خبرگزاری مهر-گروه فرهنگ: روزهای نزدیک به 29 بهمن هر سال، روزهای تجدید بیعت مردم غیور آذربایجان با رهبر معظّم انقلاب است؛ آنجا که آنان به دیدار معظم له می‌شتابند و در سالهای اخیر از ایشان شنیده اند که حماسه 29 بهمن ماه سال 1356، درسی مهم برای مردم و همانند موتور پیش برنده ی ملت در پیروزی انقلاب اسلامی‌بود.
حضرت آقا در این دیدارها همچنین مردم آذربایجان را در همه تحولات مهم 130 سال گذشته کشور مانند قضیه تنباکو، مشروطه، نهضت ملی شدن صنعت نفت، انقلاب اسلامی‌و دفاع مقدس، از اصلی ترین محورهای مبارزه برشمرده و این مهم را، شناسنامه و تاریخ پُر افتخار آذربایجان دانسته اند.
و اما نیم نگاهی به حوادث تاریخ انقلاب اسلامی‌نشان می‌دهد که حادثه عظیم 19 دی سال 1356 مردم قم، در حالی به وقوع پیوست که نیاز به قیامهای مکمّل و تکمیل زنجیره مبارزات انقلابی مردمی‌داشت؛ در این حالت بود که مردم همیشه در صحنه ی تبریز، به میدان آمدند و حماسه 29 بهمن 1356 در تاریخ ماندگار شد و خود، سرآغازی برای پیروزی انقلاب اسلامی‌در بهمن ماه 1357 به شمار رفت؛ چراکه پایه‌ها و ارکان طاغوت را متزلزل ساخت و اولین حلقه از زنجیره علل شتاب دهنده انقلاب شکوهمند اسلامی‌به رهبری خمینی کبیر بود.
ماجرا از آنجا آغاز شد که تعدادی از علمای تبریز مانند حضرات آیات انگجی و غروی و در رأس آنان، حضرت آیت الله قاضی طباطبایی – که بعد از این حماسه، به «خمینی آذربایجان» مشهور شد -، در 28 بهمن 1356 از مردم برای شرکت در چهلم شهدای 19 دی قم و حضور در مسجد قزللی بازار تبریز دعوت می‌کنند.
صبح روز بیست و نهم بهمن ماه، ماموران رژیم از باز شدن درب مسجد جلوگیری می‌کنند و سرکرده مأموران توهینی را بر زبان می‌آورد؛ این اهانت آشکار، جوان مجاهدِ 22 سالهای را با سرکرده مأموران درگیر می‌کند که به شهادت او می‌انجامد: شهید محمد تجلّا.
مردم در ادامه راه، پیکر خونین این جوان شهید را بر دست می‌گیرند و تظاهرات و اعتراض‌ها، به خیابان‌های دیگر تبریز نیز کشیده می‌شود.
حضور مردم تا بعدازظهر در خیابان‌ها ادامه دارد و برای نخستین بار در کشور، شعارهای «درود بر خمینی» و «مرگ بر شاه» شنیده می‌شود؛ شعارهایی که پس از 29 بهمن 56، در سراسر ایران طنین انداز می‌شود.
رژیم در بعدازظهر 29 بهمن و برای سرکوب قیام مردم آذربایجان، حکومت نظامی‌اعلام می‌کند و تانک‌ها برای رو در رو شدن با مردم به خیابان‌ها می‌آیند و شهادت و مجروحیت مردم انقلابی دامنه‌دار می‌شود.
پس از آن است که بسیاری از علما، حوادث 29 بهمن تبریز را محکوم می‌کنند و البته در راس آنان، پیام روحبخش حضرت روح‌الله است که روح تازه ای به کالبد آذربایجان و ایران می‌دمد: «...من به شما اهالی محترم آذربایجان نوید می‌دهم، نوید پیروزی نهایی را ...»
در حقیقت می‌توان گفت که جانِ پیام امام هم این است که این موقعیت شناسی مردمی، شتابی در سرنگونی نظام ستمشاهی پدید می‌آورد و به زودی پیروزی نهایی حاصل است.
29 بهمن 1356 سبب شد تا چهلم مردم تبریز، در بسیاری دیگر از شهرهای ایران اقامه شود و دامنه ی نهضت حسینیِ حضرت روح الله، در سرتاسر ایران عاشورایی و انقلابی، گسترش یابد.
