اصولاً غذاهای شیرین جزء یکی از گروه‌های اصلی غذایی هستند که کربوهیدرات نامیده می‌شوند. نان و غلات و میوه‌جات نیز جزء گروه کربوهیدرات‌ها هستند
تمامی غذاهای متعلق به گروه کربوهیدرات پس از گوارش و هضم در بدن به قند ساده (گلوکز) تبدیل می‌شوند. پس افراد دیابتی می‌توانند غذاهای شیرین حاوی شکر را جانشین غذاهای دیگر حاوی کربوهیدرات کنند؛ مثلاً این امکان وجود دارد تا با کم کردن از مقدار برنج یا نان در یک وعده غذایی امکان خوردن ژله به‌عنوان دسر بعد از غذا را فراهم کرد. منتها افراد دیابتی باید توجه کنند که این مقدار مجازی که می‌توانند از مواد شیرین استفاده کنند، باید برای هر کسی جداگانه محاسبه شود تا بر اساس کالری مورد نیاز روزانه‌اش 50 تا 60 درصد غذای روزانه‌اش از کربوهیدرات‌ها باشد.
شاید برای کسی توصیه شود مصرف خرما، عسل و یا وعده میوه شیرین بلامانع باشد چون قندش تحت کنترل است و پزشک او این میزان را مجاز دانسته است. اما شما نباید همانند او در رژیم غذایی‌تان عمل کنید. نکته قابل ذکر دیگر در این مورد زیاد بودن انرژی (کالری) موجود در غذاهای شیرین است که می‌تواند در صورت رعایت نکردن تعادل در مصرف آنها باعث اضافه وزن و چاقی شود. از طرفی دیگر غذاهای شیرین گروه کربوهیدرات‌ها برخلاف غذاهای دیگر فاقد ویتامین‌ها و املاح لازم برای بدن هستند. بنابراین مصرف این غذاها و جایگزین کردنشان با غذاهای دیگر باید مورد توجه قرار گیرد و حتماً با مشاوره متخصص تغذیه که در زمینه تغذیه دیابتی‌ها اطلاعات کافی دارد، انجام بپذیرد. ولی بهتر این است که افراد دیابتی به طور کلی از مصرف کربوهیدرات‌های سریع‌الجذب مثل قند و شکر، خرما، عسل، توت خشک، کشمش و انجیر خشک تا حد امکان پرهیز کنند. چون استفاده از کربوهیدرات‌های ساده نباید بیش از 5 درصد کالری روزانه شود.
پی نوشت ها :
* متخصص غدد و متابولیسم
منبع:www.salamat.com
/ج