ماهان شبکه ایرانیان

یادمان ضمیمه مشکوة النور

ظهر روز جمعه بیست و سوم مهرماه سال ۱۳۶۱ محراب نمازجمعه کرمانشاه به خون مردی دیگر از تبار قبیله پاکان رنگین شد. آن هنگام که آیت الله حاج شیخ عطاءالله اشرفی اصفهانی خود را آماده قرائت خطبه های نماز جمعه می کرد، منافقان کوردل او را به شهادت رسانده و به وصال معبود مفتخرش کردند.

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4

بیست و سوم مهر ماه: حقیقت "فاستجبنا" !

ظهر روز جمعه بیست و سوم مهرماه سال 1361 محراب نمازجمعه کرمانشاه به خون مردی دیگر از تبار قبیله پاکان رنگین شد. آن هنگام که آیت الله حاج شیخ عطاءالله اشرفی اصفهانی خود را آماده قرائت خطبه های نماز جمعه می کرد، منافقان کوردل او را به شهادت رسانده و به وصال معبود مفتخرش کردند.

آیت الله اشرفی اصفهانی در 83 سال قبل از شهادت در خمینی شهر اصفهان متولد شد.در تاریخ زندگی این شهید بزرگوار آمده است که اجدادش از علمای مشهور جبل عامل لبنان بودند.

شهید اشرفی تحصیلات اولیه را در زادگاه خویش به پایان برد و آنگاه وارد حوزه علمیه اصفهان شد و سالها از محضردرس حضرات آیات حجت الله خوانساری، صدر و بروجردی کسب فیض نمود و دروس اسفار و منظومه را نیز از وجود منوربنیانگذار جمهوری اسلامی بهره گرفت.

آیت الله اشرفی از نخستین روزهای آغاز انقلاب اسلامی با امام همراه بود و از نهضت حضرتش با تمامی وجود دفاع می کرد. خدمات بی شمار این مرد ملکوتی و چهارمین شهید محراب هنوز هم در رگهای نظام مقدس اسلامی، در جریان است. او سالها از سوی آیت الله بروجردی در کرمانشاه زعامت دینی مردم را عهده دار بود و پس از پیروزی انقلاب به نمایندگی از سوی حضرت امام «رحمه الله »، امامت جمعه این شهر را بر عهده گرفت.

آن عالم عامل و آن فقیه عارف بارها در کسوت مقدس پاسداری در سنگرهای نبرد حاضر و موجب تقویت روحیه وانبساط خاطر رزمندگان گردید. ایشان هماره خطر خطوط انحرافی را گوشزد می کرد و به مردم سبت به استکبار ستیزی هشدار می داد.

و زیباتر آنکه شهید آیت الله اشرفی مدتی قبل از شهادتش در یک گفتگوی تلویزیونی از شهدای پیشین محراب یادی کردو از پروردگار متعال درخواست نمود تا او را به عنوان چهارمین شهید محراب بپذیرد و چه زیبا حقیقت "فاستجبنا" نیز چندی بعد بوقوع پیوست. روان تابناکش شاد و روحش با مولا علی «علیه السلام » قرین باد.

اول آبان ماه شهادت حاج سید مصطفی، نقطه عطف انقلاب

ستاره وجود شهید آیت الله حاج مصطفی خمینی «رحمه الله » در سال 1309 طلوع کرد. وی که نخستین فرزند رشید امام «رحمه الله » بود، در قم متولد شد. از آن زمان تا آبان ماه سال 1356که روح پاکش به افلاک هجرت کرد، دورانی پر ماجرا از قیل و قال مدرسه و بحث وحکمت آموزی، در کنار مبارزه و جهاد مستمر علیه ظلم و بیدادگری را طی کرد.

شهادت این بزرگمرد اسلام، نقطه عطف انقلاب اسلامی و به فرموده حضرت امام «رحمه الله » از "الطاف خفیه الهی بود".

نقش بارز و یگانه حاج آقا مصطفی در دوران تبعید و هجرت کبرای امام «رحمه الله » شایدبیش از هر پدیده دیگری در استمرار مبارزه مؤثر بود. ایشان در نجف اشرف حلقه اتصال همه نیروهای انقلابی. مسلمان و مبارز خارج و داخل کشور با رهبری بود و بینش و درایت ژرف او همواره همچون سدی ازانحرافات و اتلاف نیروها جلوگیری می کرد; چنانکه امام «رحمه الله » بعد از شهادت این فرزند بزرگوار فرمودند: "مصطفی امیدآینده اسلام بود".

