جان لنون؛ اسطوره صلح طلب

برترین ها: شاید تا کنون بارها نام جان لنون (John Lennon) و ترانه معروفش «تصور کن» را شنیده باشید یا فرتورهایی از وی دیده باشید، اگر شما از جمله کسانی هستید که جان لنون را دوست دارد و می خواهد درباره وی بیشتر بداند و با زندگی اش بیشتر آشنا شوید، در ادامه مطلب با ما همراه باشید.

روز 8 دسامبر 1980 میلادی، چان لنون خواننده و گیتاریست گروه موسیقی بیتلز (The Beatles) که یکی از پرطرفدارترین و خلاق‌ترین گروه های آن دوران و از پیشگامان سبک‌های نوین موسیقی بود، به قتل رسید . او در کنار ساختمان داکوتا در نیویورک که محل اقامت او بود، به دست مارک چپمن کشته شد. جان در آن زمان تازه به سن 40 سالگی رسیده بود.


با وجود گذشت حدود 40 سال از مرگ لنون، هواداران صدای جاودانه او در بهت به سر می‌برند و هنوز موفق به درک این مرگ ساده و بی‌معنا نشده‌اند. از نظر جان لنون، لازم نیست برای نشان دادن نارضایتی از پدیده‌ای به خشونت دست زد. اکنون، پس از گذشت این همه سال، لنون همچنان صدای جهانی صلح‌طلبی و مبارزه با جنگ است.

در روزهشتم دسامبرسال 1980، هنگامى که شبکه‌هاى رادیویى سراسر جهان غرب رنامه‌هاى خود را قطع و به ناگهان شروع کردند به پخش ترانه‌هاى گروه بیتلز، شنوندگان به سرعت دریافتند که باید اتفاقى مهم افتاده باشد و به راستى هم که چنین بود. این مرگ نه تنها طرفداران این گروه اسطوره‌اى، که همه دوستداران عالم موسیقى را شوکه کرد. جان لنون، خواننده، گیتاریست و یکى از چهره‌هاى اصلى گروه بیلتز به ضرب گلوله یکى از طرفدارانش که جنون‌آمیز به لنون عشق می ورزید، به قتل رسید.

جان لنون را هنوزهم می‌توان یکى از پرنفوذترین چهره‌هاى نیمه دوم قرن بیستم دانست. لنون در دهه شصت میلادى به همراهى پاول مکارتنى، جرج هریسون و رینگو استار سه عضو دیگر گروه بیتلز موفقیت‌هاى بی‌نظیرى را جشن گرفتند و ترانه‌هاى جاودان بی شمارى را از خود به جاى گذاشتند. چندین ترانه از این گروه محبوب همزمان در رده‌بندى ترانه‌هاى پرفروش روز قرار داشت و ازآن زمان تاکنون نیز بسیارى ازهنرمندان نسل بعد را تحت تاثیر قرارداده است .


جان وینستون لنون، خواننده، ترانه سرا، موسیقیدان، آهنگساز و شاعر، از معروف‌ترین، شناخته‌ترین و برجسته‌ترین چهره‌های دنیای موسیقی راک، در انگلستان، به دنیا آمد. او به‌عنوان یکی از اعضای موسس گروه بیتلز و یکی از اعمالی‌ترین افراد در افزایش بافت تاریخی موسیقی عامه‌پسند، در سراسر جهان شناخته شد. وی به‌همرا پل مک کارتنی یکی از موفق‌ترین مشارکت‌ها را در نوشتن ترانه در قرن بیستم انجام دادند. در سال 1970 که گروه آن‌ها از هم پاشید، وی بصورت انفرادی حرفه‌اش را ادامه داد، اما باعت انتقاد و حتی تحسین‌آمیز شدن آلبوم او «جان لنون پلاستیک باند» شد. لنون در سال 1975 ارجعیت زمان را برای خانواده‌اش گذاشت و آلبوم جدیدش «فانتزی دو» را در سال 1980 منتشر کرد، اما سه هفته پس از انتشار این آلبوم، به ضرب گلوله به قتل رسید.

لنون که متولد و بزرگ‌شده لیورپول بود، در 9 اکتبر 1940 در شهر لیورپول انگلیس، در خانواده‌ای از طبقه کارگر به‌دنیا آمد. وی همواره می‌خواست مانند پدرش یک ملوان شود، اما پس از گوش‌سپردن به آهنگ‌های الویس پریسلی به موسیقی روی آورد. شهرت لنون با آوازه‌خوانی در گروه موسیقی بیتلز شروع شد، گروهی که وی بنیان‌گذار و درواقع مغز متفکر آن به شمار می‌رفت و با عضو دیگر گروه پل مک کارتنی ایجاد کرده بود. این گروه 12 آلبوم منتشر کرد که اولین آنها «Please, Please me» در مارس 1963 به بازار آمد. پس از آن‌که آهنگ اصلی آلبوم در صدر فروش در بریتانیا و آمریکا قرار گرفت، دیگر شهرت لنون فراگیر شده بود.


