بوستان نیلوفر آبی بوستانی به مساحت 45 هکتار است که با سه حوضچه طبیعی در مساحتی دو هکتاری دیده می شود و در کیلومتر 2 جاده ساری به سمت نکا به فاصله ی 800 متری از جاده اصلی و در همسایگی روستایی با نام آبندان قرار گرفته است . از رنگ چشم نواز وبی نظیر آبی رنگ بوستان نیلوفر آبی در ساری هر چقدر بگوییم، باز کم است .بوستان نیلوفر آبی هر ساله تعداد زیادی از گردشگران را به سمت خود جذب می کند و محیط آن امکاناتی از قبیل آلاچیق،سفره خانه،اسکله قایق رانی،پارک کودکان،اسب سواری و غیره... برای گذراندن اوقاتی خوش برای گردشگران داخلی وخارجی و خانواده ها دارد.از دیگر جاذبه های بوستان نیلوفر آبی گونه های مختلف ماهی مانند کپور،امورو فیتوفاک آزاد و پرورشی است که علاقه مندان به صید می توانند با مجوز این کار را انجام دهند و همچنین وجود هشت جزیره بسیار کوچک در آب بندان این بوستان و قرار گرفتن آن در میان دو تپه زیبایی های این منطقه را دو چندان کرده است .گل های این بوستان شامل نیلوفر آبی، لوتوس و سوسن شرقی می باشد.نیلوفر آبی ریشه در خاک و ساقه در آب دارد این گل نماد مذهب و همچنین پاکی و پیامش دعوت جهانیان به نور زندگی و تابش این نور بر آنها می باشد.این منطقه در نزدیکی ساری واقع شده است و از جاذبه های دیدنی ساری محسوب می شود.
گلی افسانه ای
در افسانه های باستان آمده است که پروردگار در هنگام خلقت زمانی که در میان آبهای نخستین قرار داشتند برگ لوتوسی را دیدند و گل لتوسی که در جای دیگر رشد می کرد را کنار برگ قرار دادو سطح زمین ایجاد شد.به همین علت می گویند که نیلوفر سمبل جهان است وهشت گلبرگ نیلوفر نمایانگر 8 جهت وجود شامل راست،چپ،جلو،عقب،بالا،پایین،بیرون،درون می باشد وظهور نیلوفر از آبهای پاک عاری از آلودگی و همراه با خلوص و پاکی و نیروی بلقوه ای است که از آن نیروی مقدس حیات ،معرفت و دانش ظهور کرده و از آنجا که این دید ریشه در باورهای دینی و مذهبی دارد و با گذر زمان نه تنها حضورش کمرنگ نشده بلکه پررنگ تر نیز شده است و این گل همچنان بیانگر حس انتزاع گرایی می باشد و از جاذبه های دیدنی ساری به حساب می آید.
پیوند نیلوفر آبی با ایران باستان
رد پای این گل در تاریخ ایران در زمان هخامنشیان به عنوان تزئینی در بنا ها و به خصوص در تخت جمشید و ستون هایش وجود دارد و همچنین زردتشتیان باور داشتند که این گل نگه دارنده ی تخمه یا فر زردتشت بوده است و سمبل اهورا مزداست و همچنین در ایران باستان این گل نماد ایزد بانو ناهید بوده است .نام این خدا آناهیتا در کتیبه های هخامنشی نیز دیده می شود.پس می توان گفت که این گل با گذشته و نیاکان ما ایرانیان پیوند محکمی داشته است.
