کوکان و نوجوانانی که در سن بلوغ قرار دارند، در یکی از حساس‌ترین دوران زندگی خود به سر می‌برند، در این زمان نباید آن‌ها را تنها گذاشت و یکی از وظایف اصلی والدین در این دوران، راهنمایی مناسب فرزندانشان است. دوران بلوغ مرحله‌ای از رشد یک انسان است که در آن فرد از دوران کودکی وارد دوران بزرگسالی می‌شود. هر فردی که این مرحله را بگذراند بالغ نامیده می‌شود. در این دوران حساس، نقش والدین برای راهنمایی فرزندان بسیار مهم قلمداد می‌شود. در این مطلب قصد داریم نکات مهمی را برای مادران ارائه کنیم که باید در زمان بلوغ فرزندان خود به آن‌ها توجه داشته باشند. مادران می‌توانند با استفاده از این نکات فرزندان خود را در دوران حساس بلوغ به بهترین وجه راهنمایی کنند و سؤالاتی که برای فرزندانشان پیش می‌آید را پاسخ دهند. در ادامه با بنیتا همراه باشید.
دکتر فران، روانشناس می‌گوید: «نوسانات رفتاری فرزند می‌تواند عوارضی برای خانواده به وجود آورد، اما راهنمایی‌هایی نیز برای این تغییرات رفتاری وجود دارد». برخی از چالش‌های مشترک کودکان در دوران بلوغ شامل نوسانات خلقی، بی‌صبری و حتی بداخلاقی است که اغلب این نوسانات به بی‌احترامی منجر می‌شود. دکتر فران می‌گوید: «بهترین راه برای مادران این است که خود را کنترل کنند و به دخترشان پرخاش یا بی‌احترامی نکنند و اطمینان حاصل کنند که فرزندشان با این تغییرات هنوز هم آن‌ها را دوست دارد و این درک و یقین را به‌صورت دوطرفه به دختر خود نشان دهد». دکتر فران اضافه می‌کند: «مادر باید در این یقین و مرزبندی‌های روشن خود باقی بماند، برای مثال مادر باید برای پذیرش تغییرات خلق‌وخوی دختر خود و تحمل بی‌احترامی آماده باشد و این تغییرات را بپذیرد».
توصیه‌هایی برای دوران بلوغ در دخترها
دخترها چه مواردی را باید در مورد بلوغ خود بدانند؟
دوست یا مادر، کدام‌یک برای صحبت کردن با دختر شما بهتر است؟
صحبت کردن مادرها با دخترانشان در خانواده درباره‌ی مسائل حساس، چیزی است که آن‌ها در موردش ترس دارند. اما لازم نیست مادرها خیلی رسمی و قراردادی با دخترهایشان سر بحث را باز کنند و در مورد مسائل مهم و حساس باهم جدل کنند. این راه مناسبی است برای شناخت مشکل‌ها و دغدغه‌های دختر شما و می‌توانید، ابتدا از او بخواهید که در مورد مسئله‌ی دلخواهی با شما صحبت کند و شما نظرات او در مورد مسائل را دنبال کنید.
1- ابتدا با دختر خود صحبت کنید
دبورا پولاک پزشک متخصص اطفال در آتلانتا می‌گوید: «صحبت کردن با دختر خود در مورد مسائل مهم را باید قبل از نوجوانی شروع کنید. مهم‌ترین نشانه در این راستا برای پدرها و مادرها صحبت کردن در مورد مسائل کوچک است نه مسائل بزرگ که ممکن است برای دختر خانواده استرس‌زا به نظر برسد. شروع زودهنگام گفتوگو می‌تواند به پیشرفتی در بلوغ دختر شما منجر شود. گفتوگو در مورد مسائل مختلف می‌تواند از سنین 11 تا 14 سالگی شروع شود».
