تاریخ خبر : 1392/12/10 – خبرگزاری میراث فرهنگی- گروه میراث فرهنگی- امروز کمتر ایرانی است که لاله زار را نشناسد، خیابانی که زمانی نماد نوگرایی و هنر در ایران بود و حالا در ادبیات و فرهنگ عامه مردم جا دارد. در خاطره جمعی مردم لاله زار تئاتر است، سینما و رستوران. احمد مسجد جامعی، رییس شورای شهر تهران در جمعه تهران گردی این بار به سراغ این خیابان رفت. در این دیدار رجبعلی خسروآبادی، رییس اداره کل میراث فرهنگی تهران، پیروز حناچی، دبیر شورای عالی معماری و شهرسازی حضور نیز داشتند. تئاتر نصر، گراند هتل، خانه بوشهری ها، خانه اتحادیه، خانه پیرنیا، روزنامه کیهان، عکاسی کارلو، مسافر خانه و کریستال فروشی ( محل سابق کافه کریستال )، کلاه فروشی و کیف فروشی را در این خیابان بازدید کرد.
اصلی ترین سوالی که در این بازدید از سوی دوستداران میراث فرهنگی و خبرنگاران مطرح شد این بود: «آیا قدیمی ترین خیابان تهران تا 5 سال آینده باقی می ماند؟» پاسخ مسئولان به این سوال بسیار قابل تامل بود. احمد مسجد جامعی در پاسخ به این سوال گفت که لاله زار نیاز به طرح جامع دارد. او از روند مشخصی برای رسیدن به این طرح سخنی عنوان نکرد. همچنان سازمان میراث فرهنگی را در مورد شرایط و وضعیت لاله زار مقصر دانست : «اگر میراث فرهنگی تایید نمی کرد، مجوزی از سوی شهرداری برای ساخت پاساژ در لاله زار داده نمی شد.»
رجبعلی خسروآبادی، رییس اداره کل میراث فرهنگی تهران هم که در این بازدید حضور داشت، در مورد وضعیت لاله زار از دادن پاسخ مشخص و صریحی طفره رفت. وقتی خبرنگار chn به او گفت که بگذارید لاله زار در دوره شما به ثبت ملی برسد، به شوخی گفت که حالا آن ها که ثبت ملی آثار را انجام دادند، چه کردند؟
پیروز حناچی، دبیر شورای عالی معماری و شهرسازی هم در پاسخ به این سوال که چرا این همه مجوز پاساژ از سوی شهرداری داده می شود به گفتن این جمله اکتفا کرد: «شهرداری حکایت این جمله است که خرجش بود، نوزده و دخلش بیست.»
لاله زار، یکی از مهمترین بافت های تاریخی تهران به شمار می رود، تئاترها و سینماهای آن قابلیت احیا شدن را دارند. از سوی دیگر خانه – باغ های تاریخی اش نمونه منحصر به فردی از خانه – باغ های دوره قاجار به شمار می روند که می تواند در صورت حفاظت به نه تنها هویت تهران را حفظ کنند، بلکه شریان تنفسی این شهر آلوده باشند.
با این وجود، لاله زار امروز دیگر تاب و توانی برای مبارزه در برابر تخریب ها را ندارد. هر روز در کنار بناهای تاریخی اش یک پاساژ سبز می شود. برخی از خانه های تاریخی اش به مزایده گذاشته شده و هر لحظه بیم آن می رود، یکی از بناهای تاریخی اش با حمله بلدوزرها با خاک یکسان شود. همچون بلایی که چندی پیش بر سر هتل قدیمی کاروان آمد.
