به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، تیمی از محققان چینی، سوئیسی و ایتالیایی با استفاده از داده‌های ماهواره چینی "شاه میمون"(Monkey King) در مقاله‌ای اعلام کردند که به اولین نشانه‌های فیزیکی وجود ماده تاریک دست پیدا کرده‌اند.
"بای چون‌لی"(Bai Chunli) رییس آکادمی علوم چین گفت: این مشاهده جدید می‌توانند زمینه‌ساز گام‌های بلندی باشد.
وی افزود: پس از بررسی داده‌های بیشتر می‌توانیم با قاطعیت اعلام کنیم که آیا ماده تاریک را کشف کرده‌ایم یا نه.
چون‌لی خاطرنشان کرد: حتی در صورتی که مشخص شود که این ماده از نوع ماده تاریک نبوده است باز هم نتایج این تحقیق مهم هستند زیرا در این صورت ما با ذرات جدیدی مواجهیم که وجود آنها قبلا پیش‌بینی نشده است.
این فضاپیمای چینی در 530 روزی که در فضا به رصد مشغول بوده است 1.5 میلیون مورد از اشعه‌های کیهانی و ذرات زیراتمی را رصد کرده است.
تقریبا هشتاد سال است که دانشمندان به این فکر می کنند که ماده موجود در جهان هستی بسیار بیشتر از آن چیزی است که می‌بینیم؛ حرکت کهکشان‌ها و ستارگان به ما می‌گویند که باید ماده‌ای نامرئی در عالم هستی باشد که به چشم ما نمی‌آید اما وجود دارد.
ادوین هابل اخترشناس معروف در سال 1929 نشان داد که جهان همچنان در حال بسط و گسترش است و هرچه کهکشانی از ما دورتر باشد با سرعت بیشتری هم از ما دور می‌شود. این به قانون هابل معروف شد.
پیش از آن، آلبرت اینشتین وقتی که معادلات نسبیت عام را وضع می‌کرد متوجه شده بود که معادلاتش برای یک دنیای ایستا(بدون بزرگ و کوچک شدن) درست در نمی‌آیند بلکه برای دنیایی در حال تغییر صادق هستند. در آن زمان اینشتین که مثل دیگران نمی‌دانست عالم هستی در حال بزرگ شدن است، برای حل مشکل ضریبی به نام ثابت کیهانی را به معادلاتش اضافه کرد.
پس از کشف هابل، اینشتین این ضریب را از معادلاتش حذف کرد. نقل شده که اینشتین افزودن این ضریب را بزرگترین اشتباه زندگی خود خوانده بود.
در سال 1998، دو گروه از اخترشناسان - که سرپرستی هر دو گروه را سه اخترشناس به نام‌های برایان اشمیت، سول پرل‌ماتر و آدام رایس به عهده داشتند- نشان دادند که جهان واقعا در حال انبساط و گسترش است و آنچه باعث این انبساط می‌شود انرژی نامرئی است به نام انرژی تاریک. این سه دانشمند در سال 2011 برای این کشف بزرگ برنده نوبل فیزیک شدند.
به عبارت دیگر آنها درستی اشتباه اینشین را ثابت کردند، ضریب کیهانی در واقع نماینده وجود انرژی تاریک است، انرژی که جهان هستی را با سرعتی باورنکردنی بزرگتر و وسیعتر میکند.
از آن زمان به بعد تصور این است که 96 درصد عالم هستی را ماده و انرژی تاریک تشکیل می دهد؛ مشکل اینجاست که چطور چیزی را که نمی‌توانیم ببینیم می‌توانیم مطالعه کنیم و از جزئیاتش سر در بیاوریم.
به این ترتیب در سال 2004، چهارصد دانشمند و 26 موسسه تحقیقاتی در هفت کشور دنیا به هم پیوستند و کنسرسیوم بین‌المللی انرژی تاریک را راه اندازی کردند.
پژوهشگران این کنسرسیوم براساس اینکه ماده تاریک چگونه مسیر نور را منحرف میکند، حساب کردند که پراکندگی ماده تاریک در عالم هستی چگونه می‌تواند باشد.
بعد با مطالعه اینکه پراکندگی ماده تاریک چگونه در طول زمان تغییر میکند، می‌توان محاسبه کرد که انرژی تاریک چگونه ماده تاریک را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
علاوه بر این، پژوهشگران از چگالی و موقعیت کهکشان‌ها میزان ماده و انرژی تاریک دنیا را تخمین زدند که مطالعات قبلی را تایید کرد: دنیا از چهار درصد ماده معمولی، 26 درصد ماده تاریک و 70 درصد انرژی تاریک تشکیل شده است.
محققان این تیم تحقیقاتی اعلام کرده‌اند که اثبات وجود ماده تاریک به صورت عملی بسیار طول می‌کشد اما با توجه به قابلیت این فضاپیما که می‌تواند تا 10 میلیارد اشعه را شناسایی کند، امیدهای زیادی برای کشف ماده تاریک وجود دارد.
چین در یک برنامه پنج‌ساله از سال 2016 تا 2020 قصد دارد با صرف صدها میلیارد دلار جزو 15 کشور برتر دنیا در عرصه فضایی شود.
نتایج این تحقیق که بیش از 100 محقق در آن شرکت داشته‌اند در ژورنال علمی Nature منتشر شده است.