در سال 2010، فروش آلبوم انفرادی لنون، در ایالات متحده بیش از 14 میلیون فروش آلبوم، به‌همراه داشت. تعداد 25 تک‌آهنگ او در 100 اثر برتر بیلبورد ایالات متحده نیز نمودار بودند. لنون ماهیت سرکش و شوخ طبعی در موسیقی خود داشت. نوشتنارها، نقاشی‌ها و فیلم‌های او بر پایه مصاحبه‌های وی، او را فعال سیاسی صلح‌طلب و بحث برانگیز نشان می‌داد. وی در سال 1971 به شهر نیویورک نقل‌مکان کرد، جایی که منتقد جنگ ویتنام و دولت ریچارد نیکسون بود، و به اخراج و یا تبعید وی از خاک ایالات متحده حاصل شد. در حالی که آهنگ‌ها و ترانه‌های خود رابر پایه سرود «جنبش ضد جنگ» به تصویب رساند.

او به‌جز موسیقی در زمینه‌های سیاست، صلح، نویسندگی و هنرپیشگی هم فعالیت کرده بود. لنون به عنوان یکی از بهترین‌های موسیقی قرن بیستم در سراسر دنیا شناخته می‌شود. چنان‌که در نظرسنجی بی‌بی‌سی از مردم انگلستان، در سال 2002، مقام هشتم و از دید مجله رولینگ استون مقام پنجم را کسب، و او را در بین صد شخصیت برتر بریتانیایی در طول تاریخ، نشان داد.


لنون صاحب دو فرزند، از دو همسر خود بود. جولیان لنون از همسر اولش سینتیا لنون و شان اونو لنون از همسر دومش یوکو اونو، که هردو پا در راه موسیقی گذارده‌بودند.

در روز هشتم دسامبر سال 1980، وی در حالیکه همراه با همسرش یوکو اونو به آپارتمان خود در ساختمان داکوتا در شهر نیویورک باز می‌گشت به دست یکی از طرفداران سابقش به نام مارک دیوید چَپمَن به ضرب چهار گلوله کشته شد.

چپمن پس از دستگیری گفته بود برای این‌که مشهور شود، تصمیم به قتل جان لنون گرفت. او از آن زمان تا به‌حال در زندان به‌سر می‌برد. در سال‌های دهه شصت وقتی خبرنگاری از او پرسید مرگش را چگونه تصور می‌کند گفته بود: «احتمالاً یه دیوونه ترتیبم رو می‌ده».

خواننده جاودان گروه بیتلز، ده سال پیش از مرگش در پاسخ به این پرسش که اگر ناگهان بمیری، دوست داری از تو چگونه یاد شود، گفت: «به عنوان یک صلح‌دوست بزرگ. ما امیدواریم به صلح دست پیدا کنیم. این هدف ماست، و دستاورد بزرگی هم هست. ما همه تلاشمان را برای دستیابی به صلح می‌کنیم. به طور نمادین، به جای شکستن شیشه مغازه‌ها برای صلح، مثلا می‌گذاریم موهایمان بلند شود. حتی اگر کارگری موهایش را نزند، به نحوی برای صلح مبارزه کرده است. برای همین می‌گوییم برای صلح موهایت را بلند کن، یا برای صلح از رختخواب بیرون نیا. می‌دانید، کارهایی از این قبیل که چیزی را هم خراب نمی‌کند.»

جان لنون در سال‌های آخر عمرش بود که اعتراف کرد شعر ترانه مشهور «تصور کن» را از کتابی تصویری به نام «گریپ فروت» که همسر ژاپنی هنرمندش، به نام یوکو اونو آن را نوشته بود، گرفته است. او گفت: «در واقع این ترانه را باید "لنون اونو" بدانیم. شعر و مفهوم این ترانه از یوکو گرفته شده. اما آن ‌وقت‌ها من یک مقدار خودخواه بودم و اسم یوکو را نبردم. ایده این ترانه از کتاب «گریپ فروت» گرفته شده است.»


