چهار روانشناس از انجمن روانشناسی آمریکا در قالب توصیه‌هایی کوتاه به والدین می‌گویند که چگونه می‌توان با فرزند ارتباط مناسبی برقرار کرد. باید توجه داشت که ارتباط با فرزند موضوعی دو طرفه است و نباید از هیچ سوی آن غافل شد.
در دسترس فرزندانتان باشید:
- متوجه زمان‌هایی باشید که فرزندتان به احتمال بیشتری با شما صحبت خواهد کرد، مثل پیش از خواب، پیش از شام و در ماشین، و در دسترس او باشید.
- شما مکالمه را شروع کنید. این کار به فرزندتان می‌فهماند که شما به اتفاقاتی که در زندگیش می‌افتد اهمیت می‌دهید.
- درباره علایق فرزند خود اطلاعات کسب کنید، مثلاً موسیقی و فعالیت‌های مورد علاقه، و شما هم به این‌ها علاقه نشان دهید.
- مکالمه را با گفتن چیزی که درباره آن فکر می‌کنید شروع کنید، نه این که فقط سوالی را مطرح کنید تا صحبت شروع شود.
بگذارید فرزندانتان بدانند که حرف‌های آنان را می‌شنوید:
- زمانی که فرزندانتان درباره نگرانی‌ها و مشکلات خود صحبت می‌کنند، هر کاری که در حال انجام آن هستید را متوقف کنید و گوش دهید.
- بدون آن که وسط حرفشان بپرید، به چیزی که می‌گویند علاقه و توجه نشان دهید.
- سعی کنید به دیدگاه‌های آن‌ها گوش دهید و از دید آن‌ها هم به قضایا نگاه کنید، حتی اگر این کار سخت باشد.
- پیش از آن که پاسخی بدهید، اجازه دهید که صحبت فرزندانتان کامل شود.
- چیزی را که شنیده‌اید تکرار کنید تا فرزندتان مطمئن شود که آن‌ها را به درستی فهمیده‌اید.
جوری پاسخ دهید که فرزندانتان به شما گوش دهند:
- واکنش‌های شدید را نرم کنید. بچه‌ها وقتی که عصبانی یا دفاعی به نظر می‌رسید به شما توجه نمی‌کنند.
- نظر خود را مطرح کنید، بدون آن که نظر آن‌ها رد کرده باشید. بگویید که مشکلی ندارد اگر اختلاف نظری وجود داشته باشد.
- در برابر این که بحث بر سر این باشد که چه کسی حرف درستی می‌زند، مقاومت کنید و نگذارید صحبت‌ها در این چاله گیر کنند. به جای این بگویید که “می‌دونم با من مخالفی ولی این چیزیه که من فکر می‌کنم.”
- در حین مکالمه و صحبت بیشتر به احساسات کودکتان فکر کنید تا احساس خودتان.
به خاطر داشته باشید:
- از فرزندانتان پرسید که در مکالمه از شما چه می‌خواهند یا به چه چیزی از سوی شما نیاز دارند، مثل راهنمایی، تنها گوش دادن، کمک برای کنار آمدن با احساسات یا کمک برای حل کردن یک مشکل.
- کودکان با تقلید یاد می‌گیرند. غالباً آن‌ها از شما پیروی می‌کنند که چگونه خشم خود را بروز دهند، مشکلی را حل کنند و با احساسات دشوار کنار بیایند.
- با فرزندانتان صحبت کنید؛ سخنرانی، انتقاد یا تهدید نکنید و حرف‌های ناراحت کننده نزنید.
- کودکان از انتخاب‌های خود می‌آموزند. تا زمانی که پیامدهای انتخاب آن‌ها خطرناک نیست، فکر نکنید که باید دخالت کنید.
- توجه داشته باشید که ممکن است فرزندتان بخش کوچکی از چیزی که آزارش می‌دهد را به شما بگوید تا امتحانتان کند. به دقت به آن‌ها گوش کنید، کودک را به حرف زدن تشویق کنید و ممکن است فرزندتان بقیه داستان را هم بگوید.
تربیت فرزند کار سختی است
گوش دادن و صحبت کردن کلید ارتباط سالم بین شما و فرزندانتان هستند. اما تربیت فرزند کار سختی است و نگهداری از ارتباط خوب با نوجوانان می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، به خصوص به این خاطر که والدین درگیر فشارها و مشکلات دیگری هم هستند. اگر مدت زیادی است که در این زمینه مشکل دارید، ممکن است بخواهید در نظر بگیرید که به یک متخصص سلامت روان مراجعه کنید و از او کمک بگیرید.
نویسندگان: Molly Brunk PhD, Jana Martin PhD, Nancy Molitor PhD, Janis Sanchez-Hucles PhD