ایران در گذشته تاریخ سیاسی پرحادثه‌ای داشته است، اما این شرایط، مانع پیشرفت خلاقانه هنر در زمانه معاصر نشده است. در قسمت دوم این مقاله به معرفی دو تن از این هنرمندان خلاق ایرانی می پردازیم.
افشین پیرهاشمی (1974- ارومیه، ایران)
او نقاشی است که آثارش را در سبک فوتورئالیسم خلق می کند، آثاری که پیچیدگی های زندگی مدرن در ایران را بررسی می کند. پرتره های او بسیار جلوتر از زمانه خویش و اغلب به سبک اکسپرسیونیسم هستند که این خود، به ترکیب بندی اثر، ویژگی مهیجی می بخشد.
بسیاری از آثار پیرهاشمی روی دوگانگی و تضادهای زندگی معاصر در ایران است؛ اما به طور خاص، سوژه ای که بیش از همه به آن می پردازد، نقش زنان در جامعه ایران معاصر و رابطه شان با محیط اطراف است. بیش تر نقاشی های او تک رنگ و سیاه و سفید هستند که بستری مناسب برای کند و کاو در بسیاری از وجوه زنان فراهم می آورد.
آخرین مجموعه کار او با نام «زنان اشتباهی» در نمایشگاه انفرادی اش با نام «اغواگری» (2014) در گالری ایام به نمایش درآمد.
پیرهاشمی در این آثار از دریچه زندگی شخصی و تجربه ناخوشایند ازدواج خودش، دست به کاوش در موضوعاتی مثل ازدواج، رابطه جنسی، خیانت، انتقام، تلاش برای رستگاری و در نهایت ویرانی هر دو طرف می زند.
فرهاد مشیری (1963- تهران، ایران)
آثار مشیری ترکیبی است از سنت ایرانی و روحیه مصرف گرای فرهنگ جهانی شده، که در جامعه ایران معاصر رواج دارد. آثار او از نظر فرم، طیف وسیعی از پاپ آرت و هنر مفهومی تا کمیک استریپ، کارهای تبلیغاتی، پرتره های کلاسیک و تمثیل نگاری مذهبی را در خود دارد؛ ضمن این که از طرق متفاوت، از نقاشی و قلاب دوزی تا مجسمه سازی، فیلم و اینستالیشن (چیدمان) عرضه می شوند؛ و در همه این ها، هیچیک از نظر کمی بر دیگری رجحان ندارد.
فرهاد مشیری اولین هنرمند از خاورمیانه شد که یکی از آثارش در حراج به قیمتی بیش از یک میلیون دلار فروش رفت که این به اثر «عشق» (2007) مربوط است که در اولین حراجی «بونمس» در دوبی در 2008 به قیمت یک میلیون و 48 هزار دلار فروخته شد. این اثر با کریستال های «سواروفسکی» ساخته شده است.
یکی از محبوب ترین مجموعه نقاشی های مشیری، به کوزه ها و کاسه های قدیمی و نفیس ایرانی مربوط می شود که این ظروف از طریق سطح ترک خورده و کهن نقاشی شده بر بوم، تاریخ باستانی ایران را آشکار می کنند. او روی سطح این ظروف، خطاطی ایرانی را هم اضافه کرده که یادآور جنبش خوشنویسی دهه 1960 میلادی در ایران است.
او در اولین نمایشگاه انفرادی اش در نیویورک (2014) در گالری پروتن، آثاری ارائه کرد که ایده آن، فرار از واقعیت و جست و جوی سرپناه در دنیای خیال است.
@***3209-3262-3292***!