تصور کن

«تصور کن» ترانهٔ مشهور آرمان‌شهری تصنیف‌شده و اجراشده توسط جان لنون است که در آلبومی به همین نام در سال 1971 منتشر شده‌است. در حالی که در طی این سال‌ها نسخه‌های متفاوتی از این ترانه توسط اشخاص مختلف اجرا شده‌اند، نسخهٔ اصلی با آوازی موقرانه و صدای پیانویی مسحورکننده، کیفیت موسیقایی خود را حفظ کرده‌است و در برنامه‌های رادیو و غیره هنوز هم پخش می‌شود. در فهرست مجلهٔ رولینگ استون از بهترین ترانه‌های راک تمام دورانها که بر طبق نظرخواهی از اهل فن منتشر کرده‌است، این ترانه رتبهٔ سوم را کسب کرده‌است.


ترانه «تصور کن»:

تصور کن
تصور کن هیچ بهشتی در کار نیست
آسان است اگر تلاش کنی
و هیچ جهنمی در زیر پایمان نیست
بر بالای سرمان تنها آسمان است
تصور کن همه انسان‌ها
برای امروز زندگی می‌کنند ...

تصور کن هیچ کشوری نیست
تصورش سخت نیست
هیچ بهانه‌ای برای کشتن یا مردن در راهش نیست
چنان که مذهبی وجود ندارد
تصور کن همه انسان‌ها در صلح زندگی می‌کنند

شاید بگویی من رؤیا می‌بینم
اما من تنها نیستم
من امیددار روزی هستم که تو به ما بپیوندی
و جهان یکی شود

تصور کن مالکیتی وجود ندارد
تعجب می‌کنم اگر بتوانی
نیازی به حرص یا گرسنگی نیست؛
برادری بشر.
تصور کن همه مردم
زمین را با یکدیگر قسمت می‌کنند...

شاید بگویی من رؤیا می‌بینم
اما من تنها نیستم
من امیدوار روزی هستم که تو به ما بپیوندی
و جهان یکی شود


10 نکته درباره جان لنون که شاید ندانید!

1.    در سال 1980 پل مک کارتنی جان لنون را از بازنشستگی درآورد.

اگرچه وانمود می‌کرد که از کار پست بیتل  یار آهنگسازی قبلی اش نفرت دارد اما لنون فعالیتهای موسیقی مک را کاملاً زیر نظر داشت. آن طور که شایع شده است پس از شنیدن تک نوازی گروه مک کارتنی  در سال 1980، لنون گفته است که می‌خواهد برگردد. بعداً هم اعتراف کرد آن آهنگ را دوست دارد.

2.     آلبوم همیشگی مورد علاقه وی آلبوم The – B-52s بود

گفته می‌شود که در سال 1970 زمانی که لنون این آلبوم راک لابستر (Rock Lobester) را برای اولین بار در دیسکوی برمودا شنید فورا تشخیص داد که خواننده آهنگ پایانی خود با عنوان جیغ  را  به احترام یوکو اونو  خوانده است. اونو گفته است زمانی که او و لنون در حال ضبط آهنگهای آلبوم مشترکشان به نام خیال پردازی دو نفره بودند این آهنگ را گوش کردند. آنچه کمتر عنوان شده است این است که لنون قبل از مرگش اعتراف کرد این آلبوم تنها آلبوم مورد علاقه وی بوده است.


3.     با بازی در فیلم کمدی فرانک اشتاین جوان  عنوان بهترین بازیگر مرد را از آن خود کرد

پیتر بویل همسرش لورین آلترمن را زمانی ملاقات کرد که لورین به عنوان گزارشگر  مجله رولینگ استون با مجموعه هنرمندان فیلم فرانک اشتاین مصاحبه می‌کرد. لورین دوست یوکو بود، در نتیجه این دو زوج هنری دوستان نزدیک هم شدند. به دنبال مرگ لنون، بویل قسم یاد کرد که هرگز در فیلمهایی که خشونت را زیبا جلوه می‌دهند شرکت نکند.

4.     سال قبل از اینکه برنامه گزارش ورزشی خبر فوت وی را اعلام کند مهمان برنامه ماندی نایت فوتبال بود.

9 دسامبر 1974 لنون به همراه رونالد ریگان  -که بعدها فرماندار کالیفرنیا گردید – مهمان برنامه ماندی نایت فوتبال بوند. بعدها گزارشگر آن برنامه می‌گفت در آن برنامه ریگان با هیجان هر چه تمامتر قوانین فوتبال را برای لنون توضیه می‌داد. در 8 دسامبر 1980 قرعه به نام هووارد کوسلی- خبرنگار ورزشی معروف – افتاد که درطی یک برنامه تلویزیونی از شبکه MFN به جهانیان اعلام کند که جان لنون کشته شده است. این گزارشگر افسانه ای این اتفاق را یک تراژدی غیر قابل بیان خواند. 

