این مرکز در حوزه‌های استراتژی و امنیت فعالیت می‌کند و به‌دنبال شناسایی راهکارهای پایدار و غیرحزبی در چالش‌های امنیتی ایالات‌متحده با تمرکز بر نقش رهبری ایالات‌متحده است. دکتر متیو کروینگ دارای مدرک کارشناسی ارشد و دکترای علوم سیاسی از دانشگاه کالیفرنیا در برکلی است و در دوران تحصیل از بورس تحصیلی بنیاد کارنگی نیویورک، بنیاد ملی علوم، بنیاد اسمین ریچادسون، بنیاد استنون و وزارت دفاع ایالات متحده برخوردار بوده است.
وی نویسنده6کتاب از جمله آینده، منطق استراتژی هسته‌ای آمریکا (انتشارات دانشگاه آکسفورد، 2018) است. تاکنون از وی ده‌ها مقاله در مجله‌های علمی بررسی شده توسط مجله‌های علمی، مجلات سیاست خارجی و روزنامه‌های مهم، از جمله: نظرسنجی علوم سیاسی آمریکا، امورخارجی، سیاست خارجی، سازمان بین‌المللی، وال‌استریت‌ژورنال و واشنگتن‌پست به چاپ رسیده است. وی مشاور ارشد امنیت ملی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2016 مارکو روبیو و مشاور سیاست خارجی در مبارزات انتخاباتی 2012 میت رامنی بوده است و تاکنون در چند پست در وزارت دفاع ایالات‌متحده و حوزه‌های امنیتی فعالیت داشته است. متیو کروینگ از جمله سیاستمداران نزدیک به جمهوری‌خواهان آمریکا بوده و از مخالفان سرسخت برجام محسوب می‌شود. با اینکه مجموعه نظرات دو حزب غالب در ایالات‌متحده دارای طیف بوده و نمی‌توان به‌طور مشخص از یک بسته واحد از نظرات در هر حزب نام برد، اما مجموعه نظرات نامبرده به رفتارهای در پیش گرفته رئیس‌جمهوری فعلی آمریکا نزدیک است.
از این‌رو آشنایی با این آرا، عقاید و راه‌حل‌های پیشنهادی او، ما را در شناخت سیاست‌های کلان دولت فعلی آمریکا یاری می‌کند. متیو کروینگ اعتقاد دارد که توافق‌نامه برجام یک معامله ناقص بدون دستاوردهای مدنظر آمریکا است. او اعتقاد دارد پذیرفتن حق غنی‌سازی اورانیوم با محدودیت‌هایی که با گذشت زمان برداشته می‌شود، اشتباه استراتژیک رئیس‌جمهور اوباما و به‌دست آوردن برگ برنده توسط ایرانیان بوده‌است. در همین راستا پیشنهاد می‌دهد به‌جای پذیرش حق غنی‌سازی باید ایران را به سمت پذیرش دریافت خدمات سوخت هسته‌ای یعنی چیزی شبیه سایر کشورها از جمله متحدان آمریکا، سوق داد. همچنین دادن امتیازهای مهمی چون به رسمیت شناختن حق غنی‌سازی به ایران مشروعیت داده و موجب ایجاد یک سابقه نامطلوب در دنیا شده است. اکنون هم‌پیمانان و شرکایی مانند کره جنوبی و عربستان سعودی می‌گویند اگر ایران بتواند تاسیسات حساس هسته‌ای داشته باشد، آنها نیز حق داشتن آن را دارند. او به صراحت اعلام می‌کند که در دوران مذاکرات برای تحمیل شرایط مدنظر آمریکا باید فشار زیادی به ایران آورد.
کروینگ اعتقاد دارد دولت آمریکا به قیمت از دست دادن اهرم قدرتمند تحریم، موفق به کنترل بحران هسته‌ای شد و می‌گوید کنار گذاشتن تحریم‌ها باعث افزایش قدرت چانه‌زنی دولت ایران در دوره‌های بعد خواهد شد. کروینگ پایبندی ایران به قرارداد را نه تنها مثبت تلقی نمی‌کند، بلکه آن را سرمنشأ مشکلات بزرگی در آینده می‌داند. او برای نگرانی‌های خود به حرف رئیس‌جمهور سابق آمریکا استناد می‌کند و می‌گوید: «همان‌طور که خود اوباما می‌گوید، زمانی که محدودیت‌های زمانی این قرارداد منقضی شود، زمان لازم برای ساخت سلاح‌های هسته‌ای ایران، «تقریبا به صفر کاهش یافته است». بنابراین، در آن دوران نیازمند تلاش بین‌المللی جدید برای آوردن ایران به مذاکره هستیم. مذاکراتی که منجر به توافق تکمیلی برای رفع نقاط ضعف برجام باشد. از جمله موارد غروب.
