به گزارش ایسنا به نقل از دیلی‌میل، نورهای آسمانی در قطب‌های زحل ناشی از باریدن ذرات باردار بر فراز جو فوقانی این سیاره است و این بارش، موجب درخشش گازهای موجود در جو آن می‌شود و این همان فرآیند تولید شفق‌های قطبی زمین است. ذرات باردار، جریان ثابت مواد آزاد شده توسط خورشید موسوم به بادهای خورشیدی هستند.
ناحیه تاریک موجود در قسمت فوقانی تصاویر سیاه و سفید، طرف شب زحل است. این شفق‌ها با چرخش زحل در طول 70 دقیقه، این سیاره را احاطه می‌کنند.
کاسینی در طول مشاهداتش، حول زحل مدارگردی کرد و سخنگوی ناسا گفت: این فناوری به سمت ارتفاعات بلند در نزدیکی قطب جنوب زحل اوج گرفت تا نورهای رقصان شفق این سیاره را مشاهده کند. تیرهای شفاف تصادفی که از فریمی به فریم دیگر حرکت می‌کنند، ناشی از ذرات باردار و پرتوهای کیهانی هستند که به آشکارساز دوربین کاسینی برخورد می‌کنند.
هدف از این مشاهده، نظاره تغییرات فصلی در شفافیت شفق‌های قطبی و همچنین مقایسه نتایج بدست آمده با مشاهدات همزمان طیف‌سنج‌های تصویرگر مادون قرمز و فرابنفش کاسینی است.
آخرین تصاویر در نور مرئی و با استفاده از دوربین زاویه باریک فضاپیمای کاسینی، در تاریخ 20 ژوئیه سال 2017 از فاصله یک میلیون کیلومتری زحل گرفته شده‌اند.
مقیاس این تصاویر 1.4 کیلومتر در هر پیکسل گزارش شده و اندازه کوچک آنها به کاسینی امکان شکار فریم‌های بیشتر در زمان کوتاه را داد؛ در عین حال دوربین این فضاپیما قادر بود فوتون‌های ناشی از شفق‌ها را شکار کند.
کاسینی به مدت تقریبا 13 سال است حول زحل مدارگردی می‌کند و دیدگاه‌های بی‌سابقه‌ای را از این سیاره حلقوی و قمرهای زیاد آن مخابره کرده است. ماموریت این سامانه در 15 سپتامبر به اتمام خواهد رسید و سپس در جو زحل شیرجه خواهد زد.
حدود 15 هفته است که این فضاپیما در گسست باریک بین زحل و حلقه‌های آن نوسان می‌کند و با نزدیک‌تر شدنش به این سیاره، مشاهدات بی‌سابقه‌ای را صورت خواهد داد و پرسش‌های بیشتری درباره این جرم کیهانی را در ذهن دانشمندان ایجاد خواهد کرد.
