مردان ایرانی مواظب سرطان خاموش باشند!!
تغییر نگرش در خصوص سرطان و آگاهی از چگونگی برخورد با یک بیمار مبتلا به سرطان، یکی از مهمترین اصول مقابله با این بیماری است. به گفته ی مریم رسولی، پنهان نگاه داشتن نوع بیماری از بیمار بدترین رفتار نادرست در برخورد با سرطان است؛ چرا که اطلاع از نوع بیماری حق بیمار است
تا اگر قرار باشد اتفاقی بیافتد، بیمار کارهای ناتمام خود را انجام دهد و برای باقی مانده ی عمر خود تصمیم بگیرد.این محقق سرطان می گوید، در این زمینه حتی تحقیقاتی وجود دارد که نشان می دهد بیمارانی که از تشخیص بیماری خود مطلع هستند امیدواری بیشتری حتی تا مراحل انتهایی بیماری نسبت به بیماری که از بیماری خود بی اطلاع است، دارند. متاسفانه زمانی که بیمار متوجه می شود که دچار بیماری سرطان شده است،
ترجیح می دهد نام دیگری بر روی بیماری خود بگذارد، زیرا سرطان در کشور ما نوعی برچسب محسوب می شود. زمانی که فرد می گوید من بیماری سرطان دارم، اطرافیان گمان می کنند که این فرد چه گناه کبیره یی مرتکب شده که این طور مجازات می شود و در نتیجه انسان ها ترجیح می دهند در خصوص بیماری خود با دیگران صحبت نکنند و همین امر سبب می شود تا رفته رفته بیمار منزوی شده و به دنبال این انزوا، امیدواری و حمایت
اجتماعی خود را از دست بدهد. در حالی که نوع نگرش به بیماری سرطان باید در کشور ما تغییر کند و این بیماری همانند بیماری سرماخوردگی تلقی شود.رسولی در این میان نقش رسانه های جمعی را در تغییر این نگرش بسیار پررنگ دانست و گفت: حتی اگر در برخی مواقع، اصول درمانی برای برخی بیماران وجود نداشته باشد، به وی گفته نمی شود تا امیدش را از دست ندهد اما از سوی دیگر بر اساس یک سری شاخص ها تلاش می شود
تا بیمار باقی مانده ی عمر خود را از لحاظ پزشکی در بالاترین سطح کیفی زندگی به سربرد و برای وی تا آخرین لحظه از امید سخن می گوییم زیرا همیشه احتمال معجزه وجود دارد.نقش اطرافیان و وابستگان بیمار نیز یکی دیگر از مولفه های تاثیرگذار در میزان افزایش امیدواری در روحیه ی بیماران مبتلا به سرطان است.
رسولی در این خصوص معتقد است: از ابتدای تشخیص بیماری باید تیم پزشکی موضوع بیماری را با مشارکت اعضای خانواده با بیمار در میان بگذارد. پس از اطلاع بیمار از بیماری خود ممکن است، فرد پرخاشگر یا منزوی شود؛ در این مرحله است که نیاز به مراقبت های حمایتِ تسکینی بیش از پیش آشکار می شود و علاوه بر بیمار، افراد خانواده نیز باید از این حمایت ها برخوردار شوند؛ چرا که در برخی موارد مشکلات خانواده ها از بیماری فرد بیشتر است.
بیژن نوذری نیز به عنوان مشاور درمان های حمایتی بر روی نقش خانواده و اطرافیان در میزان امیدواری بیمار تاکید فراوان دارد. وی که یکی از مدرسان کلاس های مشاوره یی موسسه ی خیریه ی «سپاس» است، با تاکید بر حضور حتمی اعضای خانواده ی فرد بیمار در کلاس های مشاوره یی گفت: آموزش دیدن حامی فرد بیمار یا یکی از اعضای خانواده ی وی، همانند حمایت کننده یی در مسیر بهبودی آن بیمار یا بیمار بهبودیافته می شود.