2- زمانی که با دختر خود صحبت می‌کنید ذهن شما باید باز باشد
دکتر روانشناس و مدیر بخش بالینی رشد مرکز سلامت روانی در دیکاتر جورجیا، دکتر ملانی بلیس می‌گوید: «باز بودن ذهن و اجازه دادن به تعامل با دختر خود می‌تواند او را در شروع و ادامه‌ی بحث با شما ترغیب کند». اگر پدر و مادر بتوانند با ذهنی باز و بدون قضاوت با دختر خود گفتوگو کنند، بدون شک دخترها تمایل بیشتری به نزدیک شدن با آن‌ها پیدا می‌کنند. اگر والدین با قضاوت قبلی و با اتهام زدن و پیش‌داوری کردن با دخترهای خود صحبت کنند، آن‌ها یک دیوار و مشکل بزرگی را در برابر خود احساس می‌کنند که در طولانی‌مدت به بلوغ آن‌ها آسیب می‌رساند. پدر و مادر می‌توانند با این سؤال دوباره گفتوگو را شروع کنند، چگونه می‌توانم در مورد احساس شما درباره‌ی دوستانت مطلع شوم؟ به‌جای این‌که بگویید دیشب چه اتفاقاتی در آن مهمانی بین او و دوستانش افتاده است؟ این روش می‌تواند فرصت بیشتری برای بحث و گفتوگو ایجاد کند. دکتر نادین کاسلو، دکتر و معاون رئیس گروه روان‌پزشکی و علوم رفتاری در آتلانتا می‌گوید: «به اشتراک گذاشتن تجربیات، در حین گفتوگو کردن با دختر خود می‌تواند در روند آن مفید و ادامه‌ی بحث را راحت‌تر کند». دکتر کاسلو می‌گوید: «مادران می‌توانند از تجربیات نوجوانی خود صحبت کنند و آن‌ها را با دختر خود به اشتراک بگذارند همچنین، می‌توانند از تجربیات شخصی خود صحبت کنند بدون این‌که به مواردی اشاره کنند که مناسب نخواهد بود».
3- مادرها بین خود و دوست بچه‌هایشان تعامل ایجاد کنند
کی انترکین دکتر متخصص زنان در آتلانتا می‌گوید: «برای بسیاری از مادران مرز بین فرزند و دوست فرزند آن‌ها ، به‌خصوص در دوران نوجوانی و بلوغ مانند پیاده‌روی روی یک طناب است». دکتر انترکین می‌گوید: «یک دختر نوجوان بیشتر به راهنمایی‌های والدین خود نیاز دارد تا به دوست‌های خود، اما این تعادل باید بین دوستان و خانواده وجود داشته باشد و این مهم به عهده‌ی والدین است». پدر و مادر باید دوست اول و دوم فرزند خود باشند. دکتر انترکین در ادامه می‌گوید: «به‌طورکلی پدر و مادر سعی کنند که بیشتر به حرف‌های دختر خود گوش کنند و شنونده باشند، برای مثال سعی کنید در صورت وقوع مشکل یا ناراحتی به دنبال علت و زمینه‌ی بروز مشکل و در ادامه، ناامیدی دختر خود بگردید». البته دکتر انترکین در ادامه به مورد مهمی اشاره می‌کند که پدر و مادر باید بدانند که این سعی و تلاش برای نزدیک شدن به فرزند خود نباید بیش‌ازحد معمول و به‌صورت افراطی صورت گیرد چراکه می‌تواند کاملا نتیجه‌ی معکوس داشته باشد. گاهی فرزندان نوجوان شما دوست دارند جهان خود را به‌صورت جداگانه‌ای اداره کنند و نیازی نیست که والدین به مسائل شخصی فرزند خود حساسیت بیش‌ازحد داشته باشند. دکتر کاسلو در ادامه‌ی تأثیر گفت‌وگوی والدین بر نوجوانان می‌گوید: «پدر و مادر می‌توانند در موقعیت‌های حساس محرم اسرار دختر خود باشند. مادرها و دخترها باید یک رابطه‌ی عاشقانه و نزدیک باهم داشته باشند؛ به‌گونه‌ای که دختر احساس امنیت و آرامش کند و احترام و مراقبت والدین از خود را درک کند».
