همانطور که پول جمع کردن هنر می خواهد، خرج کردنش هم هنر می خواهد. کجا این پول ها را خرج کنیم که دل مان نسوزد؟ برای پاسخ به این سؤال کافیست به این فکر کنید که بیشتر اوقات تان را در کجا می گذرانید. فهرستی از فعالیت های روزمره تان تهیه کنید که نوع فعالیت و میزان مشغول بودن تان به آن فعالیت را مشخص کند. برای مرتب کردن فهرست، آن فعالیت هایی که زمان بیشتری درگیرشان هستید را بالاتر بنویسید. حالا به همین اولویت پولتان را خرج کنید. ما به این می گوییم: قواعد آسایش.
بیایید با ذکر یک مثال منظورمان را واضح تر بگوییم. شخصی را تصور کنید که در خانه کار می کند و به طور میانگین روزی 10 ساعت بر روی یک صندلی روبروی کامپیوتر نشسته است. 8 ساعت از 24 ساعت را نیز در خواب به سر می برد. یعنی از 16 ساعتی که بیدار است 10ساعت (62%) را پشت صندلی نشسته است که زمان قابل توجهی به شمار می آید.
حالا بیاییم قواعد آسایش را برای این فرد حساب کنیم. به نظرتان اگر این بنده ی خدا، 62% از وقتش را پشت یک صندلی معمولی بگذراند بهتر است یا اینکه عقل حکم می کند پولش را خرج یک صندلی حرفه ای تر بکند؟ هر چه زمانی که صرف فعالیتی می کنید بیشتر باشد، پاسخ دادن به این جور سؤالات راحت تر است. مشخص است که آن فرد ترجیح می دهد یک صندلی حرفه ای بخرد تا موقع کار کردن کمردرد نگیرد، زیرا کار هر روزش است.
اصلاً نیازی هم به درصد بندی نیست. با اعداد معمولی راحت تر می توان حساب و کتاب کرد.
10 ساعت در روز، 5 روز در هفته و 52 هفته در سال جمعاً می شود 2600 ساعت در سال که فرد مورد نظر ما روی صندلی جلوس می کند. (فکر کنید طرف ژاپنی است و نه تعطیلات دارد، نه وقتی برای اضافه کاری)
فرض می کنیم یک صندلی معمولی اداری 200 هزار تومان است و یک صندلی حرفه ای که از نظر طبی حساب همه جای کار را کرده است 2 میلیون تومان. اگر به خاطر 2600 ساعت در سال، حاضر شدید این یک میلیون و هشتصد هزار تومان اضافه را پرداخت کنید، یعنی به ازای هر ساعت 700 تا تک تومنی برای کمرتان خرج کرده اید. اگر صندلی تان معمولی باشد مجبورید به ازای هر یک ساعت کار، یک ربع استراحت کنید. حتی به این فکر کنید که چون صندلی با کیفیت تری خریده اید مجبور نیستید سر سال با صرف یک هزینه ی اضافی آن را عوض کنید. حتی اگر مدت زمان تعویض صندلی را 5 ساله هم حساب بکنید – صندلی های حرفه ای گارانتی های به مراتب طولانی مدت تری دارند – باز هم سود کرده اید. به ازای 5 سال، ساعتی 150 تا تک تومنی برایتان می افتد.
مقاله مرتبط: برای مطالعه بیشتر در مورد مدیریت زمان حتما به مقالات
چگونه بر زمان تسلط پیدا کنیم و مقاله
فیزیک بهره وری: قوانین نیوتون در انجام کارها را مطالعه کنید.
با همین فرمان که پیش بروید می توانید مقرون به صرفه گی بقیه ی وسایل تان را هم حساب کنید. مثلاً کامپیوتر (که محاسباتش مثل صندلی است)، گوشی هوشمند (1-2 ساعت)، تُشَک (8 ساعت) و الی آخر. اگر کامپیوترتان طوری برنامه ها را باز می کند که می توان وسطش یک سیگار کشید، بهتر است دست در جیب مبارک کرده و 4 گیگ رَم برای آن بخرید تا کارتان سریع تر راه بیفتد. همین که دائماً معطلی نمی کشید به اندازه ی یک هت تریک در الکلاسیکو می ارزد. مطمئناً خریدن یک رَم 100 هزار تومنی بهتر از استرسی شدن است.
