شک

به گمان نورث وایتهد، قرن هفدهم را باید قرن نوابغ نامید. در این قرن، اهمیت ریاضیات و فیزیک بیش از بیش قوّت گرفت و اهتمام به عقل به بالاترین حدّ خود رسید

دانش بشری در بسترزمان ، برابرنیازها ، دگرگونیها و چگونگیها ، همواره دستخوش دگرگونی و تکامل است و اندیشه وران برجسته هر دانشی، در دگرگونی و پیشرفت آن سهمی شناخته شده دارند.

در باب حقوق زنان، متفکران، صاحب نظران و مصلحان، بسیارگفته و نوشته اند.

خداوند متعال همراه با آفرینش انسان، به او قدرت بیان بخشید تا با وضع الفاظ و کاربرد آن ها، فرایند تفهیم و تفهم را پدیدار سازد (1) و آن گاه خود با همان زبان، حقایق را به او تفهیم کرد (2) و از او خواست تا در همه آیاتش، اعم از آفاقی، انفسی و کلامی، اندیشه کند و با تکیه بر اندیشه استوار و دریافت های متقن و خلل ناپذیر، گام هایی مطمئن به سوی هدف های والا ...

دو واژه تساهل و تربیت در کنار هم، دست کم سه مساله اساسی را در ذهن ایجاد می کند که از طرفی با مفهوم رایج تربیت و از طرف دیگر با معنای مصطلح یا لغوی تساهل مرتبط است

1.جایگاه شک و یقین در معرفت شناسی

انسان مداری (Humanism) در طول تاریخ فلسفه غرب، به شکل های گوناگون ظهور یافته است. بیان مصادیق و جلوه های گوناگون آن در طول تاریخ حیات فلسفی غرب و بررسی جوانب مختلف آن نیازمند مجال وسیع دیگری است. اما در این مقال، فقط به خطوط برجسته انسان مداری در سیر تکوین فلسفه غرب اشاره می کنیم.

در این مقاله ابتدا به زمینه و دلایل ورود فیلسوفان به بحث شک گرایی پرداخته می شود و توضیح داده می شود که طرد امکان توهم و ارضاء به حقیقت یابی (در عین حال که از ورود مطالب کاذب در ذهن جلوگیری کنیم) و به دلیل شکنندگی ظاهری توجیه چنین توجهی لازم است و در ادامه برخی صور رایج شک گرایی معرفی می گردد.

بی شک معرفت و شناخت از تمایزهای بزرگ انسان نسبت به دیگر حیوانات است و از آنجا که بحث پیرامون شناخت و مبادی و ابزار آن و تحلیل محتوای آن از مسایل مهم فلسفه است از دیر زمان اندیشمندان بشری درباره آن به کنکاش و بررسی پرداخته اند

در این مقاله پاسخ اصلی ابن سینا در برابر شک گرایی بررسی می شود. او با توسل به اصل عدم تناقض، یعنی بدیهی ترین بدیهیات، می کوشد شکاک را بر سر این دوراهی قرار دهد: یا سکوت و اعراض، یا اعتراف به چیزی معین؛ که در هر دو صورت باید از شک گرایی دست بردارد