حضرت موسی (ع)از خدا خواست که " رب أرنی " اما حضرت علی(ع) گفت که من خدایی را که نبینم عبادت نمی کنم لطفا توضیح دهید

«وَ لَمَّا جاءَ مُوسی‏ لِمیقاتِنا وَ کَلَّمَهُ رَبُّهُ قالَ رَبِّ أَرِنی‏ أَنْظُرْ إِلَیْکَ قالَ لَنْ تَرانی‏ وَ لکِنِ انْظُرْ إِلَی الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَکانَهُ فَسَوْفَ تَرانی‏ فَلَمَّا تَجَلَّی رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَکًّا وَ خَرَّ مُوسی‏ صَعِقاً فَلَمَّا أَفاقَ قالَ سُبْحانَکَ تُبْتُ إِلَیْکَ وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُؤْمِنینَ؛ (1) و هنگامی که موسی به میعادگاه ما آمد، و پروردگارش با او سخن گفت، عرض کرد: «پروردگارا! خودت را به من نشان ده، تا تو را ببینم!» گفت: «هرگز مرا نخواهی دید! ولی به کوه بنگر، اگر در جای خود ثابت ماند، مرا خواهی دید!» اما هنگامی که پروردگارش بر کوه جلوه کرد، آن را همسان خاک قرار داد و موسی مدهوش به زمین افتاد. چون به هوش آمد، عرض کرد: «خداوندا! منزهی تو (از اینکه با چشم تو را ببینم)! من به سوی تو بازگشتم! و من نخستین مؤمنانم!».

حضرت موسی تقاضای رؤیت قلبی خدا را کرد و خداوند با مثال به ایشان اعلام کرد که باید از جبل خودیت خارج شد و آن را مندک و منهدم کرد تا به این رؤیت نایل شد.

و در مورد حضرت علی در روایت آمده که از ایشان سؤال شد: «یا أمیر المؤمنین هل رأیت ربک حین عبدته؟ فقال: ویلک ما کنت أعبد ربا لم أره، قال: وکیف رأیته؟ قال: ویلک لا تدرکه العیون فی مشاهدة الابصار ولکن رأته القلوب بحقائق الایمان؛ (2) یا علی آن گاه که خدایت را عبادت می کنی او را می بینی ؟

حضرت فرمود: وای بر تو ، من خدایی را که نبینم ، عبادت نمی کنم. البته خدا را چشم ها نمی بینند بلکه قلب ها حقیقت او را باور دارند».

بنا بر روایت دیگر ایشان فرموده من هیچ چیز را ندیدم مگر این که خدا را در آن یا قبل از آن یا بعد از آن ، دیدم ( و همه چیز آیینه خدا نما بود). (3)

بنا بر روایت دیگر هم فرمود: «لو کشف الغطاء ما ازددت یقینا؛ (4) اگر پرده ها برداشته شود ، بر یقین من افزوده نمی گردد».

بنا بر این برای حضرت علی لقای خدا حاصل بود و ایشان جبل منیت خود را مندک و منهدم کرده و فانی در خدا بود و خدا را می دید. اما دیدن با دل

پی نوشت ها:

1. اعراف (7) آیه 143.

2. کلینی ، کافی ، تهران ، اسلامیه ، 1363 ش، ج1، ص 98.

3. محمدی ری شهری ، موسوعه العقاید الاسلامیه ، قم ، دار الحدیث ، 1425 ق ، ج 3 ف ص 75.

4. مولی صالح مازندرانی ، شرح اصول کافی ، بیروت ، دار احیائ التراث العربی ، 1421 ق ، ج 3 ، ص 173.