"چگونه خواندن" یا "چقدر خواندن"؛ کدام مهم است؟

هر روز به محل کار از وسایل عمومی استفاده می کنم. در این میان با رفتارها و برخوردهایی مواجه هستم که یکی از آن ها را امروز با توجه به موضوعی که قرار است صحبت کنیم عرض می کنم ...
وقتی در جامعه دقیق می شویم می بینیم که امروزه مردم با توجه به مشکلات و گرفتاری هایی که دچارش شده اند، به معنویت روی آوردند؛ صبح ها در واگن های مترو می بینیم که دختران و زنان جوانی که در دستانشان تسبیح یا صلوات شماری است و در حال ذکر و فرستادن صلوات هستند. یا عده ای در حال خواندن دعا و قرآن ...
هرچند که زیاد قرآن خواندن و ختم قرآن، دعا کردن و ذکر گفتن یک فضیلت است و پیشوایان دین، چنین می کرده اند، امّا از آداب باطنی آن است که به کیفیّت، همچون کمیت و یا حتی بیش از کمیّت توجّه شود. «چگونه خواندن»، مهم تر از«چه قدر خواندن» است. ائمّه در عین آن که کثرت تلاوت داشتند، تدبّر در آیات هم داشتند و قرآن با دل و جانشان همنوا و عجین می شد.
حضرت علی(علیه السلام) توصیه کرده است که: قرآن را روشن و استوار بخوانید و با ضربه های اثرگذار قرآن، بر دلهای سنگی و قساوت گرفته خویش بکوبید، باشد که تکان بخورد و اثر پذیرد و همه فکر و همّت شما این نباشد که به آخر سوره برسید: «وَلکِنِ ِ اقْرَعُوا بِهِ قُلُوبَکُمُ الْقاسیَّةَ وَلایَکُنْ هَمُّ أحَدِکُمْ آخِرَالسُّورَةَ» (کافی، ج 2، ص 99)
متاسفانه گاهی از سر بی حوصلگی قرآن تلاوت می کنیم و دائم به شماره آیات نگاه می کنیم که کی به انتهای سوره می رسیم و فقط همّ و تلاشمان بر این است که سوره به اتمام برسد و یا در جزء خوانی، جزء به اتمام برسد و هیچ توجهی به مفهوم و باطن آیات نداریم. و این آفت بزرگی در تلاوت قرآن می باشد.
ارزش هر عملی به کیفیت بیشتر و بهتر آن است، مثلاً در همین نماز که رکعات آن مشخص شده است حضور قلب و کیفیت آن نیز مورد تأکید است
اسلام از مسلمانان، اعمال زیاد نخواسته است، بلکه اعمال خالص خواسته، عمل به اندازه توان خواسته است؛ لا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها (286 سوره بقره) بدین جهت در روز قیامت، گاهی کوهی از اعمال را در ترازوی سنجش اعمال می نهند، ولی هیچ وزنی ندارد.
ارزش هر عملی به کیفیت بیشتر و بهتر آن است، مثلاً در همین نماز که رکعات آن مشخص شده است حضور قلب و کیفیت آن نیز مورد تأکید است.
هرگاه ذکر و یا تلاوت قرآن با فکر و کیفیت همراه شد، آثار و برکات خاصی را در پی خواهد داشت. اخلاص روح عبودیّت و بندگی است و عبادت جز با اخلاص مفهومی ندارد. به فرمایش امام صادق (علیه السلام): «نیّت برتر از عمل است و آگاه باشید که نیّت، حقیقت عمل است.» (ثقه الاسلام کلینی، الکافی، ج 2، ص 16، حدیث 4)
هر تلاوتی تأثیر گذارنیست
یکی از مسیرهایی که در تلاوت های قرآن مطرح است، مسابقات و مجالس قرآنی است که به فراخور زمان ها و مناسبت های مختلف برقرار است و در آن تلاوت هایی صورت می گیرد.
این محافل را می توان زمینه هایی برای تأثیر گذاری قرآن و مفاهیم آن بر دیگران مغتنم نمود اما این را هم نباید فراموش کنیم که هر تلاوتی اثرگذار نیست؛ بعضی از تلاوت ها هست که وقتی اجرا می شود، معانی قرآن را در گوش و دل و جان مخاطب رسوخ می دهد؛ دست یافتن به چنین تلاوتی، با ارزش است. که شرط این، صدا، موسیقی، کیفیت ترکیب بندی آیت است؛ همه اینها موثر است.

منابع: سایت قدس آنلاین
فرآوری: زهرا اجلال