آن ها در زمان های ناامیدی، منادی تغییر و پیشرفت می شوند.به گفته ی این پزشک، بیماری، جامعه و خانواده سه منبع استرس در بیماری سرطان است. نوذری گفت: بارها اتفاق افتاده است که فرد بیمار در کلاس های مشاوره حاضر شده و امید در وی پرورش یافته است اما به محض حضور در منزل به دلیل رفتارهای نادرست و اشتباه اعضای خانواده، تمام آموزه ها از بین رفته و به دلیل ناامیدی و نگرانی های اشتباه اعضای خانواده، حال بیمار تغییر یافته است.
خلا مشاوره های درمانی در درمان سرطان
در زمان حاضر تنها موسسات «سپاس» و «محک» به عنوان دو مرکز شناخته شده و البته خیریه، در حال ارایه ی خدمات درمانی و مشاوره یی رایگان به بیماران مبتلا به سرطان در کشور هستند و این در حالی است که بسیاری از بیماران شهرستانی از دسترسی به این خدمات محروم مانده و نیازمند خدمات مشاوره یی در جهت افزایش امیدواری خود و نیز آگاهی از مسایل مربوط به بیماری سرطان هستند.
نبود مراکز مشاوره یی و اطلاع رسانی یکی از مهم ترین انتقاد بیماران سرطانی و بهبودیافتگان در گفت و گو با پژوهشگر ایرنا بود. بسیاری از آن ها پس از اطلاع از بیماری شان دچار نوعی واماندگی و خلا اطلاعاتی درباره ی بیماری خود و همچنین شناخت احساسات خود شده اند که به طور حتم، وجود یک روانشناس و مشاور در تمامی مراحل بیماری و درک بهتر شرایط، کمک بسزایی به این بیماران خواهد کرد.
در همین زمینه مریم رسولی با انتقاد از نبود برنامه های مدون در جهت مشاوره های مراقبتی برای بیماران مبتلا به سرطان گفت: سیستم سازمان یافته یی برای مراقبت از بیماران وجود ندارد. وضعیت موجود اینگونه است که بیمار با مراجعه ی اولیه و سپس تشخیص بیماری، مراحل درمانی خود را طی می کند و به منزل خود بازمی گردد؛ پس از آن نیز اگر علایمی از بیماری را مشاهده کرد، همان چرخه ی درمان را در پیش می گیرد. این در حالی است که در هیچ یک از مراحل، مشاوره و روانشناسی در کنار بیمار حضور ندارد.
به گفته ی وی، مرکز تحقیقات سرطان و دانشکده پرستاری با مشارکت یکدیگر در حال راه اندازی کلینیکی به نام کلینیک «مراقبتِ حمایتِ تسکینی» با هدف ارایه ی خدمات مشاوره یی برای بیماران است.راه اندازی این کلینیک که متشکل از کادر پرستاران، مددکاران اجتماعی، روانشناسان و روانپزشکان است، تا حدی صورت پذیرفته است. به گفته ی این محقق سرطان،
در این کلینیک تنها مراقبت های جسمی ارایه نمی شود و خدماتی مانند مشاوره های تغذیه یی، معنویت درمانی، کاردرمانی، ارتقای امیدواری بیماران و سلامت معنوی آن ها نیز ارایه می شود. بسته به نیاز هر بیمار هر یک از خدمات از سوی متخصص مربوط ارایه می شود و سپس بیمار به منزل بازمی گردد.