چطور این قواعد را در مورد خود به کار ببندیم
اگر در خارج از خانه کار می کنید کمی محاسبات تان سخت تر می شود، اما کار نشد ندارد. فهرستی از فعالیت های تان را تهیه کنید و سپس آنها را بر اساس وقتی که از شما می گیرند، ارزشیابی کنید. چیزی مانند مثال زیر:
- 8 ساعت : (کار) صندلی اداره، کامپیوتر، میز، مانیتور
- 2 ساعت : (رفت و آمد) ماشین، مخارج ماشین
- 1 ساعت : (پخت و پز) ظروف آشپزخانه
- 3 ساعت : (سرگرمی های اتاق پذیرایی) تلویزیون، بازی های ویدئویی، سیستم پخش موسیقی، آکواریوم ماهی پیرانا، تخته نرد، جِت اسکی
- 1 ساعت : (مطالعه) تبلت
- 1 ساعت : (ورزش) یک دَبه کراتین و آمپول، شهریه ی باشگاهِ مجتبی ملکی
به احتمال 9/99 درصد نمی توانید صاحب کارتان را راضی کنید که جهت آسایش شما در سر کار، یک صندلی گران قیمت برای تان بخرد ولی تا جایی که جا دارد، زور خودتان را بزنید تا اگر صندلی گران قیمت هم گیرتان نیامد، حداقل موس و صفحه کلید خوش دست برایتان بخرند یا شاید هم بجای مداد سوسمار برایتان خودکار بیک تهیه کنند. اگر هم صاحب کارتان بیدی نبود که با این بادها بلرزد و در جواب درخواست شما قهقه ای زد و گفت ” مگه آلمانِ! “، باز عقل حکم می کند که به خاطر سلامتی خودتان هم که شده قید این پول را زده و بساط رفاه خود را خودتان فراهم کنید. (فقط اسم تان را روی هر چیزی که برای خودتان می خرید بنویسید تا همکارانی که دست های چسبناک دارند، آنها را نپیچانند.)
مقاله مرتبط: به کارهای خود نمی‌رسید؟ وقت کم دارید؟ حتما به مقاله
اپلیکیشن‌‌هایی که عمر مفید شما را افزایش می‌دهد و مقاله
راهنمای ساعت بیولوژیک بدن: چه کاری را، چه موقع، انجام دهیم؟ سر بزنید.
قواعد آسایش در اوقات فراغت شما نیز کاربرد دارد. اگر باغچه دارید یا بالکن خانه ی خود را پر از گلدان کرده اید، می توانید با تهیه ی وسایل باغبانی هر از چند گاهی به گل و گیاهان خود برسید، یا اگر هر روز دور پارک می دوید یک کفش ورزشی بهتر برای خودتان بخرید، یا حتی یک دوچرخه ی حرفه ای تر بخرید تا اگر مسیرتان به سر کار نزدیک است با آن طی طریق کنید.
مسیر کارتان خیلی دور است و ماشین تان به ماشین مشتی مندلی سور زده است و وسع تان هم به خرید یک ماشین صفر نمی رسد. لااقل می توانید بجای آن ماسماسکی که داخل جا فندکی فرو کرده اید، یک سیستم آدم وار روی ماشین ببندید یا یک خوشبو کننده جلوی آینه آویزان کنید یا 4 حلقه لاستیکِ دور سفید زیر ماشین بیاندازید یا چراغ زنون ببندید تا کمی هم با ماشین تان بیشتر حال کنید و سرِ هر دنده-جا-نرفتنی، آهن پاره را مورد عنایات خود قرار ندهید. اگر قرار است روزی 2 ساعت در ترافیک بمانید بجای اینکه چپ و راست تا کمر از پنجره بیرون بروید و جانورشناسی خود را به رخ راننده های دیگر بکشید، چرا اصلاً از این زمان برای یادگیری زبان استفاده نکنید! سی دی آموزش زبان را داخل دستگاه پخش استریو گذاشته و گوش کنید تا بتوانید به مرور آهنگ های کریس دی بِرگ را با ناقاره بزنید و برای نَنجون تان بخوانید.
اگر از درد کمر رنج می برید و یا از تُشَک فعلی خود ناراضی هستید، معطل نکنید، سریع یک دانه خوبش را بخرید. نه تنها یک سوم از عمرتان را روی آن می خوابید، بلکه آن دو سوم دیگرتان هم بسته به همین یک سوم است. اگر بد بخوابید هر سه سوم را از دست داده اید. خرج کردن پول برای چنین منظوری پول دور ریختن نیست.
نوشته شده توسط: میثم