ایشان با وجود آنکه در سنین جوانی به شهادت رسیدند، عمری پر برکت داشته و بهره وافری از محضر بزرگان اندوختندو در سال 1342 ه. ش در قم دروس خارج را تمام و به درجه رفیع اجتهاد نایل آمدند.

مرحوم حاج آقا مصطفی خمینی «رحمه الله » علاوه بر فقه و اصول در فلسفه، عرفان و تفسیر نیز صاحب نظر بوده اند و تالیفات ارزشمندی از ایشان بر جای مانده است. متاسفانه بسیاری از تالیفات آن شهید فرزانه در هنگام هجوم نیروهای ساواک به بیت ایشان در قم مفقود گردیده است.

ایشان در کنار پرداختن به مسایل علمی و سیاسی، هرگز از خودسازی و سیر و سلوک معنوی و عرفانی غافل نبوده واعتکاف ایشان در مسجد کوفه و زیارت حضرت سیدالشهدا«علیه السلام » با پای پیاده زبانزد همگان بوده است.

و از همین رو بود که رژیم منحوس پهلوی، تاب تحمل چنین خورشیدی را نداشته و شب پره های بی هویت و مزدوران ساواک او را مظلومانه به شهادت رساندند. شراره های نورانی اندیشه و آرمانهای پاکش در قلبها و جانها پر فروغ باد.

دهم آبان ماه: هجرت قافله سالار شهدای محراب

سالگرد شهادت نخستین شهید محراب حضرت آیة الله سید محمد علی قاضی طباطبایی محراب سرای عاشقان است بدان دریای صفای بیکران است بدان در محفل عاشقان چو جان هدیه کنی در وصف تو جمله ناتوان ست بدان شهید سید محمد علی قاضی طباطبایی، مطابق نوشته پدر بزرگوارش آیت الله حاج میرزاباقر قاضی طباطبایی «رحمه الله » قبل از ظهر یکشنبه ششم جمادی الاول سال 1331(ه. ق) درتبریز دیده به جهان گشود. پس از رشد و تربیت در کنار پدر ارجمندش که علاقه سرشار ومحبت بسزایی به معظم له داشت، اساتید خصوصی جهت تدریس ایشان گماشته شد.

این شهید بزرگوار پس از گذراندن دروس مقدماتی حوزه در نزد اساتید مبرز و دروس ادبیات نزد پدر فاضلش درسال 1347 ه. ق هنگام قیام اهالی تبریز به دستور حکومت دست نشانده و تحمیلی رضاخان پهلوی با پدر معظمش به تهران تبعید گردید و پس از دوماه به مدت یک سال به مشهد تبعید شد. در این زمان به دستور رضاخان پهلوی خانه ایشان را بدون پرداخت پولی خراب کرده و به خیابان تبدیل نمودند. در طی این جریانات والد گرامیشان به رحمت ایزدی پیوست و وی نیزبعد از اتمام تبعید به تبریز مراجعت کردند.

آیت الله شهید قاضی طباطبایی در سال 1359 ه. ق برای تکمیل مبانی علمی خود به قم مشرف شده و در دروس اساتیدحاضر و از محضر آنها استفاده شایان و قابل توجهی نمود. ایشان در سال 1369 ه.ق به نجف اشرف رفته و از محضر آیات عظام حکیم، شیخ عبدالحسین رشتی، میرزاباقر زنجانی، بجنوردی و حاج شیخ محمد حسین کاشف العظاء بهره های فراوانی در خارج فقه و اصول و حکمت برد.

در زمینه فعالیتهای سیاسی این شهید نیز باید گفت: این شخصیت بزرگ از اول تحصیل خود در ترقی و تعالی دین مقدس اسلام کوشیده و از سا ل 42 به ندای امام امت «رحمه الله » لبیک گفته و مشغول فعالیت سیاسی و دینی گردید و در تحقق بخشیدن وبه ثمر رسانیدن نهضت اسلامی و تحکیم مبانی مکتب جعفری سهم بسزایی داشت.

شهید آیت الله قاضی طباطبایی، بنا به وصیت پدر ارجمندش بعد از بازگشت از نجف، در وطن اجداد خود مشغول درس،بحث، تالیف و تربیت شاگردان مبارز و اقامه نماز جماعت و مبارزه با استبداد و زورگویی دولت طاغوت گردید و تا آخرین نفس دست از هدف خود برنداشت و یک لحظه منصرف نگردید و بالاخره در دهم آبان ماه 1358 چون جد بزرگوارش علی «علیه السلام » با فرق شکافته بسوی "جنات عدن" شتافت. روحش با صالحان و ابرار محشور باد !

