صائب-تبریزی

میرزا محمد علی صائب تبریزی از شاعران عهد صفویه است که در حدود سال 1000 هجری قمری در اصفهان (و به روایتی در تبریز) زاده شد

میرزا محمدعلی صائب تبریزی اصفهانی (زادهٔ 1000 هجری قمری — درگذشتهٔ 1080 هجری قمری) بزرگ‌ترین غزلسرای سده یازدهم هجری و نامدارترین شاعر زمان صفویه بود

از ابتدای رواج شعر فارسی تا امروز، شاعران زیادی آمده و رفته‌اند؛ از بعضی‌ها فقط نامی باقی مانده و از بعضی‌ها آثار ماندگاری که حتی مخاطب جهانی دارد.

اگر چند روز قبل از 10 تیر ماه، روز بزرگداشت صائب به محل آرامگاهش بروید و از خیل عظیمی که زیر سایه سقف آن مقبره، مشغول خوردن بستنی، کشیدن سیگار و شکستن تخمه هستند بپرسید: اینجا کجاست؟ بیشتر آن‌ها به شما خواهند گفت: نمی‌دانیم!

محمد سهرابی می‌گوید: اگر شاعری مستعد سبک هندی نباشد، صائب و بیدل او را مأیوس می‌کنند، تا جایی که ممکن است او شعر را کنار بگذارد و برود «تراشکار» یا «کلیدساز» شود!

با وجود صائب شناسان بسیار این شاعر برای بسیاری ناشناخته است، اما در میان بزرگان، مقام معظم رهبری مهم‌ترین احیاگر شعر صائب و دیگر شاعران سبک هندی است.

یک استاد دانشگاه «صائب تبریزی» را عصاره فرهنگ ایرانی توصیف کرد.

با وجود صائب شناسان بسیار این شاعر برای بسیاری ناشناخته است، اما در میان بزرگان، مقام معظم رهبری مهم‌ترین احیاگر شعر صائب و دیگر شاعران سبک هندی است.