بررسی همسر گزینی پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله)

اشاره

قرآن کریم تعدّد همسران دایمی را برای مردان تا چهار تا اجازه داده است و بیش از آن را مشروع نمی داند. همان گونه که روایات نیز به طور وضوح و تفصیل به آن اشاره کرده اند.

در برخی از روایات وارد شده که کثرت جماع از اخلاق انبیا است. در حدیثی در این باره می خوانیم: «من اخلاق الانبیاء کثرة الطروقة».

در توجیه این حدیث می گوییم:

از آنجا که پیامبران جنبه ارتباطشان با عالم ملکوت قوی است و شدت ارتباط و اتصال با آن عوالم ممکن است که آنان را از این عالم بریده و به آن عالم بکشاند و یا دست کم میل آنان را به این عالم کم کند، لذا خداوند متعال این مشکل را با قوی کردن بنیه جنسی آنان و میلشان به زنان حل کرده است.

اتهامی در این زمینه

یکی از تهمت هایی که به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) زده شده این که: آن حضرت از آن جهت که به دنبال مسائل جنسی بوده است - نعوذ باللّه تعالی - لذا بهشتی را که در قرآنش توصیف می کند جنبه شهوانی دارد؛ زیرا در آن، سخن از زنان و حوریه های بهشتی آمده است...

پاسخ: در پاسخ به این اتهام تنها به نقل کلمات یکی از منصفین غرب به نام «جان دیون پورت» اکتفا می کنیم. او در پاسخ از اتهام فوق می گوید: «... پس از تفکّر آشکار می شود که آنچه مسیحیان در این باره عموما تصور کرده اند بسیار بیهوده و بی معناست. به طوری که به ما گفته اند، با توجّه به این که اجسام ما در قیامت به شکل کاملی در خواهند آمد که به طور نامحدود بر هر چه می توانیم مشاهده کنیم برتری خواهد داشت، و حواس ما برای درک بزرگ ترین لذت ها مهیّا و مستعدّ خواهد شد، هر یک به اختلاف موضوعات و زمینه ها؛ زیرا در حقیقت اگر از هر یک از آن عوامل عملیات مخصوص به آن ها را سلب کنیم، و اگر آن ها را از وصول به چیزهایی که برای خوشی و تسکین آن ها مناسب است محروم نماییم، معنای آن غیر از این نخواهد بود که فرض شود نه فقط آن عوامل برای هیچ مقصودی به ما داده نشده است، بلکه حتی به این منظور داده شده که برای ما ایجاد یأس و زحمت کند؛ زیرا در حقیقت با تصور به این که روح و بدن به وضع کاملی به ما برگشت می کند، معلوم نیست به چه دلیل می توان تصور کرد که حواس، آن چیزهایی را که باید روی آن عمل کنند، نداشته باشند تا این که قادر شوند از لذایذ برخوردار گردند. آیا استفاده و برخورداری از آن لذایذ، گناه یا جرم یا انفعال یا انحطاطی خواهد بود؟

این که محمّد (صلی الله علیه و آله) در قرآن به مؤمنین استفاده از زن ها را وعده داده است و از باغ های لذت بخش و سایر لذایذ و بهره ها بحث می کند، صحیح است، ولی تصور این که مهم ترین لذت را در این قبیل چیزها قرار می دهد اشتباه است؛ زیرا چون روح شریف تر از جسم است؛ بنابراین او (محمّد (صلی الله علیه و آله)) برای روح و جسم هر کدام سهمی جداگانه قایل بود. و به همین جهت است که با کمال سهولت توانست عرب هایی را که جز لذت های جنسی به فکر چیز دیگری نبودند به این خیال بیندازد تا در عبادت خدای یگانه و حقیقتی که در تعلیماتش تبلیغ می کرد مستغرق شوند، ولی محمّد (صلی الله علیه و آله) همیشه برای روح، سهم مخصوص به خود را از لذت ها قایل بود، به این بیان که مشاهده جمال خدا را بزرگ ترین لذت ها می دانست؛ چون کمال مسرت و لذتی است که تمام لذت های حیوانی را از یاد می برد، و سایر لذت ها جنبه حیوانی دارد و مشترک با حیوانات است که در مراتع می چرند. کسی که به مشاهده باغ ها و زن ها (حوریه ها) و نعمت ها و خدمت گذاران (غلمان) در فضایی که طول مسافت آن هزار سال است مشغول باشد میان مردم بهشت فقط در نازل ترین درجه قرار دارد، ولی در میان این جمعیت آن کسی در عالی ترین درجه افتخار و شرف از لحاظ قرب به خدا خواهد بود که هر روز با او مواجه باشد؛ یعنی شاهد و ناظر جمال و جلال او باشد.

وانگهی این که لذایذ بهشتِ محمد (صلی الله علیه و آله) کلاً جنبه لذایذ جسمی داشته باشد نیز دروغ است؛ زیرا بر خلاف این نظریه برخی معتقدند که این بیانات جنبه تمثیل و تشبیه دارد، و مقصود از آن ها لذایذ روحانی است، همان طور که علمای مکتب مسیحیت معتقدند که (سرود سلیمان) برای مراسم عروسی نیست، بلکه باید معنایی روحانی از آن اراده کرد و نمونه ای از عشق به مسیح و کلیسایش دانست. «هاید معروف» در صفحه 12 کتابش می نویسد: آن لذت های جنسی مربوط به بهشت به نظر مسلمانان آگاه، جنبه مجازی دارند.»

قرآن کریم گرچه به انواع نعمت های مادی و جسمی انسان در بهشت اشاره می کند ولی به نعمت های معنوی نیز پرداخته و آن ها را برتر از نعمت های مادی می داند.

خداوند متعال می فرماید: «وَعَدَ اللّهُ الْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ جَنّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِها الأنْهارُ خالِدینَ فِیها وَ مَساکِنَ طَیِبَةً فِی جَنّاتِ عَدْنٍ وَ رِضْوَانٌ مِنَ اللّهِ اَکْبَرُ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ»؛ «خداوند به مردان و زنان با ایمان باغ هایی از بهشت وعده داده که نهرها از زیر درختانش جاری است. جاودانه در آن خواهند ماند و مسکن های پاکیزه ای در بهشت های جاودان [نصیب آن ها ساخته] و [خشنودی و] رضای خدا، [از همه این ها] برتر است، و پیروزی بزرگ، همین است».