امام-صادق-(ع)

دوران امام جعفر صادق (ع)، دوران جدالِ گروه های اسلامی در مباحث قرآنی، اعم از قرائت[1] و تفسیر قرآن بوده است

«المُسْلِمُ أخُو المُسْلم، هُوَ عَیْنُهُ وَمِرآتُهُ وَدَلِیلُهُ، لَایَخُونُهُ وَلَا یَخْدَعُهُ وَلَا یَظْلِمُهُ وَلَا یَکْذِبُهُ وَلَا یَغْتَابُهُ» «1».

در اصول کافی، ارشاد شیخ مفید، کشف الغمه و برخی کتابهای دیگر، از رحلت امام صادق (ع) به لفظ «مضی » «مات » و «قبض » تعبیر شده است.

در دوران امام صادق (ع) پراکندگی و کشمکش های سیاسی میان امت اسلامی بسار گسترده شده بود؛ بزرگان به شدیدترین وجه به یکدیگر حمله می کردند و احتمال فروپاشی جامعه آن روز می رفت

در دوران امام صادق (ع) پراکندگی و کشمکش های سیاسی میان امت اسلامی بسار گسترده شده بود؛ بزرگان به شدیدترین وجه به یکدیگر حمله می کردند و احتمال فروپاشی جامعه آن روز می رفت

در دوران امام صادق (ع) پراکندگی و کشمکش های سیاسی میان امت اسلامی بسار گسترده شده بود؛ بزرگان به شدیدترین وجه به یکدیگر حمله می کردند و احتمال فروپاشی جامعه آن روز می رفت

در دوران امام صادق (ع) پراکندگی و کشمکش های سیاسی میان امت اسلامی بسار گسترده شده بود؛ بزرگان به شدیدترین وجه به یکدیگر حمله می کردند و احتمال فروپاشی جامعه آن روز می رفت

شاگردان در نظام تربیتی امام صادق علیه السلام از همه اقوام و مذاهب بوده اند؛ بنابراین، بدیهی است که آنان دارای اختلافات گسترده ای باشند

در عصر کنونی که دشمنان اسلام هجمه های همه جانبه خویش را بر روی اسلام متمرکز کرده اند و از هرسو این دین و پیروانش را هدف قرار داده اند، حیاتی ترین نیاز جامعه اسلامی، انسجام درونی و اتحاد کلمه و پرهیز از هرگونه گسستگی و گسیختگی و نیز راه های رسیدن به این امر مهم، به شمار می آید

«المُسْلِمُ أخُو المُسْلم، هُوَ عَیْنُهُ وَمِرآتُهُ وَدَلِیلُهُ، لَایَخُونُهُ وَلَا یَخْدَعُهُ وَلَا یَظْلِمُهُ وَلَا یَکْذِبُهُ وَلَا یَغْتَابُهُ» «1».