در گذشته پزشکان مورد اعتماد مردم بودند و مردم حتی در مورد مسائل غیرپزشکی هم با آنها مشورت می‌کردند. در واقع طبیبان افراد دانایی بودند که مردم در تمام حوزه‌ها از آنها راهنمایی می‌خواستند.
به گزارش به نقل از آرمان ،به تدریج این شرایط پشت سر گذاشته شد و به حال حاضر رسیدیم. اکنون وضعیت کمی متفاوت شده و احترام پزشکان در بسیاری مواقع به خوبی نگه داشته نمی‌شود. به گونه‌ای که گفته‌ها و جملاتی را خطاب به همه پزشکان می‌شنویم که ناراحت‌کننده است. پزشکانی که در زمان دفاع مقدس و جنگ حضور داشتند و کارهای بسیار مهمی را انجام دادند. حتی هر وقت سیل و زلزله‌ای رخ داده آنها آمدند و وظیفه خودشان را به خوبی، بدون منت و حاشیه انجام دادند. با این حال اکنون می‌بینیم که به جامعه پزشکی حمله می‌شود.
این در حالی است که پزشکان همواره برای جامعه مفید هستند. از این رو باید به جامعه پزشکی بها دهیم و احترام بگذاریم، چرا که پزشکان واحد اخلاق پزشکی را پشت سر گذاشته اند و بخشی از وظایف انسانی‌شان حکم می‌کند که در قبال بیماران مراجعه‌کننده نکاتی را رعایت و از دانسته‌های خود برای تشخیص بیماری استفاده کنند. این در حالی است که باید مشکل بیماران با کمترین زمان و هزینه حل شود. حتی اگر بیمار به متخصص نیاز داشت، اخلاق پزشکی ایجاب می‌کند که پزشک بیمار را به متخصص ارجاع دهد تا درمان و مراقبت‌های لازم به عمل آید. از سوی دیگر، پزشکان باید برخورد مهربانانه و عاطفی با بیمار داشته باشند، چرا که بخشی از اخلاق پزشکی برخورد و رفتار مناسب با بیماران است و بخش دیگر به علم، سواد، توانمندی و تجربه پزشک برمی‌گردد که باید در نهایت به تشخیص بیماری کمک کند.
نباید جامعه پزشکی را متهم کرد
ممکن است یک یا چند پزشک خطا داشته باشند و با آنها برخورد شود، اما اینکه بگویم همه پزشکان این‌گونه هستند و خطای پزشکی را در فضای مجازی و رسانه‌ها به تمام پزشکان تعمیم دهیم؛ اصلا کار درستی نیست. نباید جامعه پزشکی را متهم کرد، چرا که پزشکان با خوبی، صمیمیت، توانمندی، صداقت و سلامت کار خودشان را انجام می‌دهند. از این رو وقتی این برخوردها را می‌بینند، دچار ناامیدی می‌شوند، اما در مقابل هم هیچ‌گاه اقدامات شایسته پزشکان برجسته نمی‌شود. در واقع در انتقال مطالب در رسانه‌ها آنچنان که شاید و باید به فعالیت خوب پزشکان توجه نمی‌کنیم. به بیان دیگر اغلب نیمه خالی لیوان را می‌بینیم. چنین دیدگاهی قطعا مخرب است و موجب بی اعتمادی افکار عمومی می‌شود. این در حالی است که باید همه جانبه به موضوعات پرداخت و روی ارتباطات محترمانه متقابل تاکید کرد. از این رو باید احترام دو جانبه میان بیماران و پزشکان برقرار شود. باید خودمان به هم کمک کنیم. حتی رسانه‌ها هم در این راستا نقش بسزایی دارند. آنچنان که باید رسانه‌ها پزشکان و مردم را به اخلاق و رفتار بهتر تشویق کنند. اگر در بحث اخلاق پزشکی، پزشکان وظایفی دارند؛ افراد دیگر نیز به عنوان انسان وظایفی دارند که باید در قبال همدیگر انجام دهند.