سیزدهم آبان ماه: نقطه عطف حرکت پرشتاب انقلاب

"همانگونه که بارها گفته ام رابطه ایران با آمریکا رابطه گرگ و میش است و بین این دو دوستی نیست." امام خمینی «رحمه الله »بانگ توحید را در خانه کفار سر دادن و در برابر چشمهای مبهوت و خیره مستکبران "مرگ بر آمریکا" گفتن، قبل از هرچیز مؤید و اثبات کننده آن وعده شریف الهی است که مستضعفان وارثان زمین هستند.

هرچند رسانه های خبری و اطلاع رسانی غرب به لطایف الحیل در کمرنگ نشان دادن آن همایش بزرگ کوشیدند و به مسائل کم بها پرداختند، ولی اهل بصیرت را اشارتی بود و یا به بیان دیگر بشارتی!

سیزدهم آبان ماه، برای ما: اگر اغراق نباشد یک عید ملی و عقیدتی است. نقطه عطف و سرآغاز درخشان حرکت پرشتاب، قهرآمیز و موفق انقلاب اسلامی است. فکر کردن ویافتن پاسخ این سؤال که "علت اصلی تبعید امام «رحمه الله » درسیزدهم آبان ماه 1343 چه بود؟" ما را به این نتیجه و پاسخ منطقی می رساند که علت، اعتراض آن بزرگوار به مساله کاپیتولاسیون و اجرای طرح سیاسی - اقتصادی آمریکا تحت عنوان انقلاب سفید در این مملکت بود. در آن ایام، رهبر فرزانه و فرهیخته ما، لبه تیز حملات خود را بیش از شاه و حکومت وقت، به سمت مقابله جدی و قهرآمیز با ارباب اصلی آن حکومت - رژیم سیاسی آمریکا گرفته بود و طبیعی بود که تحمل آن اعتراض و وجهه روحانی و مردمی رهبر به هیچ وجه برای شاه و اربابانش ممکن نبود. در سیزدهم آبان ماه 1357 نیز که آن تجمع دانش آموزی و دانشجویی در مقابل دانشگاه تهران صورت گرفت، ضد آمریکایی بودن انقلاب اسلامی به جهانیان ثابت شد و آخرین پایه های حکومت ستمشاهی فروریخت و خورشید انقلاب اسلامی در نهایت درخشش و زیبایی در 22 بهمن 57 از افق تاریخ طلوع کرد.

سیزدهم آبان روز دانش آموز لقب گرفت و نتیجه نهایی نهفته در خود را در سال 1358 نشان داد. چشمان خیره جهانیان بوضوح دیدند که دانشجویان مؤمن و مسلمان پیرو خط امام «رحمه الله » با فتح سفارت آمریکا در تهران، پرده از اقدامات ضدانسانی آمریکاییها برداشتند و سفارت آمریکا در تهران و همه جای دنیا مترادف این معنی شد: "لانه جاسوسی "! عظمت حرکت دانشجویان به اندازه ای بود که امام راحل «رحمه الله » از آن حرکت با تعبیر انقلاب دوم که به مراتب از انقلاب اول بزرگتر ومهم تر بود یاد فرمودند; رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله خامنه ای (دامت افاضاته) نیز فرمودند: "قضیه تسخیر لانه جاسوسی، آخرین رشته ارتباط را بین انقلاب و آمریکا برید و قطع کرد و این خدمت بزرگ و ذی قیمت به انقلاب بود"

بیست و چهارم آبان ماه - سالگرد عروج ملکوتی مفسر کبیر قرآن، حضرت آیت الله علامه طباط
بایی «رحمه الله »

مرحوم علامه طباطبایی «رحمه الله » در سال 1281 شمسی در تبریز دیده به جهان گشود. در سن پنج سالگی مادر و در سن نه سالگی پدرش را از دست داد. پس از درگذشت پدر به مکتب و بعد از آن به مدرسه فرستاده شد و مدتی هم نزد معلم خصوصی در خانه به تحصیل پرداخت و معلومات ابتدایی را کسب نمود. در سال 1297 به تحصیل علوم دینی و عربی همت گماشت و در ظرف هفت سال در علم صرف کتاب امثله و صرف میر و تصریف، در نحو کتب عوامل و صمدیه و سیوطی وجامی و مغنی، و در بیان کتاب مطول، و در فقه کتاب شرح لمعه و مکاسب، و در اصول کتاب معالم و قوانین و رسائل و کفایه ودر منطق کبری و حاشیه و شرح شمسیه، و در فلسفه کتاب شرح اشارات و در کلام کتاب کشف المراد را مورد مطالعه قرارداد.

