روشنفکری

در این مقاله نویسنده با اشاره به سه مؤلفه تعقل، آزادی و اصلاح طلبی در تعریف روشنفکری، نسبت دین با روشنفکری را مورد بررسی قرار می دهد و تلاش می کند تا به نوعی میان روشنفکری و دینداری پیوند برقرار نماید.

روشنفکری، مفهومی است که در مدرنیته ظهور و بروز کرده است و بنابراین در سنجش نسبت میان سنت و مدرنیته، به نسبت میان روشنفکر و سنت نیز برخورد می کنیم

در این گفتگو ضمن پرداختن به سیر تاریخی اصطلاح روشنفکری در غرب و ایران، به طرح مباحث قابل اعتنایی چون ویژگی های روشنفکران و جایگاه و میزان تاثیر آنان در جامعه و فرهنگ و امکان وجود روشنفکر دینی پرداخته شده است.

موضوع محوری این میزگرد، مساله توسعه و نسبت آن با اسلام است. شرکت کنندگان در این میزگرد، نسبت عدالت اجتماعی با توسعه را از منظرهای گوناگون مورد بررسی قرار داده اند.

توسعه، هدف مدرنیزاسیون یا نوسازی است و نوسازی هم فرایندی است که لااقل وزن نظری آن بر دوش روشنفکران است و لذا روشنفکران، حاملان نوسازی اند برای رسیدن به توسعه

کتاب «ماجرای غم انگیز روشنفکری در ایران»، نوشته استاد محقق دکتر سید یحیی یثربی، اثر تحقیقی و ارزنده ای است پیرامون تاریخچه، ریشه ها و روند جریان روشنفکری در غرب و بازتاب نه چندان خوشایند آن در ایران و تبعات شوم تأثیرات آن بر فکر و فرهنگ ما، که در پروسه ای صدساله به قائله ای در مقابل سنت ایرانی و دیانت در این مرز و بوم منجر شده است

در جامعه امروز ایرانی درباره «مسئله زنان» مباحث زیادی، از چشم اندازها و افق های متفاوتی، مطرح است. از جمله این رویکردها، نگاه «روشنفکری دینی» یا «نواندیشی دینی» است

سه مقاله خواندنی و معنی دار با عنوان های «درباره روشنفکری دینی »، «موقعیت های ایمانی »، «دین در محدوده ایمان »، به ترتیب در شماره های 9، 16 و 19 نشریه «راه نو»، به قلم آقای دکتر احمد نراقی منتشر شده است

نخستین رگه های نهضت روشنفکری قرنها پیش از عصر روشنگری (1) ، یعنی در دوران رنسانس (2) ، یافت می شود که در آن اولین مقولات روشنفکری شکل می گیرد

نوشتار زیر حاصل نظرات علیرضا علوی تبار درباره مسائل زنان از دیدگاه روشنفکری دینی است