کشف دندان های ۹.۷ میلیون ساله در آلمان

کشف شگفت‌انگیز دندان‌های 9.7 میلیون ساله در آلمان باعث شد تا دانشمندان در مورد تاریخچه تکاملی انسان بازنگری کنند.

محققان موزه تاریخ طبیعی ماینس در آلمان روز جمعه اعلام کردند که موفق به کشف فسیل‌های 9.7 میلیون ساله‌ای در رودخانه راین شده‌اند. نکته چشم‌گیر در مورد این کشف، این است که به نظر می‌رسد این دندان‌ها متعلق به یک انسان تبار یا هومینین است که از نمونه‌های کشف شده در آفریقا هم قدیمی‌تر است. این مورد می‌تواند به معنای بازنویسی تاریخچه تکاملی انسان باشد.

در مطالعه‌ای (هنوز در مرحله کارشناسی علمی پیش از انتشار است) که به رهبری هربرت لوتز و تیمی از محققان موزه تاریخ طبیعی ماینس انجام شد، ذکر شده که این دو دندان، یکی نیش یا دندان جلوی سمت چپ و یک مولر بالای سمت راست است، فوق‌العاده خوب حفظ شده‌ و بدیهی است که به یک انسان تبار (جنسیت این انسان تبار هنوز شناسایی نشده) تعلق دارد.

این دندان‌های باستانی می‌تواند تاریخچه تکاملی انسان را بازنویسی کند. به گفته دیرینه‌شناسان، این دندان‌ها می‌تواند، متعلق به یکی از اعضای گونه لوسی باشد. لوسی، زن باستانی 3.2 میلیون ساله که حدود نیم قرن قبل کشف شده، دارای کامل‌ترین اسکلتی است که تاکنون از یک انسان تبار دیده شده و درک ما از تکامل انسان را کاملا دگرگون کرده است.

 

بیشتر بخوانید:  لوسی ؛ زن باستانی 3.2 میلیون ساله ای که بر روی درختان زندگی می‌کرده است!

 

دیرینه‌شناسان هنوز به خوبی نمی‌دانند آیا لوسی همچون انسان‌های مدرن کاملا بر روی دو پای خود راه می‌رفته یا برای گریز از شکارچیان و جمع‌آوری غذا از درختان بالا می‌رفته است. برخی از دانشمندان گمان می‌کنند که او حتی پس از سقوط از درخت جان سپرده است.

باستان‌‌شناسان در نوامبر سال ١٩٧4 در حفاری جنوب اتیوپی موفق به کشف بقایای این استرالوپیتکوسس آفارنسیس شدند. این گونه با نام علمی AL288  و به نام عامیانه لوسی نام‌گذاری شده است. فسیل لوسی 4٠ درصد از بدن یک انسان را شامل شده و به نظر می‌رسد، متعلق به یک زن تقریبا ٢5 ساله باشد.

باور بر این است این دندان، متعلق به یک نخستی بزرگ یا یک انسان تبار باشد که می‌توانسته با انسان‌تبارهای آفریقا مرتبط بوده باشد. به ویژه دندان نیش نشان می‌دهد که این گونه‌ی باستانی با نمونه‌های دیگری که در شمال اروپا کشف شده‌اند، کاملا متفاوت است.

لوتز گفت:

این دندان‌ها چیزی کاملا جدیدند، موردی که قبلا برای علم شناخته نشده باقی مانده بودند. این یک مورد کاملا اسرارآمیز است که این فرد از کجا آمده است و چرا هیچ‌گاه چنین دندانی در جای دیگری کشف نشده است.

در حالیکه لوتز و همکارانش سعی می‌کنند به دنبال توضیحی برای این دندان‌ها باشند، آن‌ها امیدوارند که یافته‌های جدید بتواند بخش‌های تاریخچه فسیلی انسان را پر کند و حتی یک گونه جدید را به درخت تکاملی انسان اضافه کند. اما به نظر می‌رسد، این دندان‌ها متعلق به یکی از اعضای گونه‌ی لوسی معروف باشد.

اما اگر ثابت شود که این دندان‌ها واقعا 9.7 میلیون سال قدمت دارد، واضح است که دندان‌های به تازگی کشف شده، قدمتی بیشتر از لوسی خواهند داشت که بحث تاریخچه تکاملی انسان را پیچیده‌تر می‌کند.

لوتز می‌گوید:

ممکن است که با ریخت‌شناسی این دندان‌ها، بتوان شباهت‌هایی با نمونه‌های متاخرتر کشف شده در آفریقا پیدا کرد و ارتباطی بین این گونه‌ها برقرار کرد. اما این بدین معناست که گروهی از انسان تبارها حتی از قبل انسان تبارهای آفریقایی در اروپا سکونت داشته‌اند.

یکی دیگر از توضیحات دانشمندان «پدیده همگرایی تکاملی» است؛ فرایندی که از طریق آن موجوداتی دارای ارتباط دور، شباهت بسیاری با همدیگر پیدا می‌کنند. به عنوان مثال، شکل ساده دلفین‌ها، ماهی تونا و ایکتیوسور (ماهی خزنده‌سانان)، همگی به‌طور مستقل در واکنش به فشارهای انتخابی به صورت یکسان تکامل یافته‌اند. درر واقع، در این فرایند موجودات زنده‌ای که به هم نزدیک نیستند، به نحوی تکامل پیدا می کنند تا ویژگی‌هایی مشابه داشته باشند، حتی اگر در محیطی دیگر تکامل یافته باشند یا جداگانه تکامل یافته باشند.

خوشبختانه محققان با شروع آنالیز اطلاعات به پاسخ‌های جدیدی دست پیدا خواهند کرد. اشعه ماورای بنفش می تواند ساختار داخلی مینای دندان را به خوبی تجزیه و تحلیل کند. چیزی که در نهایت می‌تواند، اطلاعاتی در مورد صاحب این دندان‌ها و دیگر خصوصیاتش را به خوبی آشکار کند. همچنین حتی با ابزارهای پیشرفته این چنینی، محققان می‌توانند، رژیم غذایی این گونه‌ی کهن را نیز کشف کنند.

البته این بدان معنا نیست که محققان به شدت به یافته‌های خود مطمئن باشند، بلکه در واقع این دندان‌ها یک سال قبل کشف شده بودند، اما تنها بعد از یک سال به این اطمینانی دست یافته‌اند که نتایج یافته‌های خود را منتشر کنند.

لوتز می‌گوید:

ما می‌خواهیم برای بررسی این یافته‌ها با محققان دیگر همکاری کنیم و امیدواریم در یک یا دو سال آینده، دانسته هایمان بیشتر شده باشد. قطعا داستانی فوق‌العاده و هیجان‌انگیز انتظارمان را می‌کشد.

.

منبع: inverse