اختیار

انسان موجودی است مختار و در نقشی که خدای بزرگ برایش در نظر گرفته است انجام وظیفه می نماید. اینچنین نیست که فراز و فرود نقشها، تأثیری تکوینی در رتبه وجودی افراد داشته باشد. در حقیقت ایمان و معرفت انسانها، میزان و ملاکِ کمال آنهاست. از این رو سعادتمندی صرفاً در قابلیت گسترده نیست بلکه در انباشته ساختن ظرف قابلیت از ایمان و عمل صالح می باشد.

نقش قضا و قدر در زندگی ما چیست؟ آیا امور و کارهای دنیا، در اختیار ماست یا در اختیار و اراده خداوند قرار دارد؟

یکی از مسائلی که از دیرباز آدمیان را به تأمل فراخوانده، مسئلهی جبر و اختیار است. پرسش اساسی در این بحث آن است که آیا انسان، دست کم در برخی اعمال خود، مختار است یا آنکه مجبور است و هیچ اختیاری ندارد؟

«آزادی » از مهمترین مباحث فسلفه سیاسی معاصر و یکی از مناقشه انگیزترین بحث های روزگار ماست که اهمیت خود را در عرصه مقولات فرهنگی همچنان حفظ نموده است

مقاله به تحلیل دو مقوله «جبر» و «اختیار» از دیدگاه فلسفی و قرآنی می پردازد . از دیدگاه فلسفی، اصل علیت و موجبیت علی دستاویز جبریون قرار گرفته تا توجیه گر همه اعمال انسانی باشند

در مقالات پیشین ، برخوردهای ناشایسته و تکفیرگونه را در برخورد با آراء و عقائد بیان کردیم و پس از ریشه یابی ، راه حل های بنیادی نشات گرفته از قرآن ، سنت سیره معصومین[ ع] و علماء را بر شمردیم

در بحث «الزام سیاسی»، به این موضوع پرداخته می شود که شهروندان یک جامعه سیاسی، چرا ملزم به اطاعت از حاکمانند؟ و در مقابل، بر اساس چه استدلالی، حاکمان، حق فرمانروایی دارند؟ در این باره، نظریه های گوناگونی همچون: اختیارگرایانه، غایت گرایانه، وظیفه گرایانه و

اتزیونی (Etzioni) وجه مشترک سازمان ها را در سه ویژگی خلاصه کرده است:

یکی از عقود شناخته شده در بازار بورس عقد اختیار است(1)،که یکی از طرفین عقد، حق خود را در خرید یا فروش چیزی معین در ازای عوضی معین به طرف مقابل واگذار می کند، بنابر این، عقد اختیار، عقدی است که در آن در زمان معینی بین حق خرید یافروش مقدار مشخصی از کالایی که با دقت توصیف شده است و عوض معین و مشخصی، مبادله انجام می شود بدون اینکه عوض درهنگام خرید یا ...