مجله دیجی کالا - یوسف اسفندیاری: مدتی پیش مشخص شد که شرکت اوپو قصد دارد مدلی از گوشی Find X را روانهی بازار کند که از 10 گیگابایت حافظه رم بهره میبرد. از طرفی دیگر، شیائومی هم تایید کرده گوشی می میکس 3 مجهز به 10 گیگابایت حافظه رم است. تمام این خبرها این سؤال را ایجاد میکند که یک گوشی اندرویدی واقعاً به چه مقدار حافظه رم نیاز دارد؟
نحوهی کارکرد حافظه رم در اندروید
اول از هر چیزی، باید در رابطه با نحوه عملکرد حافظه رم در اندروید توضیحاتی را ارائه دهیم. اگر اهل استفاده از کامپیوترهای ویندوزی باشید، میدانید که هرچقدر حافظه رم بالاتر باشد، سیستم عملکرد روانتری دارد. اما کارکرد این حافظه برای گجتهای اندرویدی اینگونه نیست. سیستمعامل اندروید مبتنی بر هسته لینوکس است و این یعنی بر اساس قوانین متفاوتی عمل میکند. به همین خاطر در گجتهای اندرویدی برای حافظه رم میتوانیم بهصورت مختصر و مفید این جمله را بیان کنیم: رم آزاد به معنای رم هدر رفته است.
بنابراین، در اندروید برای اینکه بتوانید از اپلیکیشنهای مختلف استفاده کنید، نیازی به آزادسازی این حافظه ندارید، زیرا این فرایند بهصورت خودکار اتفاق میافتد. بیشتر افرادی که از سیستمهای مبتنی بر لینوکس استفاده میکنند، چندان نگران حافظه رم نیستند.
با این حال، حافظه رم بسیار پایین میتواند مشکلزا شود. اگر سیستم از رم کافی بهره نبرد، ناچار به بستن برخی از برنامههای موجود در پسزمینه میشود. بهعنوان مثال باید به اندروید آبنباتچوبی (Lollipop) اشاره کنیم که در زمینهی مدیریت منابع بسیار تهاجمیتر از نسخههای قبلی کار میکرد. از آنجایی که در آن دوران بیشتر گوشیها حداکثر از 2 گیگابایت حافظه رم بهره میبرند، این موضوع مشکلات زیادی را به وجود آورد.
بهعنوان مثال وقتی که یک گوشی اندرویدی در ماشین مورد استفاده قرار میگرفت و در پیشزمینه اپلیکیشن نقشه فعال بود و در پسزمینه اپلیکیشن مربوط به پخش موسیقی، اندروید ناگهان اپلیکیشن مربوط به پخش موسیقی را قطع میکرد. این موضوع در آن زمان اعتراضات زیادی به همراه داشت.
به همین خاطر شرکتها تصمیم گرفتند به سمت بهرهگیری از حافظه رم بیشتر حرکت کنند.
زیاد بودن حافظه رم چیز بدی نیست؛ فقط بیمصرف است
در حال حاضر که بسیاری از لپتاپها با 8 گیگابایت حافظه رم (و در برخی مواقع 4 گیگابایت) روانهی بازار میشوند، آیا یک گوشی اندرویدی واقعاً به 10 گیگابایت حافظه رم نیاز دارد؟ جواب این سؤال فقط یک جمله است: نیازی ندارند.
اگرچه ارائهی این مقدار حافظه رم دیگر زیادهروی است، ولی شرکتها برای اینکه بتوانند در مرکز توجه قرار بگیرند و بهعنوان شرکتی که برای اولین بار چنین کاری را انجام داده، دست به انجام چنین کارهایی میزنند. البته این مقدار حافظه رم ضرری هم ندارد، ولی تا آیندهی نزدیک بخش زیادی از آن بیمصرف باقی میماند.
اگرچه باید خاطرنشان کنیم که برخی از گوشیها در مقایسه با گوشیهای دیگر به حافظه رم بیشتری نیاز دارند. مثلاً میتوانیم به گوشیهای پیکسل و پرچمداران سامسونگ اشاره کنیم. سامسونگ معمولاً ویژگیهای نرمافزاری-که بسیاری از آنها چندان مورد استفاده قرار نمیگیرند-در گوشیهای خود قرار میدهد. به همین خاطر سیستمعامل گوشیهای سامسونگ سنگینتر میشود و به حافظه رم بیشتری نیاز پیدا میکند.
از طرفی دیگر، گوشیهای پیکسل از اندروید خالص بهره میبرند که سبکتر و سریعتر است. بنابراین گوشیهای پیکسل بدون استفاده از حافظه رم بیشتر یا همتراز گوشیهای سامسونگ، میتواند تجربهی کاربری خوبی را برای کاربرانش به ارمغان بیاورد. البته گوگل حتی به فکر گوشیهایی که حداقل از حدود 1 گیگابایت حافظه رم بهره میبرند هم بوده و برای این دسته از کاربران، اندروید Go را عرضه کرده است.
بنابراین در چنین مواردی، بهرهگیری گوشی اندرویدی از رم بیشتر، دلیل موجهی دارد. اما همانطور که گفتیم کمی حافظه بیشتر، نه 10 گیگابایت. استاندارد فعلی برای گوشیها بهرهگیری از 4 گیگابایت حافظه رم است ولی 6 گیگابایت هم کمکم دارد به استاندارد جدید بدل میشود. شرکتهایی مانند وانپلاس و سامسونگ برای گوشیهای پرچمدار خود به بهرهگیری از 6 (یا حتی 8 گیگابایت) حافظه رم روی آوردهاند و در سالهای آینده مطمئناً این عدد به روند افزایشی خود ادامه خواهد داد.
در نهایت باید بگوییم که چیزی تحت عنوان «حافظه رم بیش از حد» وجود ندارد و سازندگان هم تا آنجایی که بتوانند این عدد را افزایش خواهند داد. خیلی از کاربران هم اعتقاد دارند که بیشتر بهتر از کمتر است. به همین خاطر چنین رقابتی مطمئناً مورد استقبال کاربران زیادی قرار میگیرد.