خبرگزاری فارس: از زمان سقوط رژیم «معمر القذاقی» در سال 2011، لیبی همچنان از هرج و مرج امنیتی و سیاسی رنج می‌برد و گروه‌های مسلح و برخی گروه‌های سیاسی بر سر قدرت با یکدیگر نزاع دارند.
شهر پالرمو ایتالیا طی روز‌های دوشنبه و سه‌شنبه گذشته شاهد برگزاری یک کنفرانس بین‌المللی رسمی و یک نشست غیررسمی بدون حضور قطر و ترکیه بود.
در این کنفرانس هیأت‌های عالی‌رتبه روسیه، الجزائر، فرانسه، مصر، تونس و فرستاده سازمان ملل حضور داشتند و در پایان کنفرانس نیز شرکت‌کنندگان بیانیه‌ای صادر و طی آن بر احترام به نتایج انتخابات و مجازات کسانی که در برابر روند انتخابات کارشکنی می‌کنند، تأکید کردند.
«کلاودیا گازینی» کارش امور لیبی و عضو «گروه بحران‌های بین‌المللی» در این باره می‌گوید که «رفتار هیأت‌های شرکت‌کننده در کنفرانس پالرمو متأسفانه عمق اختلافات عمیق بین آن‌ها را نشان می‌دهد.»
وی در مصاحبه با روزنامه سعودی «الحیاة» افزود که برخی طرف‌های منازعه با حضور در میز مذاکرات با دشمنان خود مخالفت کردند و حتی «خلیفه حفتر» نیز در کنفرانس پالرمو شرکت نکرد.
«خالد صالح الکوافی» استاد دانشگاه بنغازی نیز با گازینی هم‌عقیده بوده و می‌گوید که «کنفرانس پالرمو عمق بحران و دوستگی در لیبی و شکنندگی اوضاع آن را نمایان کرد.»
خلیفه حفتر با وجود تحریم کنفرانس پالرمو، در یک نشست غیررسمی با نمایندگان تعدادی از کشور‌ها اعم از مصر، روسیه، الجزائر، تونس و فرانسه شرکت کرد همچنانکه «فائز السراج» رئیس دولت وفاق ملی لیبی نیز در این نشست حضور داشت.
گازینی معتقد است که در پرتو استراتژی‌های تفرقه‌آمیز راه رسیدن به نزدیکی بین طرف‌های منازعه همچنان طولانی است و لیبی به یک وحدت نیاز دارد.
«خالد المنتصر» استاد روابط بین‌الملل دانشگاه طرابلس نیز بر این باور است که «کنفرانسی که طرف‌های بین‌المللی بر لیبی اعمال فشار کنند هرگز موفق نخواهد شد، زیرا هر یک از این طرف‌ها در تلاش است تا راه‌حل خود را بر اساس منافع آن کشور، تحمیل نماید.»
وی افزود «لیبیایی‌ها بایستی نقاطی که بایستی درباره آن بحث شود، تعیین کنند، اما متأسفانه این امر ممکن نیست، زیرا آن‌ها آماده پذیرش یکدیگر و قبول اختلافات نیستند.»
«عماد بادی» تحلیلگر لیبی نیز معتقد است که کنفرانس پالرمو در حقیقت جنگ نفوذ بین رم و پاریس در خصوص پرونده لیبی بود و در این کنفرانس بر بهبود روابط بین دو قطب سیاسی اصلی در لیبی تمرکز نشد بلکه ایتالیا سعی داشت پاسخی به طرح فرانسه داده باشد.
«اخلاص المزوغی» پژوهشگر امور آفریقا و اروپا نیز از وجود اختلافات بین کشور‌های اروپایی درباره لیبی ابراز تأسف کرد و گفت: «دودستگی شدیدی در اروپا در خصوص راه‌حل (بحران لیبی) وجود دارد که تأثیرات منفی در وضعیت فعلی داشته و انتظار می‌رود که این وضع طی چند سال آینده ادامه یابد.»
اگرچه به عقیده تعدادی از کارشناسان و تحلیلگران کنفرانس پالرمو شکست‌خورده است، اما برخی از آن‌ها بر این باورند که دو نشستی که سازمان ملل پیش از برگزاری کنفرانس پالرمو، با مشارکت مسئولان دولت وفاق ملی و پارلمان شرق لیبی برگزار کرد، حائز اهمیت است.
در این نشست‌ها امور اقتصادی و امنیتی که تأثیر زیادی در زندگی روزمره لیبیایی‌ها دارد، بررسی شد.
«غسان سلامه» فرستاده سازمان ملل در امور لیبی نیز با اشاره به حمایت شرکت‌کنندگان در کنفرانس پالرمو از اقدامات دولت وفاق ملی پس از درگیری‌های خونین اخیر در طرابلس پایتخت لیبی، گفت که هدف از این اقدامات جلوگیری از فساد، حل مشکل نقدینگی و کاهش ارزش دینار است.
گازینی همچنین تأکید کرد که در حال حاضر شماری از لیبیایی‌ها از اهداف کنفرانس پالرمو مطمئن نیستند.
