این مترجم در گفت‌وگو با ایسنا، درباره انتخاب اولگا توکارچوک به عنوان برگزیده جایزه نوبل ادبیات 2018، اظهار کرد: من چند سال پیش پرونده‌ای راجع به او کار کردم که در مجله «گلستانه» منتشر شد. همچنین در مجله «تجربه» او را معرفی کرده بودم. توکارچوک نویسنده بسیار خوبی است و این‌که چرا در ایران شناخته‌شده نیست باید بگویم خیلی از نویسنده‌ها هستند که در ایران شناخته‌شده نیستند و یا از آثارشان استقبال گسترده‌ای صورت نگرفته است.
او با با بیان این‌که توکارچوک نویسنده افتاده‌ای است، افزود: وقتی با او مصاحبه کردم و پرونده‌ای برایش منتشر کردم، عنوانی که برای گزارشش انتخاب کردم «زیستن در سایه نام‌های بزرگ» بود. نگاه او، نگاه انسانی معاصر است، آثارش هم آثار خواندنی‌ای هستند و امیدوارم بعد از نوبل اقبالی نسبت به او صورت بگیرد و احتمالا هم یک‌سری از آثارش منتشر خواهد شد. لهستان جزء کشورهایی است که نویسنده‌های درجه اولی را به دنیا معرفی کرده و کسانی هم پیش از او نوبل گرفته‌اند.
امرایی درباره این‌که به نظر او توکارچوک مستحق جایزه نوبل بوده است یا نه، اظهار کرد: من به عنوان خواننده آثارش و کسی‌که کارهایش را خوانده و از نگاهش خبر دارم، معتقدم مستحق این جایزه بود. اما نویسنده‌های بزرگ‌تر از او هم هستند که این جایزه را نگرفته‌اند؛ مثلا فیلپ راث که فوت کرد و جایزه نوبل نگرفت، در حالی که نویسنده بسیار قدر و مطرحی بود. به هر حال همیشه جهان بر وفق مراد دل ما نیست و کسانی جایزه می‌گیرند که شاید مستحقش نباشند. به نظرم این نویسنده، نویسنده خیلی خوبی است. هم ایشان و هم پیتر هاندکه هر دو نویسنده‌های پیش‌رو و خوبی هستند و تصورم این است که حق‌شان بود که جایزه را ببرند.
این مترجم همچنین درباره تأثیر سیاست بر انتخاب برگزیده‌های جایزه نوبل ادبیات بیان کرد: انتخاب‌ها همیشه الزاما سیاسی نیستند. مارکز مقاله‌ای داشت با عنوان «بزرگانی که هرگز بزرگ نبوده‌اند» و در آن‌جا گفته بود برخی از انتخاب‌های کمیته نوبل خیلی انتخاب‌های خوبی نبوده‌اند. همان‌طور که گفتم برخی از نویسنده‌های بسیار خوب جایزه نبرده و برخی هم مستحق این جایزه نبوده‌اند.
