جاودانگی و میل به نامیرایی یکی از آن حسهایی است که همه ما آدمها به نوعی درگیرش هستیم. تقریبا تمام ما جانمان را دوست داریم، دوست نداریم بمیریم و دلمان میخواهد تا ابد زنده بمانیم. برای خیلیها شاید دیدن آینده با آن تکنولوژیهای عجیب و غریبش، یا دیدن پیشرفتهای علم و حل شدن معماهای جهان هستی، یک آرزو است. فکرش را بکنید الان چقدر تکنولوژیهای جذابی به بازار میآیند و اینگونه که پیش میرود چه تکنولوژیهای جذاب دیگری در راهند. اما قسمت غمگین ماجرا این است که شاید! روزی دیگر ما نباشیم که شاهد آنها باشیم چه برسد به اینکه بتوانیم از آنها استفاده کنیم.
برخی (شاید تقریبا همه) به گونهای به این اعتقاد رسیدهاند که علم بالاخره میتواند راه حلی برای پیشگیری از مرگ پیدا کند. و فراتر از آن حتی بتواند مردگان را به زندگی دوباره بازگرداند. اولین ایده جامع درباره مفهوم نامیرایی متعلق به نویسندهای به نام اتینگر است که 50 سال پیش در طی یک بیانیه اعلام کرد که پیشرفتها پزشکی بالاخره میتواند فرآیند مرگ را معکوس کند. این بیانیه باعث به وجود آمدن علم سرمازیستی شد. علم سرمازیستی درباره حفاظت از جسد در مقابل فساد است تا از این طریق بتوان بعدها با پیشرفت علم آن را به زندگی دوباره برگرداند.
این طرح موافقان و مخالفان خود را دارد. موافقان اعلام میکنند که علم پزشکی توانسته درمانی برای بسیاری از بیماریها پیدا کند و در آینده هم خواهد توانست به علم نامیرایی دست پیدا کند. این افراد میگویند همین الان هم روی کره زمین موجوداتی وجود دارند که میتوانند با منجمد کردن خود، بافتهای بدن خود را سالم نگهداشته و در موقع نیاز به زندگی دوباره برگردند.
اما مخالفان این طرح درباره بازگردادن زندگی دوباره به مردگان شک دارند. حرف آنها این است که اول هیچ تضمینی نیست که علم پزشکی بتواند به این علم دست پیدا کند. در ثانی اصلا هم علم توانست مردگان را به زندگی برگرداند، هیچ اطمینانی وجود ندارد که انسان جدید همان انسان قبلی باشد یا خیر!
منبع: futurism