اشعری

در قرن های دوم و سوم هجری مجادله میان فرقه های کلامی، بخصوص اهل حدیث و معتزله، فضای فکری جهان اسلام را آشفته کرده بود

محدّثی عظیم الشّأن [1] ، عالمی بزرگوار و یکی از اصحاب ثقه و کاملاً مورد اطمینان اهل بیت (ع) بوده و مانند بسیاری از اصحاب خاص ائمه (ع) از شهر مقدس قم به خدمت آن بزرگواران شتافته است.

آیه 103 سوره انعام درباره رؤیت خدا چنین می گوید:

کیفیت رابطه خدا، انسان و جهان مهمترین مسأله ای است که همه جهان بینی های معتقد به خدا با آن مواجه و در صدد تبیین آن بوده اند. تفاوت عمده این جهان بینی ها مربوط به نقش و تأثیری است که برای سه عامل فوق (خدا انسان جهان) در نظام هستی قائلند. بعضی از این جهان بینی ها خدا محور، برخی انسان محور و بعضی نیز معتقد به تقسیم عادلانه قدرت بین سه عامل فوقند.

مقدمه از مهم ترین رویدادهای تاریخ تشیّع، مهاجرت اعراب اشعری در سال 82 ه.ق

شهر مقدس قم در طول تاریخ اسلام خاستگاه مهم شیعیان بوده است و انسانهایی در این شهر پرورش یافته اند که مایه افتخار و شکوه شیعیان شده اند؛ بزرگ مردانی که در برابر حاکمیت استبداد به ملت ها درس آزادگی آموخته و شعله های مکتب انقلابی تشیع را روشن نگاه داشته اند .

ابوجعفر احمد بن محمّد بن عیسی اشعری قمی، از رهبران و رؤسای شیعه در قم، تاریخ ولادت و وفاتش معلوم نیست، ولی شواهد موجود نشان می دهند که وی از معمّران (سال خوردگان) بوده است

ابوالحسن معلّی بن محمّد بصری، از راویان و مفسّران شیعه

از دروس گذشته روشن شد که افکار و اندیشه هایی که منجر به مکتب اعتزال گشت از نیمه دوم قرن اول هجری آغاز شد

پیش از این یادآور شدیم که در آغاز قرن چهارم هجری ابو الحسن اشعری در بصره به دفاع از عقاید اهل حدیث و مخالفت با آرای معتزله قیام کرد و مکتب کلامی او در جهان تسنن شهرت به سزایی یافت. اینک طی چند درس به بررسی زوایای مختلف آن می پردازیم.