به گزارش ورزش سه ، حرکت در فوتبال مدرن دائمی شده، ولی نیروهایی هم هستند که مانع آشوب می‌شوند و نظم را برقرار می‌سازند. هیچ بازیکنی بهتر از مانوئل نویر نشان‌دهنده این فوتبال نیست. بهترین دروازه‌بان دنیا که این پست را دوباره تعریف کرده است. او می‌گوید: «من کمی اهل ریسک هستم اما پای امنیت و حفاظت از دروازه می‌ایستم و باید به بازیکنان هم حس امنیت را بدهم. در زندگی، کسی هستم که دوست دارد یک خودرو را بسیار سریع براند اما در همین حین کمربند ایمنی خود را هم می‌بندم.»
نویر 193 سانتیمتری و 95 کیلویی به وضوح حس قدرت را می‌دهد. او ترکیبی است از جثه بزرگ، قدرت بدنی بالا و ظرفیت حرکت با سرعت زیاد. نویر انگلیسی را بهتر از اوایل مصاحبه صحبت می‌کند و از بحث درباره سریع راندن لذت می‌برد، حتی اگر به این معنا باشد که او در آخرین خط دفاعی نیاز به ریسک‌هایی داشته باشد که قلب طرفداران را به لرزه درمی‌آورد. نویر می‌گوید: «وظیفه من این است که به مدافعانم کمک کنم و بهتر است توپ را پیش از مهاجم بگیرم، تا اینکه صبر کنم او تک به تک شود. این حالت خطرناک‌تر از آن است که از دروازه خارج شوم، چون مهاجم فرصت گلزنی می‌یابد. اگر او توپ را نگیرد، هیچ فرصتی نخواهد داشت.»
فوتبال نویر شبیه خودکشی ژاپنی‌هاست. اگر او در تشخیص سرعت و مسیر حرکت توپ یا مهاجم اشتباه کند و دیر به آنها برسد، ممکن است گل بخورد و در همین حین دروازه‌بانی احمق به نظر برسد. او می‌گوید: «در حال حاضر در سرم احساس ترس ندارم. من همیشه مثبت فکر می‌کنم. بحث بر سر نخستین قدم است. اگر فکر کنم که توپ را می‌گیرم، بیرون می‌آیم. من نمی‌توانم وسط کار بایستم چون دروازه خالی می‌شود و بازیکن فرصت ضربه زدن را پیدا می‌کند. شما واکنش نشان می‌دهید و البته باید مطمئن باشید که توپ را می‌گیرید اما من سال‌ها تمرین کرده‌ام. نمی‌توان از روز اول گفت که از حالا همین کار را انجام می‌دهد. می‌دانید؟ باید حسش کنید.»
از نویر درباره این سوال شد که در کودکی، کدام دروازه‌بان الگویش بوده است. نکته جالب این است که او دروازه‌بان‌های آلمانی و غیرآلمانی را نام می‌برد و زمانی که به دسته دوم می‌پردازد، از کلمه «مدرن» استفاده می‌کند: «در آلمان، ینس لمان الگوی دروازه‌بان‌ها بود.» لمان دروازه‌بانی است که 10 سال را در شالکه گذرانده، همان باشگاهی که نویر در آن پرورش یافت. نویر می‌گوید: «در سطح بین‌المللی، الگوی من ادوین فان‌درسار از هلند بود. او خیلی مدرن بود، خیلی مدرن‌تر از لمان. او در سطح دیگری بود. فان‌درسار می‌توانست با پای چپ و راست بازی کند، بیرون از محوطه جریمه بیاید و سانترها را هم دفع کند. او شخصیت خود را به بازی تحمیل می‌کرد. بعد هم اولیور کان؛ واکنش‌ها و جاه‌طلبی او عالی بود. او سخت تمرین می‌کرد و از این جهت الگوی من است. پس باید قطعات مختلفی را کنار هم بچینم. این مانند این است که مربیان بسیاری داشته باشید و از هر مربی که به نظرتان خوب است، چیزی را حفظ کنید. به این ترتیب شخصیت خود را می‌سازید.»
نویر از چهارسالگی دروازه‌بان بود. او از همان ابتدا دریافت که در کار با توپ یک پایش بهتر از دیگری است و برایش راحت‌تر است که به سمت چپ بپرد تا مهار انجام دهد. او می‌گوید شیرجه به سمت راست اغلب باعث می‌شده به نحوی روی زمین فرود بیاید که ران پایش دچار کبودی شود اما نویر اکنون یاد گرفته که آسان‌تر به سمت راست شیرجه برود.
مهار توپ زمانی نشان‌دهنده خوب بودن یک دروازه‌بان بود اما حالا حداقل معیار یک دروازه‌بان است. حالا دروازه‌بان قرن 21ام دیگر باید خط دفاعی را سازمان بدهد، حملات حریف در خارج محوطه جریمه را متوقف و حملات تیم را آغاز کند. نویر می‌گوید: «به‌عنوان یک دروازه‌بان مدرن، باید تهاجمی فکر کنم و حملات را به شکلی ایمن و بی‌خطر آغاز کنم. آلمان و بایرن معمولا بیش از 60 درصد مالکیت توپ را دارند. پس باید بیرون محوطه جریمه و در جریان بازی درگیر باشم.»
علاقه شدید بایرن و آلمان به حفظ توپ به این معناست که توپ بیشتر در خط حمله جریان دارد. نویر می‌گوید یکی از سخت‌ترین بخش‌های کارش زمانی است که 45 دقیقه شوتی به سمت دروازه‌اش زده نشده و او ناگهان باید واکنش نشان دهد: «گاهی در زمستان هوا خیلی سرد است، به‌ویژه در باواریا. در چنین شرایطی کار راحت نیست، چون باید یک‌دفعه از صفر تا 100 بروید.»
زندگی در اتوبان‌های آلمان هم همین است.
منبع: گاردین
