چطور میتوان افراد را شناخت؟ چگونه میتوان از آنچه در درون آنها است آگاه شد و چطور میتوان تشخیص داد که قابل اعتماد هستند یا نه؟ آیا تنها سپری کردن زمان و برقراری مکالمات کافی است؟
دوستیهای موفق و پایدار زمانی ایجاد میشوند که شناخت طرفین از یکدیگر کافی باشد. متأسفانه در دنیای امروز ما، نقابهای بسیاری چهرهها را میپوشاند که شناخت را سختتر میکند. در این مطلب به روشهایی کارساز اشاره خواهیم کرد که در مسیر شناخت افراد شما را یاری دهند:
شناخت مجازی ارزشی ندارد
ارتباطات آنلاین دنیای امروز ما سبب شده که بسیاری از افراد را تنها دورادور و از طریق شبکههای اجتماعی دنبال کنیم؛ یا با آنها در ارتباط باشیم. حتما شما هم متوجه شده اید که روابط آنلاین تصاویر غیر حقیقی از افراد در ذهن ما میسازند، حتی اگر فرد مورد نظر چنین تمایلی نداشته و در مورد پروفایل خود صادق بوده باشد. بنابراین، اگر میخواهید کسی را بشناسید، باید زمان مفید با او سپری کنید. رودرو بنشینید و در حضور یکدیگر انرژی مضاعفی برای شناخت بگذارید.
درخواست مهمی کنید
"اگر در بدترین شرایط از پس من برنمیآیید، شایسته بهترین روزهای من نیستید" مرلین مونرو
یک دوست حقیقی یا کسی که حقیقتا شما را دوست دارد، بهترین تلاش خود را میکند تا در تمام شرایط کنار شما باشد. درخواستی مهم مطرح کنید، مثلا بخواهید در جابجایی به شما کمک کنند، یا چیزی برای شما تهیه کند، تا بتوانید عمق همراهی و شخصیت حقیقی آنها را بسنجید.
انتظاراتی دارند که خود به آنها عمل نمیکنند!
کاملا برعکس حالت قبل، اگر فردی در زمانهای نیاز شما هرگز حضور ندارد، و هیچگاه نمیتواند انتظارات شما را برآورده کند و در مقابل، هرگاه خودش نیاز دارد از شما کمک میخواهد؛ بنابراین بهتر است شناختتان را دوباره از نظر بگذرانید.
چگونه از شما تمجید میکند؟
افرادی که پشت هیچ نقابی پنهان نشده و با خود در صلح هستند، با دیدن یک خصیصه خوب یا قابلیت برجسته در اطرافیان، به راحتی او را مورد تحسین و تمجید قرار میدهند. مثلا چنین عباراتی متعلق به همین دسته است: "عجب نویسنده خوبی هستی! همینطور ادامه بده"، "چقدر طراحی ناخت رو دوست دارم، به من هم یاد میدی؟". در مقابل اگر فرد ریاکار باشد خواهد گفت: "چه نوشته خوبی، کی کمکت کرده؟!"، "ناخونات خوشگل شده ولی این رنگ دیگه مد نیست!"
در نهایت:
بیشتر انتقاد میکنند تا تحسین؟
اگر فرد مورد نظر مدام در حال انتقاد و خرده گیری از شما یا دیگران است و همیشه به جای توجه به نکات مثبت شخصیتها، ایرادات یا کم و کاستهای آنها را پر رنگ میکند، نشان از نقابی بر چهره خود دارد.