بر اساس اظهارات رسولی برخی مراکز خیریه مانند انجمن خیریه سپاس با هدف ارتقای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان در زمان حاضر برگزارکننده ی کلاس های مشاوره ی روانی به صورت دایم هستند تا امیدواری را در بیماران سرطان افزایش دهند و با توجه به اینکه تعداد بیماران مبتلا به سرطان تا سال 2020 میلادی دو برابر خواهد شد،
نیاز است تا انجمن ها و سازمان های مردم نهاد در این زمینه، توسعه یابد که در این میان رسانه ها و همچنین خبرگزاری ها نقش بسزایی در این امر دارند.در زمان حاضر مرکز تحقیقات سرطان در زمینه ی ارایه ی گام هایی در راستای خدمات مشاوره یی و حمایت های تسکینی برداشته است. بیماران بستری شده
در بخش «آنکولوژی» برخی از بیمارستان ها زیرِ پوشش این خدمات مشاوره یی قرار خواهند گرفت و و در نهایت نیز یک الگوی کشوری برای استفاده ی تمامی بیماران مبتلا به سرطان ارایه خواهد شد.قرار گرفتن این خدمات زیرِ چتر حمایتی بیمه ها نیز از دیگر گام های بعدی این طرح خواهد بود که از سوی مسوولان مرکز تحقیقات سرطان در حال پیگیری است.
شاید یکی از تفاوت‌های مهم کشورهای توسعه یافته با کشورهای در حال توسعه میزان آگاهی جوامع پیشرفته نسبت به علائم بیماری‌هاست.در این جوامع، بسیاری از مردم بیماری‌هایی را که ممکن است به آن مبتلا شوند، می‌شناسند و مطالب مختلفی به آنها درباره بیماری‌ها اطلاع و آموزش داده می‌شود،
به همین خاطر آنها با بروز و مشاهده نخستین علائم به پزشک مراجعه و برای ادامه درمان مشورت می‌کنند ولی کشورهای درحال توسعه با مراجعه دیررس بیماران بویژه بیماران مرد مواجه هستند. به نظر می‌رسد در این جوامع، مردان کمتر به سلامتی خود بها می‌دهند.سرطان پروستات به عنوان سومین سرطان کشنده
در کشور ما اعلام شده است و با توجه به مشکلات زیادی که هر روزه در حال افزایش است، آمار آن نیز بیشتر می‌شود و به عنوان یکی از بدترین انواع بیماری‌های غیرواگیر است به طوری که حتی در کشورهای اروپایی که در بهترین شرایط از لحاظ درمانی به سر می‌برند، سالانه حدود 40 هزار مورد مبتلا به این بیماری، تنها در انگلستان تشخیص داده می‌شود که عوامل مختلفی مانند شرایط زندگی، وضع خورد و خوراک و ژنتیک و حتی گروه خونی در آن مؤثر است.
سرطان خاص آقایان
به طور کلی سرطان پروستات سومین سرطان شایع در دنیاست و در کشور ما مرگ‌آورترین سرطان، پس از سرطان ریه است ولی متأسفانه در ایران، آمار دقیقی از سرطان پروستات در دست نداریم. سیر سرطانی شدن این بیماری بسیار کند است و ممکن است حتی تا 10 سال نیز طول بکشد و از نظر خطر نمی‌توان آن را با سرطان مری و ریه و گوارش مقایسه کرد و به طور کلی هر نوعی از سرطان، نسخه مربوط به خودش را دارد و درمان عمومی برای همه سرطان‌ها وجود ندارد.
سرطان در کمین بیشتر مردان ایرانی است
تمام مردان از سنین حدود 40 سال به بالا، بزرگی خوش‌خیم پروستات را پیدا می‌کنند اما برخی از آنان دچار علائم این بیماری می‌شوند. از سن 50 سال به بالا مردان با علائم کاهش فشار، کاهش جهش و وجود خون در ادرار، بلند شدن شبانه به‌منظور ادرار و تکرر ادرار روزانه و عدم‌تخلیه کامل مواجه می‌شوند
که این علائم موجب ناراحتی و اختلال دفع ادرار می‌شود.» بزرگی خوش‌خیم پروستات با سرطان پروستات کاملا متفاوت است.بزرگی غده پروستات از قسمت مرکزی پروستات منشا می‌گیرد و بیشتر علائم ادراریدارد ولی سرطان پروستات به‌عنوان یکی از بیماری‌های شایع پروستات از قسمت محیطی منشا می‌گیرد و گاه بسیار بی‌علامت است.
