سرویس بین الملل فردا: منابع خبری از توافق نهایی واشنگتن و مسکو بر سر ایجاد آتش بس در جنوب غربی سوریه خبر می دهند. به این ترتیب، استان قنیطره و غرب استان درعا و به عبارت دیگر «مرز مناطق جولان اشغالی» محدوده اجرتای این آتش بس خواهند بود!
روزنامه وال استریت ژورنال در گزارش روز گذشته خود به نقل از دیپلمات های آمریکایی نوشت مذاکرات روسیه و آمریکا در این زمینه، از چند ماه قبل به صورت سری آغاز شده است. یکی از مهم ترین پرونده های مفتوحه در این مذاکرات، منطقه جنوب غربی سوریه در مجاورت جولان اشغالی است که برای اسرائیل اهمیت به سزایی دارد. مهم ترین الویت اسرائیل در این زمینه، دور کردن ایران و جبهه مقاومت از مرزهای مناطق اشغالی است.
به گفته این منبع و خبرگزاری آسوشیتدپرس، این مذاکرات به طور فشرده و با حضور مستقیم پویتن و ترامپ در حاشیه اجلاس هامبورگ دنبال شده است و دو کشور امیدوارند با اجرای این توافق در قنیطره، بتوانند به مرور توافقات خود را به کل سرزمین سوریه گسترش دهند.
محمد المومنی، سخنگوی دولت اردن تنها مقام عربی منطقه می باشد که نسبت به این خبر واکنش نشان داده است. او ضمن استقبال از این توافق، ادعا کرد این طرح ابتدا در مذاکرات سه جانبه در امان (پایتخت اردن) پیشنهاد شده و سپس در توافق میان رؤسای جمهور روسیه و آمریکا به صورت رسمی اعلام شده است! محمد المومنی ادعا کرده از یکشنبه نهم جولای، این توافق لازم الاجراست و هیچ یک از طرفین نزاع حق ندارند از آن عدول کنند!
در مورد توافق آتش بس در جنوب غرب سوریه، چند نکته مهم وجود دارد. اولا از نظر جغرافیایی، استان قنیطره و غرب استان درعا دقیقا مناطق هم مرز با جولان اشغالی است و روسیه اصلا در این مناطق حضور ندارد. از طرف دیگر، برای جبهه مقاومت این منطقه اهمیت استراتژیک و ژئوپلتیک بی سابقه ای دارد؛ زیرا جولان اشغالی هنوز از نظر سازمان ملل، منطقه ای اشغالی است و حضور مسلحانه و مستقل جبهه مقاومت در مرزهای آن به هدف آزادسازی جولان، اقدامی مشروعی از نظر حقوق بین الملل محسوب می شود.
منطقه آتش بس در این نقشه کاملا مشخص است
نکته مهم این جاست که بسیاری از مجاهدین و رزمندگان جبهه مقاومت، به این انگیزه در سوریه حضور یافته اند تا این کشور را در خط مبارزه با اسرائیل حفظ کنند. در صورتی که مسکو بتواند از طرف دمشق به واشنگتن اطمینان دهد که در مجاورت جولان اشغالی، ارتش سوریه و متحدین فعالیت نظامی نخواهند داشت، احتمال کاهش انگیزه مجاهدین حاضر در سوریه به صورت جدی وجود دارد و حداقل در سطح رسانه ای و تبلیغاتی، جبهه مقاومت نمی تواند زیر بار این توافق تحمیلی برود.
دومین نکته در مورد کشورها و مقاماتی است که بر سر آتش بس توافق کرده اند. نه تنها روسیه کمترین حضور نظامی در جولان ندارد؛ بلکه به دلایل امنیتی، جبهه مقاومت تا به حال کم ترین تمایلی به حضور روسیه در این منطقه نشان داده است! این منطقه بارها هدف حملات موشکی و بمباران رژیم اشغالگر صهیونیستی قرار گرفته و به همین علت، جبهه مقاومت نسبت به حضور روسیه در آن محتاط است؛ زیرا این کشور هیچ گه ارتباط و پیوند خود با اشغالگران جولان و قدس را انکار نکرده است.
نوار غربی این نقشه منطقه آتش بس است
طرف دوم این آتش بس نیز آمریکاست. به راستی آمریکا چه ارتباط ارگانیک با گروه های تروریستی استان قنیطره دارد تا بتواند از طرف آنان برای برقراری آتش بس رایزنی و توافق کند؟ آیا همین رویداد، مؤید اخباری نیست که بر ارتباط میان گروه های تروریستی این منطقه و اشغالگران قدس و جولان دلالت می کنند؟
اما سومین و مهم ترین نکته، ابعاد سیاسی این توافق است. اگر گفت و گوی تلفنی میان رؤسای جمهور آمریکا و روسیه می تواند یکی از مهم ترین و استراتژیک ترین جبهه های نبرد را متوقف کند، دیگر مذاکرات سیاسی و دلاوری های میدان جهاد و مبارزه چه جایگاهی می تواند داشته باشد؟ با توجه به گزارش وال استریت ژورنال در مورد استمرار چند ماهه مذاکرات سری میان این دو کشور، نباید ابعاد این مذاکرات شفاف و علنی شود؟ چه تضمینی وجود دارد که در این مذاکرات، صرفا بر سر قنیطره و مرزهای مناطق اشغالی اسرائیل مذاکره شده باشد؟