اینگونه بود که به همت آیت‌الله محمد صدوقی، چهلم شهدای تبریز در یزد، چهلم شهدای یزد در کرمان و چهلم شهدای کرمان در شیراز برگزار شد و این سنّت برگزاری «چهلم‌ها»، دامنه قیام انقلابی مردم را به همه کشور تسرّی داد.
زنده نگهداشتن این قیام عظیم چنان اهمیت دارد که رهبری حکیم انقلاب هم هر ساله، دیدار خود با مردم آذربایجان را در سالروز همین حماسه انقلابی برگزار می‌کنند و نقاط مهم این واقعه شورانگیز را یادآور می‌شوند: «بیست و نهم بهمن فقط یک اسم نیست، یک روز از قبیل روزهای دیگر نیست ... درس 29 بهمن همچنان زنده است، عبرت‌های 29 بهمن همچنان زنده است.»
معظم له با اشاره به معانی شگرف این حادثه بزرگ، نشان دادن و منعکس کردن ویژگی‌های اخلاقی و خصلتیِ مردم تبریز و آذربایجان را یکی از معانی این حماسه برشمرده و ایمان عمیق قلبی، غیرت دینی، شجاعت و موقع شناسی و درک درست حوادث را در این زمینه یادآور می‌شوند.
به بیان دیگر از نظر رهبر بصیر انقلاب، ایمان اسلامی، غیرت ایمانی، شجاعت، اهل اقدام بودن، پیشرو بودن، صف شکن بودن، کارهای برجسته و نوآوری در راه اهداف والا انجام دادن، زمان را شناختن، موقعیت را شناختن و کار متناسب با موقعیت انجام دادن، یکی از برکات و آثار بیست و نهم بهمن ماه سال 1356 است.
حضرت آقا همچنین نشان دادن این حقیقت را که پیوستگی بخش‌های مختلف کشور به یکدیگر چقدر بابرکت است، از دیگر معانی این حرکت تاریخی برشمرده و خطاب به مردم آذربایجان می‌فرمایند: «قم کجا؟ تبریز کجا؟... بعد از آن، چهلم مردم تبریز را، مردم یزد به پا داشتند... این پیوستگی بخش‌های مختلف کشور است... مبتکر شماها بودید در اقامه اربعین‌های شهیدان انقلاب.»
ایشان در بیان سومین معنی این حرکت منحصر بفرد می‌فرمایند: «اگر کسی آن روز به مردم قم یا تبریز می‌گفت که این حرکت شما به یک انقلاب عظیم منتهی می‌شود، کسی باور نمی‌کرد؛ اما شد؛ پس اگر ملتی همت کند، کوه‌ها را می‌تواند جا به جا کند ... بنابراین نکته سوم هم معجزه اراده ملت است.»
معظم له همچنین این روز را یک روز حقیقتا مبارک می‌دانند و با اشاره به پیشگام و پیشرو بودن مردم آذربایجان و تبریز و ایمان و شجاعت و موقع شناسی آنان می‌فرمایند: «حضور مردم در بیست و نهم بهمن ماه سال 56، شبیه کار امام سجاد علیه السلام و جناب زینب کبری بود که نگذاشتند حادثه عاشورا فراموش بشود؛ و إلّا بنا بر این بود که کشتار قم و حضور مردم و همه چیز فراموش بشود؛ اما تبریزی‌ها نگذاشتند. اینکه بنده هم اصرار دارم در این روز با شما ملاقات بکنم، به خاطر اهمیت این روز است.»
اینچنین است که می‌توان گفت انقلاب اسلامی‌مردم ایران علیه نظام ستمشاهی، از سال 1342 علنی شد – و شاید کمتر کسی است که بداند در زمان ستمشاهی و همزمان با حمله به فیضیه قم در سال 1342، به مدرسه طالبیه تبریز هم حمله شد -؛ جرقه اش در 19 دی 1356 به چشمها نشست، در 29 بهمن ماه 1356 شتاب گرفت و در 22 بهمن 1357 محقق گردید و امروز هم همچنان و پس از 39 سال با پیشگامی‌و موقعیت شناسی مردم بابصیرت ایران عزیز، امیدوارانه به پیش می‌رود و الگویی برای استقلال همه ی ملت‌های آزادیخواه است.