از سوی دیگر نپرداختن به قدرت موشک‌های بالستیک ایران در این توافق‌نامه باعث رشد توان آنان در این دوران خواهد شد. او تصریح می‌کند محدودیت‌های سازمان ملل برای واردات فناوری و دستیابی قانونی به تکنولوژی‌های مربوطه پس از سال 2023، برداشته می‌شود و ایران قادر خواهد بود با گسترش و عمق دادن به برنامه تحقیق و توسعه خود، به فناوری تولید موشک‌های بالستیک بین قاره‌ای دست یابد. موشک‌هایی که با دقت درخور توجه تا سال 2020 بتوانند به قاره آمریکا برسند و پس از 2023 شرایط برای ایرانیان بهتر هم می‌شود.
او همچنین اعتقاد دارد که برجام، گزینه نظامی علیه ایران را تضعیف کرده است، ایران برای دستیابی به جاه‌طلبی‌های منطقه‌ای خود، دست باز دارد و به نوعی آمریکا برای ایران شرایط ویژه‌ای در نظر گرفته است. در نهایت نتیجه می‌گیرد که همه شرکای منطقه‌ای ما با این معامله مخالفند. این نشانه‌ای از عملکرد نادرست آمریکا است. کروینگ اعتقاد دارد اقدامات رئیس‌جمهور فعلی آمریکا مبنی بر متقاعد کردن اتحادیه اروپا به‌خصوص انگلستان، فرانسه و آلمان برای پیگیری مداوم به منظور برگزاری مذاکرات مجدد در مورد غروب معامله، موشک‌های بالستیک و بازرسی قابل تحسین است. همچنین امیدوار است با طولانی و غیرقابل تحمل شدن شدن فشارها، ایران خود را برای بحث روی توافق‌نامه تکمیلی که اشکالات برجام را از نظر آمریکا اصلاح کنند، آماده کند.
در نهایت کروینگ یک استراتژی چهارگانه را توصیه می‌کند:
1) دولت ترامپ باید به وضوح اهداف خود را بیان کند.
دولت آمریکا در بیان اهداف خود تاکید کند که هدف مجازات ایران نیست؛ اما ایران موظف است برای پذیرش یک برنامه هسته‌ای واقعا صلح‌آمیز همراه با برنامه‌هایی که نزدیک‌ترین متحدان و شرکای ما دارند، به یک توافق برسد.
2) باید به مسیر فشار بازگردد و فشارهای اقتصادی و سیاسی بر ایران را افزایش دهد.
3) باید یک گزینه نظامی قابل اعتماد برای جلوگیری از ساخت سلاح‌های هسته‌ای توسط ایران داشته باشد.
4) ایران باید دست به یک انتخاب سرنوشت‌ساز بین نگه داشتن برنامه غنی‌سازی هسته‌ای تحت فشارهای بین‌المللی یا بازگشت به جامعه جهانی و داشتن برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز بزند.
سخن نویسنده:
در این فرصت محدود تلاش شد تا چکیده نظرات یک فرد دانشگاهی متمایل به جمهوری‌خواهان آمریکا بدون هیچ‌گونه قضاوتی مطرح شود؛ اما صرف شنیدن نظرات یک فرد بدون در نظر گرفتن پیش‌فرض‌های مساله چندان راهگشا نخواهد بود. متیو کروینگ به‌عنوان یک استراتژیست، اعتقاد کاملی به برنامه تولید سلاح هسته‌ای توسط ایران دارد. مساله‌ای که هیچ‌گاه ثابت نشده است؛ اما در کلیه مقالات و سخنرانی‌هایش آن را به راحتی مطرح می‌کند.
او هیچ‌گاه به توافق‌نامه برجام به‌عنوان یک معاهده بین‌المللی توجهی ندارد و چون نظرات هیات فعلی حاکم بر کاخ سفید را تامین نمی‌کند، آن را قابل ترک می‌داند. او حتی از مذاکرات سخت و نفسگیری که در آن شرکای کلیدی ایالات‌متحده در طول 22 ماه گام به گام با آنان آمدند، به نیکی یاد نمی‌کند. گویی همراهی و همگامی با ایالات‌متحده وظیفه ذاتی این کشور‌هاست. از سوی دیگر معتقد است دولت فعلی برای رسیدن به نظرات خود باید فشار حداکثری سیاسی و اقتصادی بر ایران وارد کند و منتظر اثرگذاری آن بماند. او در ارائه نظرات خود، هیچ‌گاه قدرت جمهوری اسلامی و ابزارهای در دست سیاستمداران مذاکره‌کننده کشورمان را در نظر نمی‌گیرد. از سوی دیگر در کلیه نظرات منتشره خود از همراهی شرکای کلیدی خود به‌عنوان یک عامل هم‌افزا برای پیشبرد برنامه‌های سیاسی کاخ سفید اسم نمی‌برد و همواره با تاکید بر قدرت نظامی و اقتصادی آمریکا انتظار رسیدن به برنامه‌های مد نظر خود را دارد. در مجال دیگر سعی می‌شود با طیف دیگر سیاستمداران آمریکایی موافق برجام آشنا شویم.