سرطان همیشه هست
سرطان پروستات شایع‌ترین مورد در ایرانی‌ها باشد یا نه، به هر حال در صدر این جدول است.با یک پله پس و پیش، سرطان معده در ابتلا رتبه بعدی را دارد.پس از آن هم صحبت از سرطان‌های ریه، مثانه، روده بزرگ، دستگاه خونساز، مری، دستگاه اعصاب مرکزی و غدد لنفاوی بیشترین شیوع را در بین مردان کشورمان دارند.
دبیر انجمن اورولوژی کشور هشدار می‌دهد که آمارهای بین‌المللی نشان می‌دهد که درکشور ما مردان آخرین افرادی هستند که برای پیگیری مشکلات پزشکی و درمانی خود مراجعه می‌کنند. دلسوزی آنها برای افراد خانواده و فرزندان خیلی بیشتر از خودشان است.سانحه، سکته یا سرطان هر کدام مهمترین بیماری و جدی‌ترین عامل مرگ مردان ایرانی است و وقتی مراجعه به پزشک جدی گرفته شود، کم‌خطر‌تر خواهند بود.
علائم سرطان پروستات چیست؟
احساس درد طولانی مدت در شکم، عدم توانایی در دفع ادرار، قطع شدن ناگهانی ادرار و سوزش شدید ادرار و همچنین عدم توانایی در عملکرد جنسی مهمترین علائم این بیماری هستند که در موارد حاد مشکلات بسیاری را پدید می‌آورد.
درمان قطعی پروستات
نوع درمان به سن بیمار و میزان افزایش مراحل سرطان و همچنین نوع ابتلا به آن بستگی دارد و اگر سرطان تنها محدود به پروستات باشد و وضع بیمار مناسب باشد غده پروستات را به طور کامل، همراه با قسمتی از بافت‌های اطراف به کمک جراحی خارج می‌کند که معمولا بیمار یک هفته در بیمارستان بستری می‌شود
و از عوارض این نوع درمان می‌توان به این اشاره کرد که برخی افراد دچار بی‌اختیاری ادرار خواهند شد و بعضی افراد نیز توانایی جنسی خود را به طور کامل از دست خواهند داد.تست غربالگری بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری است و چکاپ هر ساله، برای افراد بالای پنجاه سال توصیه می‌شود.
درمان پروستات با طب گیاهی
مصرف فیبر، علاوه بر بهبود عملکرد روده و جلوگیری از سرطان روده، در جلوگیری از پیشرفت سرطان پروستات نیز تا حد زیادی مؤثر است.خوردن سبزیجاتی مانند اسفناج و کاهو و به طور کلی، مواد طبیعی که ساختار سبز رنگی دارند، علاوه بر خاصیت آنتی‌اکسیدانی که نقش به سزایی در جلوگیری از سرطانی شدن سلول‌ها برعهده دارد، با داشتن فیبرهایی مانند اینوزیتول هگزا فسفات، حجم تومورها را به طور چشم‌گیری کاهش می‌دهد و جلوی انرژی گرفتن برای سرطانی شدن سلول‌ها را می‌گیرد.
موادی که حاوی روی هستند، نقش مهمی در کاهش احتمال بروز سرطان پروستات دارد که به عنوان مثال می‌توان به گوجه‌فرنگی اشاره کرد که با داشتن پیگمان‌های معدنی از بروز این بیماری مهلک جلوگیری می‌کند.برای جلوگیری از سرطان پروستات خوردن جگرگوساله، گوشت گوساله و همچنین فرآورد‌ه‌های غلات توصیه می‌شود.
گردآوری: مجله ی اینترنتی دلگرم
