دو نفریم ۱۴ اینچ لطفاً!

LCD , LED یا پلاسما؟ این سوالی اساسی است که این روزها برای هر کسی که می خواهد تلویزیون جدید بخرد ، پیش می آید.
جعبه جادو چند وقتی است که دیگر شکل جعبه نیست ، تخت است و همچنین شفاف تر و دل فریب تر .حتی دیگر کمتر فروشگاهی را پیدا می کنید که آن تلویزیون های قدیمی 21 اینچ را پشت شیشه گذاشته باشد تا پز بدهد . حالا دیگر از کنار فروشگاه های لوازم صوتی و تصویری که عبور می کنید ، انواع مختلفی از تلویزیون های بزرگ و زیبا خودنمایی می کنند . این نمایشگرها تصاویر شفاف و واضحی را به شما نشان می دهند و دلتان را می برند .شاید وقتش رسیده باشد که شما هم تلویزیون های CRT(همین تلویزیون های مدل قدیمی تان را بفرستید اتاق بچه ها که با خیال راحت به گیمشان برسند و پای جعبه های جادویی صفحه تخت را برای دیدن دنیا به خانه تان باز کنید .ما به سوال های اساسی شما پشت ویترین فروشگاه های صوتی - تصویری که حتی خود فروشنده ها هم معمولاً نمی توانند جواب بدهند ، جواب می دهیم . با همشهری جوان به خرید TVبروید .
وضعیت بازار
2012 تلویزیون می میرد !
فعلاً سه نوع نمایشگر صفحه تخت بازار را قبضه کرده اند :پلاسما ، ال سی دی و ال ای دی .
ـ پلاسما : سیستم کاری پلاسما به این صورت است که صفحه اش از تعداد بی شماری حباب های کوچک گازی تشکیل شده و وقتی که الکتریسیته مناسب از آنها عبور کند ، از خودشان نوری بیرون می دهند که با چشم معمولی دیده نمی شود اما زمانی که این اشعه های نور با صفحه های فسفری برخورد می کنند وارد فاز مرئی می شوند و تصویر را می سازند . تلویزیون های پلاسما معمولا ً در سایزهای بزرگ (42 اینچ به بالا )تولید می شوند برعکس ال سی دی و ال ای دی که همه برندهای معروف آن را تولید می کنند ، فقط برندهایی مثل پانوسونیک (پدر پلاسما ) ال جی و سامسونگ پلاسما می سازند .
ال سی دی ( LCD) : مخففLiquid Crysal است ؛ یعنی نمایشگر کریستالی مایع . در تلویزیون های ال سی دی یک منبع نور پشت صفحه نمایشگر وجود دارد . اگر از شیارهای تهویه بالای دستگاه به داخل آن نگاه کنید این صفحه نورانی را خواهید دید . نور این صفحه نورانی در حالت عادی به صفحه نمایش اصلی نمی رسد و برای رسیدن به آن باید از دو صفحه دو قطبی عبور کند . صفحه نمایش مانند محورهای مختصات به صورت x و y است و در زمان نمایش تصویر ، پردازشگر دستگاه به آن صفحات دو قطبی دستور می دهد که برای فلان نقطه از مختصات اجازه عبور نور داده شود .اگر هم خواستید که از ال سی دی بودن یک نمایشگر مطمئن شوید با نوک انگشت به قسمت تیره نمایشگر فشار کوچکی وارد کنید وموج های ایجاد شده در اطراف محل ضربه را ببینید ؛ البته اگر این کار عادتتان شود تلویزیون دو روزه به باد می رود .
ـ ال ای دی (LED) : این سه حرف مخفف کلمه Light EmittingDiodeهستند و یک organic هم اولش دارد که روی هم می شوند : « دیود طبیعی منتشر کننده نور». تفاوت اصلی شان با فناوری ال سی دی در این است که خودشان نور تولید می کنند و نیازی به منبع نور جداگانه ندارند . ال ای دی یک نمایشگر چند لایه است . مهم ترین لایه هم لایه آخر است . در این لایه نورهای سفیدی که توسط دیودهای لایه های زیرین ساطع شده اند به مواد فسفری برخورد می کنند و به رنگ های سبز ، آبی و قرمز تبدیل می شوند . در واقع هر نقطه از ال ای دی شامل سه رنگ مجزا از هم است و از دور این سه رنگ یکی دیده می شوند .
دیروز
تلویزیون اختراع شد
در سال 1873 ویلوگبی اسمیت خاصیت هدایت نور به وسیله ماده « سلنیوم » را کشف کرد . 11 سال بعد هم پاول نیپکووا آن را گسترش داد . با پیشرفت تکنولوژی هنگام جنگ جهانی دوم مطالعاتی هم روی سیستم تلویزیون انجام شد سرانجام در روز 26 ژانویه 1926 اولین تلویزیون جهان که خروجی سیاه و سفید داشت توسط جان لوگی برد اختراع شد . دو سالی هم در آزمایشگاهی واقع در شهر لندن دانشمندان جان کندند و بالاخره در 3 ژوئیه 1928 اولین تلویزیون رنگی رونمایی شد . البته این تلویزیون ها آزمایشی بودند و با توسعه این دستگاه ها ،« فیلوتیلور فرانسفورد » اولین تلویزیون تماماً الکترونیکی را جهت نمایش برای عموم مردم به شهرهای فرانکلین ، فیلادلفیا و پنسیلوانیا برد . اولین شبکه های پخش محلی سیما در سال 1946 در ایالات متحده آمریکا شروع به کار کردند و کم کم تماشای تلویزیون جزئی از زندگی مردم شد .
فردا
سه بعدی در قاب دو بعدی !
قابلیت پخش به صورت سه بعدی یکی از ویژگی های جدید تلویزیون های ال سی دی ، ال ای دی و پلاسماست . البته با وجود تبلیغات برندهای مختلف ، فعلا فقط سامسونگ چند مدل سه بعدی در بازار دارد و انگار در شهریور قرار است تازه مدل های سه بعدی جدید وارد بازار شوند و تب سه بعدی بالا برود . تا آن زمان که راهنمای مفصلی برای تلویزیون های سه بعدی کار کنیم ، فعلا کمی با تکنولوژی آن آشنا شوید . در تلویزیون های دو بعدی تصویری که می بینید مثل یک تکه کاغذ یکپارچه نیست . این تصویر از تعداد زیادی نقطه رنگی تشکیل شده که به آنها پیکسل می گویند .در هر لحظه هر یک از این نقاط رنگ خاصی دارند و وقتی در کنار هم قرار می گیرند تصویری واحد و یکدست را به شما نشان می دهند . اما در نمایشگرهای سه بعدی قضیه کمی فرق می کند . هر کدام از این پیکسل ها دو تکه می شوند . یک تکه ، تصویر اصلی را ایجاد می کند و تکه دوم برای سه بعدی سازی در فاصله مشخصی از تکه اول قرار می گیرد .وقتی عینک مخصوص را به چشم مبارک می زنید تصویرهمسان سازی شده و شما در همان تلویزیونی که 20 سانتی متر قطر دارد ، عمق تصویر را تا چند متر به وضوح تشخیص می دهید . در مدل های جدید تصویر آن قدر طبیعی است که اگر جومونگ به سمت دوربین تیر پرتاب کند ، خواهید گرخید !
منبع:هفته نامه فرهنگی - اجتماعی جوانان/ همشهری شماره 274