تأویل

دکارت: «اکنون نمی توان تحقیقی را پیشنهاد کرد که از تحقیق در تعیین ماهیت و قلمرو معرفت انسان مفیدتر باشد... نباید تعیین حدود فهم] انسانی [موضوعی چنین شاق و دشوار بنماید...»(2)

هیدگر وجودشناسی بنیادین [و به عبارت دیگر فلسفه [خود را هرمنوتیک و یا تأویل می خواند. این مقاله در صدد بررسی این مطلب است که به چه معنی هستی شناسی بنیادین هیدگر هرمنوتیکی است و منظور او از هرمنوتیک چیست و اصلاً چرا هیدگر کار خود را به هرمنوتیک مربوط کرد

شاید چنین به نظر رسد که در عالم اسلام و فرهنگ و اندیشه دینی، «رمز» به عنوان یک اصطلاح، اختصاصاً مربوط به قلمرو عرفان و تصوف و صرفاً دارای جنبه های دینی و عرفانی است

یکی از ارزنده ترین آثار منتشره از سوی مرکز نشر میراث مکتوب در میان بیش از یکصد و پانزده اثر ارجمند فارسی، عربی، تفسیری است با گرایش کلامی که دست کم از سه وجه اهمیت دارد. 1. تفسیر نگاری 2. کلام شیعی امامی 3. نثر کهن و استوار.

نقد کوبنده هایدگر از تجدّد [ نوبودگی modernity / ] از جمله پرنفوذترین میراثهای فلسفی اوست. اما توصیف او از آفات تجدّد شی ءسازی، عقل حسابگر، فقدان امر متعالی، استبداد افکار عمومی آن بعید است که منحصر به فرد باشد

تاریخ تفکر اسلامی شاهد دو رویکرد انحرافی کاملاً متمایز در باب فهم قرآن و روایات بوده که هر یک از آن دو رویکرد، در بستر ریشه ها و عواملی مشخص یا گاه نامشخص شکل گرفته و از دیگر سو، هر یک، آثار و تأثیرات خود را بر حوزه اندیشه اسلامی بر جای گذاشته است.

پس از درگذشت پیامبر صلی الله علیه و آله هرچند نقل فضایل اهل بیت (علیهم السلام) در محاق منع قرار گرفت و اصولاً حدیث نویسی و حدیث نگاری و حتی گفتگوی آن ممنوع شد؛ ولی آنگاه که فشار حکّام از نگارش حدیث برداشته شد، و عالمان از خسارت عظیمی که دامن گیر حدیث رسول اللّه صلی الله علیه و آله شد آگاه گشتند، در ضمن نقل احادیث پیامبر صلی الله علیه و آله ، کم و ...

دکتر ذهبی در کتاب التفسیر و المفسرون از تأویلات نقل شده از ائمه اطهار(ع) در مجامع روایی و تفسیری شیعه انتقاد کرده است

بنیاد پژوهشهای اسلامی گروه کلام و فلسفه