تاریخ‌نگاری

سال ١٣٨٥ زمانی که دانشجوی گروه فلسفه دانشگاه تهران بودم، در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران هنوز می‌شد حضور استادانی چون محمدرضا شفیعی‌کدکنی، محسن جهانگیری، محمد‌ابراهیم باستانی‌پاریزی و جلیل تجلیل را درک کرد؛ نام‌هایی بزرگ از نسل دوم استادان دانشگاهی ایران که حضورشان در این نماد آموزش عالی ایران همچون پشتوانه‌ای برای جوانانی تلقی می‌شد ...

اشاره: متنی که در پی می آید، برآمده از تلفیق و ترکیب بخشی از مطالبی است که استادان محترم شرکت کننده، در سه نشست جداگانه در پاسخ به پرسشهای ما مطرح کرده اند

این نوشتار گزارشی مختصر است از میزگردی پیرامون نهضت مشروطیت که توسط تنی چند از اساتید و پژوهشگران برگزار شد

در این نوشتار، سعی بر آن است تا با مطالعه و تعمق در اثر مهم و تاریخی مورخ بزرگ شیعی، ابن واضح یعقوبی (تاریخ یعقوبی) و دیگر منابع مرتبط با آن، کیفیت، روش، جهان بینی و معرفت حاکم بر تاریخ نگاری و تاریخ نگری او مورد بررسی قرار گیرد; موضوع و مبحثی که در معرفی یعقوبی و آثارش بدان عنایت در خور توجهی مبذول نگردیده است

تجزیة الامصار و تزجیة الاعصار، معروف به تاریخ وصّاف تألیف شهاب الدین عبداللّه، مشهور به وصّاف الحضره (663 730 ه

روابط ایران و اروپا را می توان تا بیش از پانصد سال پیش، یعنی کمی قبل از پیدایش رنسانس و نوزایی در اروپا پیش برد

شناخت انقلاب اسلامی بدون توجه به تاریخ عصر پهلوی ممکن نیست. جریان تاریخ نگاری در این عصر عمدتاً به وسیله چهره های نزدیک به سلطنت، شکل گرفته است. نگارش تاریخ معمولاً براساس نگرش خاص تاریخ نگار به مسائل حکومت و جامعه انجام شده و تحریف وقایع به نحو جدی در آن به چشم می خورد. البته با همه این ها

1. تاریخ خزانه خیر و شر بشری است، هر تمدنی یک سرگذشت تاریخی دارد

در پیش شماره ماهنامه زمانه (ایران معاصر)، سخنی درباره نحوه تقسیم بندی کلی از تاریخ نگاری های مختلف انقلاب اسلامی به میان آوردیم که در آن به تاریخ نگاری علنی پهلوی ها پرداخته شد