اطلاع از اینکه یکی از اعضای خانواده به بیماری آلزایمر مبتلاست، به منزله ضربه سختی برای خود این فرد و اطرافیانش خواهد بود. هر یک از اعضای خانواده با توجه به قدرت روانی و اقتدارشان نسبت به این قضیه و این بیماری واکنش نشان خواهند داد. برای آنکه بتوانیم با این بیماری روبرو شویم و ابتلای یکی از عزیزان به آن را بهتر هضم کنیم، باید اطلاعات بیشتری راجع به آلزایمر داشته باشیم. لائورا مانتکا، روانشناس "انجمن اقوام و دوستان بیماران آلزایمری"، به بهانه روز جهانی آلزایمر (21 سپتامبر) در این رابطه صحبت‌هایی کرده و گفته:« اولین گام، کسب اطلاعات کافی و دریافت مشاوره‌های مناسب است. بدین ترتیب شما نه تنها درخواهید یافت که چه اتفاقاتی در حال جریان است، بلکه آموزش خواهید دید که چطور باید با بیمار مبتلا به آلزایمر رفتار کنید.»
در عین حال لازم است بدانید که چه راهکارهایی برای جلوگیری از پیشرفت آلزایمر را باید پیش رو بگیرید. مانتکا ادامه داد:« بیماری آلزایمر درمانی ندارد ولی با اتکا به برخی راه ها، می‌توان سرعت پیشروی و تخریب این بیماری را کنترل کرد و توانایی‌ها و قابلیت‌های فرد بیمار را برای مدت زمان طولانی تری حفظ نمود.»
مشکلات احتمالی
طبق اعلام چلس کانتابرانا، رئیس کنفدراسیون "اتحادیه اقوام مبتلایان به آلزایمر" در اسپانیا، اگر گره ابتدایی، نیاز به یافتن اطلاعات لازم در مورد این بیماری باشد، گره دوم بی هیچ تردیدی، پیدا کردن شیوه‌های مناسب مراقبتی و نحوه مراقبت و برخورد با این بیماری و فرد بیمار است. آسیب‌هایی که بیماری آلزایمر به مبتلایانش وارد می‌کند، ممکن است در بخش‌های مختلف زندگی او تاثیرگذار باشد. مانتکا دراین رابطه گفته:« آلزایمر باعث می‌شود که توانایی‌های ادراکی فرد (حافظه، زبان و توجه فرد) دچار افت شود و در عین حال عملکردهای فردی او نیز با افت مواجه خواهد شد. البته میزان پیشروی این مسائل به نحوه مراقبتهای به عمل آمده از فرد بیمار بستگی زیادی دارد.»
این اتفاقها در بسیاری از مواقع با برخی علائم روانشناسی (از جمله احساس غم و ناراحتی، حس ناامیدی و یاس، اضطراب و ترس) و گاهی با علائم رفتاری (از جمله هذیان، توهم، پرخاشگری و بی‌خوابی) همراه می‌شوند. اینجاست که کار سخت‌تر می‌شود و فرد بیمار با اطرافیانش و یا پرستارش درگیر شده و با آنها به مشکل برمی خورد.
با بیمار آلزایمری چطور رفتار کنیم؟
برای رویارویی با تک تک این مسائل، برنامه‌های مشخص و خاصی تعریف شده است. کانتابرانا در این رابطه می‌گوید:« تشخیص زود هنگام و صحیح بیماری آلزایمر، همراه با داشتن اطلاعات کافی و مناسب و برنامه ریزی و مدیریت صحیح، تاثیر بیماری آلزایمر برروی فرد، اعضای خانواده و فرد پرستاری که مسئولیت مراقبت از او را برعهده دارد را به حداقل می‌رساند. اعضای خانواده باید بدانند که ممکن است چنین مسائلی پیش بیاید و با این گونه مشکلات مواجه شوند و البته راهکارهایی نیز برای این موضوع وجود دارد. پاسخ خیلی از این سوالات را می‌توان در گفتگو با پزشکان متخصص و بهره گیری از سرویسهای مراکز و کلینیک‌های متخصص در آلزایمر یافت.»
مانتکا از افرادی که یکی از اعضای خانواده شان به آلزایمر مبتلا هستند درخواست کرد تا با مراجعه به مراکز تخصصی آلزایمر، داروهای مناسبی برای فرد بیمار تهیه کرده و در عین حال در جریان فعالیت‌های مناسب برای رفتار شناختی و اقدامات کاربردی قرار بگیرند تا بدین ترتیب سرعت پیشروی بیماری آلزایمر در بیمارشان را به حداقل برسانند.
کانتابرانا هم درادامه یادآوری کرد که خیلی مهم است که فرد مبتلا به آلزایمر را در طول این بیماری همراهی کرد و او را تنها نگذاشت. به گفته او مبتلایان به آلزایمر باید از آرامش، محبت، عشق و مراقبتهای موردنیاز بهره مند باشند و بدین ترتیب می‌توان آنها را در جلوگیری از پیشروی بیماری شان یاری کرد.