مرحوم علامه طباطبایی در سال 1304 عازم حوزه علمیه نجف شد تا حساس ترین و عظیم ترین دوران زندگی علمی خویش را در آنجا طی کند و از علما و اساتید بزرگ کسب فیض نماید. در سال 1325 از تبریز به قم هجرت کرد و در جوارمرقد مطهر حضرت معصومه «علیها السلام » به فعالیتهای علمی پرداخت و تشنگان علم و معرفت را از سرچشمه جوشان الهی خویش سیراب کرد.

از جمله آثار ایشان که در قم به رشته تحریر درآورد، عبارت است:

1- تفسیر المیزان (در بیست جلد به زبان عربی)

2- اصول فلسفه و روش رئالیسم (در پنج جلد با حاشیه و پاورقی استاد شهید آیت الله مرتضی مطهری «رحمه الله » )

3- حاشیه کفایة الاصول

4- حاشیه بر کتاب "اسفار " ملاصدرا (در نه جلد)

5- وحی یا شعور مرموز

6- دو رساله در ولایت و حکومت اسلامی

7- شیعه (مجموعه مصاحبه های علامه طباطبایی با پروفسور هانری کربن فرانسوی)

استاد بزرگوار حضرت آیة الله علامه طباطبایی «رحمه الله » در طول زندگانی سراسر برکت و فیض و حمت خویش توانست بزرگترین خدمات را به اسلام عزیز ارائه دهد. او علاوه بر آثار کتبی، علما و روحانیون بزرگی را در مکتب پر فیض خویش پرورش داد که هرکدام از آنها وزنه و افتخار برای این آیین الهی محسوب می شده و می شوند.

علامه طباطبایی عارفی دلباخته و عاشقی بی قرار بود. روح لطیف و بلند پروازش در آتش وصل می سوخت و چونان همه شیفتگان و جاندادگان کوی دوست جز بقای محبوب آرزویی نداشت و برای نیل به این مقصود همه حال در "مراقبت" و"محاسبت" بسر می برد و یک آن از یاد و ذکر حق غافل نمی شد. ایشان پس از درگذشت همسرشان سکته نموده که به گفته خودشان با رفتن او برای همیشه خط بطلان به زندگانی خوش و آرامی که داشتند، کشیده شد و سرانجام و صبح یکشنبه 24آبان ماه 1363 پس از یک هفته بیماری دار فانی را وداع نموده و به دیار یار شتافت. مزار شریف ایشان در کنار حرم حضرت معصومه «علیها السلام » زیارتگاه عاشقان و شیفتگانش می باشد.

بیست و پنجم آبان ماه، جهان در داغ فیلسوف بزرگ

"اذا مات العالم ثلم فی الاسلام ثلمة لایسدها شی ء ".

استاد علامه محمد تقی جعفری، فیلسوف و اندیشمند بزرگ اسلامی، در سن 73 سالگی دار فانی را وداع و به دیار باقی شتافت.

ایشان در سال 1304 در تبریز متولد شد و پس از اتمام تحصیلات و مطالعات اولیه در حوزه های علمیه ایران به نجف اشرف عزیمت کرد.

آن بزرگوار با اشراف به فقه، فلسفه شرقی و اسلامی، حقوق، فلسفه و هنر و زیبایی شناسی در اسلام و حاصل نیم قرن فعالیت علمی تحقیقی خود، افزون بر صد کتاب و رساله تقدیم جامعه علم و اندیشه ایران و جهان اسلام کرده است.

این فیلسوف بزرگ 27 جلد کتاب در زمینه تفسیر نهج البلاغه و 15 جلد کتاب در تفسیر مثنوی معنوی مولوی نگاشته است.

استاد علامه جعفری علاوه بر آثار بسیار خویش با شخصیتهای بین المللی همچون برنارد آرتور ویلیام راسل، پروفسورعبدالسلام، روژه گارودی و پروفسور روزنتال بحث و گفتگو داشته است.

این فیلسوف بزرگ همچنین بیش از 120 مقاله در زمینه معارف اسلامی، عرفانی، فلسفی و علمی در سمینارهای بین المللی ارایه کرده است.

ما نیز درگذشت این عالم ربانی را به محضر حضرت بقیة الله الاعظم (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، نایب بر حقش حضرت آیت الله خامنه ای، تمامی فرهیختگان، دانش جویان، دانش پژوهان و خانواده گرامی و مکرم ایشان تسلیت گفته و آرزوی علودرجات برای این عارف متقی و اندیشمند بزرگ اسلامی داریم.

قیمت بک لینک و رپورتاژ
نظرات خوانندگان نظر شما در مورد این مطلب؟
اولین فردی باشید که در مورد این مطلب نظر می دهید
ارسال نظر
پیشخوان