اگر به پزشکان بی احترامی شود و آنها به رغم تمام زحمات خود زیر سوال بروند؛ دیگر از جامعه چه انتظاری داریم؟ اگر جامعه، مسئولان، رسانه‌ها احترام پزشکان را نگه ندارند، فضا متشنج می‌شود. آن‌گاه باید تلاش کنیم فضای خراب شده را اصلاح و درست کنیم. چنین رویکردی به این معنی نیست که به وضعت پزشکان متخلف رسیدگی نکنیم، اما رسیدگی به تخلف پزشک خطاکار راهکار خود را دارد، اما برخی‌ها در رسانه ها و فضای مجازی چیزهای عجیب و غریبی می‌گویند که نمی‌توانند حتی جواب خدا و قیامت را هم بدهند. به هر حال این رویکرد خوب نیست. نحوه رسیدگی به تخلف پزشکان واضح است و کسی از متخلف دفاع نمی‌کند. این در حالی است که اگر فردی از متخلف دفاع کند، عاقبتش را برای دنیای دیگران خراب کرده است. سازمان نظام پزشکی مسئول رسیدگی به تخلفات پزشکان است و برای این موضوع قوانینی در نظر گرفته است. پزشکان هم وظایف خود را دارند. باید با بیماران و همراهان شان با احترام کامل برخورد کنند. این مساله جزو اخلاقی پزشکی است. در واقع بیماران هم حقوقی دارند که باید مدنظر قرار گیرد، اما همانطور که گفتم. باید روابط بین پزشک و بیمار را تحکیم کنیم و به سمت و سویی برویم که چون سابق ارتباطات محکم شود.
باکمبود تخت، پرستار و پزشک مواجه هستیم
تصور کنید که یک ماشین سواری قرار است هفت هشت نفر را جا به جا کند. قطعا این افراد نمی‌توانند در خودرو راحت بنشینند. در ارتباط با وضعیت بیمارستان‌ها هم وضعیت این‌گونه است. آنچنان که ظرفیت بیمارستان‌ها محدود است و تعداد پرسنل بیمارستانی و پزشکان با بیماران مراجعه‌کننده همخوانی ندارد. به همین دلیل است که ممکن است بیماران آزرده‌خاطر شوند. حتی تخت‌های بسیاری از بیمارستان‌های خصوصی هم اشغال است و ممکن است که کیفیت مراقبت از بیماران و رسیدگی به آنها در حد ایده‌آل نباشد. این در حالی است که قطعا وضعیت در بیمارستان‌های دولتی به مراتب بدتر است. وقتی بخشی در بیمارستان 20 تخت دارد و 35 بیمار در آن بخش حضور دارند و حتی غیر از تخت‌های موجود تخت اضطرار هم اضافه شده، پرسنل مجبورند هستند به وضعیت بیماران در راهرو رسیدگی کنند.
از این رو ممکن است که به حقوق بیماران خدشه وارد شود. مانند همان خودرویی که بیش از ظرفیت افراد را جابه جا می‌کند و سرنشینان شرایط سختی را پشت سر می‌گذارند. از این رو در چنین وضعیتی ممکن است مدت زمان ویزیت پزشکان کوتاه و مردم گله‌مند باشند. بنابراین باید به تعداد تخت بیمارستان، پرسنل و پزشکان افزوده شود. این در حالی است که با توجه به شرایط فعلی دولت نمی‌تواند بیش از حد مورد نظر نیرو جذب کند. آنچنان که بیش از 20 هزار پرستار بازنشسته شده‌اند، اما به جای آنها نیرویی جذب نشده است. از سوی دیگر، ما کمبود پزشک هم با توجه به تعداد تخت‌های اضافه شده داریم و از نظر استاندارد جهان عقب هستیم. در واقع باید میان تعداد تخت و پرسنل تناسب باشد که متاسفانه نیست. حتی در این بخش از بسیاری از کشورها که فکر می‌کنیم عقب‌مانده هستند، عقب‌تر هستیم. از سوی دیگر، شاید برخی بیماران گله‌مند باشند که برخی پزشکان به ازای حق ویزیتی که دریافت می‌کنند، برای بیماران وقت نمی‌گذارند. بنده این موضوع را بعید می‌دانم، اما تاکید می‌کنم که پزشکان این چنینی را حتما به مراجع ذی ربط معرفی کنند. این در حالی است که پزشکان نباید نگاه صرفا اقتصادی داشته باشند. بنابراین باید بیماران به پزشکان مراجعه کنند، نه تاجران. این در حالی است که پزشکان متعهد هم به اندازه کافی وجود دارند. پزشکانی که قصدشان ارائه خدمات به بیماران است. با توجه به تمامی نکات گفته شده لازم است که اخلاق پزشکی رعایت و حقوق بیماران و پزشکان مدنظر قرار گیرد.
