وضعیت-ادبیات-در-سال-98

لاله جعفری در حالی از وضعیت نویسندگان کودک و نوجوان تحت تاثیر بحران اجتماعی می‌گوید که معتقد است برخی از آن‌ها در این شرایط به طور کامل متوقف شده‌اند.

پوران کاوه در حالی‌که معتقد است در خانه ماندن، شاعر را وادار به مجاهدت می‌کند تا از امید بنویسد از این‌که پیشکسوتان شعر به جای پرداختن به حوزه شعر و بهینه‌سازی آن به جان هم افتاده‌اند می‌گوید.

مهشید میرمعزی دلیل این را که در کشورمان کتاب و ترجمه خوب زیاد داریم، دلسرد نشدن نویسندگان و مترجمان می‌داند و معتقد است، برای آن‌ها مهم نیست که چقدر مشکلات بر سر راهشان باشد، کارشان را انجام می‌دهند.

اسدالله شعبانی از وضعیت بد کتاب و کتابخوانی می‌گوید و نسبت به نظام آموزشی آموزش و پرورش انتقاد دارد.

کیهان بهمنی با انتقاد از عرضه کتاب‌های قاچاق در دانشگاه‌ها می‌گوید: این موضوع باعث دلسری مترجمان می‌شود. او همچنین برخورد سلیقه‌ای ارشاد را دلسرد کننده می‌داند.

مشیت علایی درباره ادبیات در سال 98 می‌گوید: به‌نظر می‌رسد اتفاق جدی‌ای‌ در حوزه ادبیات رخ نداده و ادبیات در سکوت گذشته است.

سعید دبیری که معتقد است در سال 98 در ادبیات پیشرفتی نکرده‌ایم، می‌گوید: اهل قلم هر کاری کنند، زورشان نمی‌رسد.

محمد حسینی می‌گوید: امسال کتاب خوب خواندم، اما این‌که بخواهم بگویم رونقی داشته یا نه باید بگویم واقعا رونقی نداشته است.

محمد دهقانی با بیان این‌که وضعیت آموزش ادبیات رو به ویرانی است می‌گوید کسانی برای آموزش ادبیات در دانشگاه‌ها استخدام می‌شوند که به اعتقاد او صلاحیت و شایستگی آن را ندارند.

جعفر ابراهیمی از رکود ادبیات در سال‌های اخیر و کوتاهی در شعر نوجوان می‌گوید. او همچنین چاپ کتاب‌های لوکس را یکی از مشکلات اصلی می‌داند و از قیمت بالای کتاب‌ها انتقاد می‌کند.