به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری میزان، بانک جهانی در گزارشی نوشت: افغانستان با چالشهای عدیده‌ای مانند افزایش ناامنی، رکود و فقر دست و پنجه نرم می‌کند. تاثیر این جنگ بروی چشم انداز اقتصادی و رفاه مردم ویرانگر بوده است.
در ادامه این گزارش آمده است: اما به رغم این موضوعات افغانستان اهداف توسعه بلندپروازانه‌ای برای خود ترسیم کرده که یکی از آنها برابری جنسی در مدارس ابتدایی تا سال 2030 است.
در بررسی که با وزارت اقتصاد و مرکز آمار افغانستان و باهمکاری بانک جهانی انجام شده، مشاهده شده است که افغانستان پیشرفتهای قابل تحسینی در توسعه انسانی در بخشهای مثل آموزش، بهداشت و دسترسی به خدمات اولیه داشته است.
البته این به معنای این نیست که همه مردمان افغان از این پیشرفتها منتفع شدند، هنوز شکافها در دسترسی به این خدمات در ولایتها مختلف افغانستان مشهود است. در موضوع آموزش و پرورش نیز به همین منوال است و محل زندگانی کودکان تعیین‌کننده آنها حق تحصیل آنهاست.
دختران با مشکلاتی بیشتری برای حضور در مدارس مواجه هستند. متاسفانه تمامی دختران فرصت حضور در مدرسه را ندارند. براحتی می‌توان شاهد تفاوت حضور دختران و پسران در مدارس ابتدایی افغانستان بود. نرخ حضور دختران نسبت به پسران بین سالهای 2008تا 2014 رشد داشت اما بعد از آن کاهش یافته است.
افغانستان حتی اگر نرخ رشد ثابتی در زمینه حضور دختران در مدارس ابتدایی داشت، نمی‌توانست به هدف تعیین شده درباره از بین بردن نابرابری جنسیتی در مدارس دست یابد و دختران بسیاری پشت درهای مدارس خواهند ماند.
به گزارش بانک جهانی، سوالی که اینجا مطرح می شود ناظر بر این امر است که برای برابری جنسی در آموزش دختران باید در کجا سرمایه‌گذاری کرد؟ در این رابطه باید آمار تک تک ولایتها را در نظر بگیریم. تفکیک توسعه هر ولایت در رابطه با حضور دختران در مدرسه، می‌تواند ما را در ارزیابی نرخ حذف نابرابری جنسیتی در مدارس یاری رساند. براساس این آمارها، در بسیاری از ولایتها (18 از 35) پیشرفتها به گونه‌ای نبوده است که باتوجه به هدف تعیین شده در سال 2030 نابرابری جنسی را حذف کند.
اما با این وجود، در برخی از ولایتها بارقه‌های از امید را می‌توان شاهد بود. در هرات و دایکندی دختران بیشتر از پسران در مدارس حضور داشتند. در بررسی‌ها نیز مشخص شد7 ایالت افغانستان اگر روند فعلی را حفظ کنند در 5 سال آینده می‌توانند نابرابری جنسیتی را حذف کنند. البته از این میان ولایت سرپل قادر خواهد بود با حفظ روند فعلی در مدت یک سال بطور کامل نابرابری جنسی را در مدارس این ولایت حذف کند.
متاسفانه در سایر ولایتها با یک عقبگرد مواجه هستیم. اما حضور دختران در مدارس در قندهار ابتدا از 41 درصد به 64 درصد رشد داشته و بعد در سالهای منتهی به 2014 به 35 درصد کاهش یافته است. و اما ولایت پکتیکا کمترین نرخ حضور دختران به میزان 9 درصد در میان ولایت‌های افغانستان را داشته است.
یک سرمایه‌گذاری هدفمند و حمایت سازمانی از آموزش کودکان بخصوص دختران در افغانستان نیاز است تا کودکان این سرزمین بتوانند فرصت حضور در مدرسه را داشته باشند.
آمار حضور دختران نسبت به پسران در مدارس افغانستان به دلیل جنگ کاهش یافته است. به این دلیل که جنگ انگیزه خانواده‌ها برای فرستادن کودکان به مدرسه را از بین برده و این موضوع در مورد دختران بیشتر محسوس است. این موضوع می‌تواند آثار بلندمدتی را داشته باشد و آموزش کودکان بخصوص دختران در مناطق جنگ زده باید به نگرانی اول سیاستگذاران تبدیل شود.
/
