به منظور درمان هیپوکلسمی، نیاز است که علل بوجود آورنده آن را از بین برده و سطح کلسیم را به حالت عادی بازگردانید. این مقاله اطلاعات بیشتری را در خصوص علل و درمان هیپوکلسمی در اختیارتان قرار می‌دهد.
کلسیم یکی از مهمترین مواد معدنی مورد نیاز بدن انسان است. وجود این ماده معدنی جهت رشد و تکامل مناسب استخوان و دندان ضروری است. کلسیم به انقباض ماهیچه کمک کرده که خود به طور غیر مستقیم به عملکرد مناسب عضلات قلب کمک می‌کند. این ماده معدنی همچنین به پایین آوردن فشار خون بالا و پیشگیری از بروز بیماریهایی مانند پوکی استخوان کمک می‌نماید. کلسیم در منابع غذایی مختلفی همچون شیر، پنیر، ماست، کلم بروکلی، اسفناج، ماهی سالمون، ماهی ساردین، سویا و آب پرتقال وجود دارد. با این حال، گاهی اوقات، به برخی دلایل، سطوح کلسیم در بدن افت نموده و موجب بروز عارضه‌ای تحت عنوان هیپوکلسمی می‌شود. اجازه دهید به طور دقیق اطلاعات مرتبط با هیپوکلسمی نگاهی بیاندازیم.
نگاهی اجمالی بر هیپوکلسمی
هیپوکلسمی عارضه‌ای است که در آن سطح سرمی کلسیم در خون به شدت کاهش می‌یابد. کلسیم موجود در بدن یا توسط پروتئین متصل شده و یا در فرم یونیزه یافت می‌شود. کمبود این کلسیم یونیزه منجر به بروز هیپوکلسمی می‌شود. بنابراین هیپوکلسمی نوعی اختلال یا عدم تعادل الکترولیت می‌باشد. هیپوکلسمی می‌تواند به علت شرایط مختلفی مانند اختلالات خوردن یا سوء تغذیه، هورمون پاراتیروئید معیوب (PTH)، مصرف داروهای حاوی منیزیم یا ملین‌ها ایجاد شود. در ثانی عوارض خاصی مانند پانکراتیت حاد، نارسایی حاد کلیوی، نارسایی مزمن کلیوی، هموکروماتوز، و سل می‌توانند همچنین موجب افت سطوح سرمی کلسیم شده منجر به بروز هیپوکلسمی شوند. به طور مشابه، عوارضی مانند هیپوآلبومینی، هیپرفسفاتمی، هیپومنیزیمی نیز می‌توانند عوامل مسبب سطوح پایین کلسیم باشند. حتی مواردی از هیپوکلسمی نوزادی در نوزادانی که از وزن تولد پایینی برخوردارند، وجود دارد. لکه ناشی از خون مردگی، رفلکس تاندون، درماتیت، اگزما، از علائم و نشانه‌های این بیماری می‌باشند.
درمان هیپوکلسمی
علائم این بیماری به تشخیص سریع آن کمک می‌کنند. در عین حال، روشهای تشخیصی مانند آزمایش خون جهت بررسی سطوح کلسیم خون یا سطوح فسفات خون نیز به تشخیص این عارضه کمک می‌کنند. پزشک همچنین ممکن است به فرد توصیه به انجام عکسبرداری با اشعه X و آزمایش ام آر آی (MRI) جهت یافتن علت نهفته هیپوکلسمی نماید. هدف از درمان هیپوکلسمی از بین بردن علت، و معکوس ساختن سطوح پایین کلسیم در بدن است. درمان به نوع آن بستگی دارد بدان معنا که آیا هیپوکلسمی حاد یا هیپوکلسمی مزمن است. در ادامه درمانهای استاندارد بکار رفته برای این عارضه آورده شده است:
• در صورت وقوع هیپوکلسمی حاد، گلوکونات کلسیم یا کلرید کلسیم به صورت داخل وریدی بسته به شدت بیماری تجویز می‌شود. نظارت پیوسته ECG یا الکتروکاردیوگرافی در افراد مبتلا به آریتمی قلبی انجام می‌شود.
• به طور مشابه، ترکیبی از کلسیم و ویتامین D نیز جهت معکوس ساختن سطوح پایین کلسیم در بدن تجویز می‌شود. این ترکیب به جلوگیری از شدت یافتن این عارضه کمک می‌کند.
• به منظور درمان هیپوکلسمی مزمن، تشخیص عوامل مسبب و درمان آن ضروری است. به عنوان مثال، چنانچه این عارضه ناشی از نارسایی کلیوی باشد، پزشک درمان مناسب را جهت درمان نارسایی کلیوی توصیه خواهد کرد. این کار به طور غیر مستقیم به معکوس ساختن هیپوکلسمی کمک می‌کند.
• کمبود PTH یا هورمون پاراتیروئید که یکی از علل اصلی هیپوکلسمی است می‌تواند با مصرف مکملهای کلسیم و یا کلسیم خوراکی درمان شود.
• در نهایت، پزشک به بیمار توصیه نموده تغییرات غذایی را جهت بهبود سریع این بیماری اعمال نماید. افزایش میزان مواد غذایی سرشار از کلسیم در رژیم غذایی همراه با سایر روشهای درمانی نیز جهت درمان هیپوکلسمی مفید می‌باشد.
موارد نامبرده روشهای درمانی، جهت درمان هیپوکلسمی حاد و مزمن را شامل می‌شد. با این حال، بایستی خاطر نشان شود که این مقاله صرفاً جنبه‌ی آموزشی داشته و نبایستی به منظور جایگزین توصیه‌های پزشک متخصص در نظر گرفته شود. اتخاذ درمان سریع و مناسب تنها راه درمان هیپوکلسمی است. مراقب خود باشید!