5.    او یادگارهای گروه «بیتل ها» را جمع آوری کرد

لنون هوادار و حامی‌ مشتاق گروه بیتل ها که از اواسط دهه 1970 بر سر زبانها افتادند بود  و اغلب برای تهیه گزارش از اجراهای جذاب این گروه دستیارانی می‌فرستاد. می‌پنگ (May Pang ) – دوست دختر سابق لنون - در اولین اجراهای گروه بیتل ها حضور به هم رساند و همان جا اتفاقی با Jurgen Volmer  – دوست قدیمی‌ لنون که از اجرای بیتل ها در هامبورگ عکس های خیره کننده ای گرفته بود برخورد کرد. لنون یکی از این عکسها را برای پشت جلد آلبوم سال 1970 خود  استفاده کرد. یکی دیگر از دارایی های لنون مجموعه عروسکهای گروه بیتل ها بود که توسط ایتن جان  به او اهدا شده بود.


6.     پس از جدا شدن گروه Fab Four از همدیگر لنون تنها 3 آهنگ گروه بیتل ها را در کنسرتش اجرا کرد

در سال 1972 لنون در شوی مشهور خود در مدیسون اسکوئر گاردن  تنها یکی از آهنگهای گروه بیتل ها به نام  Come Together   را اجرا کرد. در 1975 با دوست خوبش ایتون جان قرارداد خوبی امضا کرد و استیج سالن گاردن را اجاره کرد و اجرای دونوازی  دو آهنگ دیگر بیتل ها با نامهای (I Saw Her Standing There)  و "Lucy In The Sky With Diamonds"  پرداخت.  لنون با گروه (Plastic Ono) دو آهنگ دیگر از بیتل ها با نامهای "Yer Blues " و " Give peace a Chance" را هم اجرا کرد اما در آن موقع گروه بیتل ها  بطور رسمی‌ از هم جدا نشده بودند.

7.    طرفدار گروه Bing Crosby  بود.

اولین اجرای بزرگ بیتل ها "Please Please me"  با الهام از یک خط آهنگی  (Please lend me a little ear to my please " که گروه بینگ کراسبی می‌خواندند بود. در 1978 یوکو اونو به مناسبت تولد لنون یک گرامافون سکه ای درب شیشه ای مارک Wurlitzer به او کادو داد که لنون آن را از تمام آهنگهای بیتل ها پر کرد.


8.      اولین عضو از بیتل ها بود که به تک نوازی پرداخت

لنون همواره از جداشدن مک کارتنی از بیتل ها عصبانی بود اما در حقیقت خود لنون اولین کسی بود که از گروه جدا شد. اگر چه لنون می‌توانست خودش را با این حقیقت دلداری دهد که خود او اولین کسی بود که بدون یارانش به اجرای برنامه پرداخت. اولین حضورش بدون حضور بیتل ها در دسامبر 1968 با  فیلم     رولینگ استون Rock and Roll Circus بود. در سپتامبر همان سال در شویی در تورنتو با گروه Plastic Ono  به اجرای live Peace پرداخت.

9.    محل خاکستر جسد وی مشخص نیست

مکان خاکستر لنون هرگز فاش نشد. فرضیه ای هست که گفته می‌شود خاکستر وی جزء دارایی های یوکو اونو می‌باشد اگرچه گمانه زنی دیگر این است که مقداری از خاکسترش در بنای یادبود استرابری واقع در سنترال پارک نیویورک بر باد داده شده باشد. مهم تر اینکه با توجه به مرگ لنون،  یوکو اونو و پل مک کارتنی هر دو درخواست کرده اند که هرگز نام قاتل وی را تکرار نکنید. این کار کمک می‌کند تا خواسته یک شخص دیوانه برای رسوایی محقق شود.

10.     تنها عضو گروه بیتل ها بود که در اجراهای پل مک کارتنی حاضر نشد

رینگو استار در اجرای 1974 مک کارتنی حضور یافته بود و جورج هریسون  هم در اجرای 1993 وی حضور به هم رسانید.  اگر چه هر دو اینها از حضور بر روی استیج  امتناع کردند اما لنون تنها کسی بود که هرگز در هیچ یک از برنامه های مک کارتنی شرکت نکرد اما ملاقات با مک کارتنی در نیو اورلئان در طول آخرین جلسات ضبط آلبوم ونوس و مریخ را عمیقاً مورد بررسی قرار داد. اینکه لنون در این آلبوم حاضر بوده است یا نه حدس دیگری است.