محمد مشهدی نوش آبادی در گفت و گو با ایسنا در خصوص شخصیت و شعر سهراب سپهری، اظهار کرد: شاید این شاعر هم مانند بسیاری، رفته‌رفته فراموش می‌شد و با گذشت روزگاران به تاریخ ادبیات ایران می‌پیوست و گاهی از نگاه پژوهشگر ادبیات و تاریخ شعر فارسی، نامی از وی در گوشه‌ای از دفاتر می‌آمد و دیگر از او هیچ نمی‌ماند، مانند بسیارانی که آمدند و گفتند و رفتند.
وی افزود: خبر مرگ سپهری در صفحه اول روزنامه اطلاعات در کادری کوچک و دو روز پس از مرگش منتشر شد که در میان انبوه خبرهای درشت سیاسی، چالش‌ها و دیدگاه‌ها و جدال‌های سیاسیون چاپ شد که ماجرای هر روزه سال‌های آخر عمر سپهری بود.
این پژوهشگر در حوزه ادیان و عرفان تطبیقی گفت: چهل سال از مرگ او گذشته است و ممکن بود سپهری نیز از یادها برود، یا مانند بسیاری دیگر باشد که ذکر نام آنان صرفا برای بیان یک رخداد گذشته است.
نویسنده کتاب پیشینه مباحث جدید کلامی در ایران، افزود: پرداختن به مرگ سپهری که اتفاق مهمی در میان اخبار داغ آن دوران نبود، صرفا برای ذکر تاریخ شعر و مشاهیر معاصر ایران نیست، بلکه یادآوری سال‌مرگ مردی است که نامش هر روز در ذهن و زبان مردم جاری است.
نویسنده تصوف ایرانی و عزاداری عاشورا تصریح کرد: اقبال و توجه به آثار سپهری، روزبه‌روز بیشتر می‌شود؛ امری که مایه شگفتی و شاید رشک ادیبان و پژوهشگران حوزه ادبیات معاصر نیز هست که راز این اقبال را بدانند. پس از چهل سال هنوز غور در ژرفای ادراک و زیبایی سخن سپهری پر رونق است و هر روز دفتری بر زوایای اندیشه و هنر وی گشوده می‌شود.
مشهدی نوش آبادی گفت: امروز شعرهای، سپهری نه فقط برای ادب‌شناسان و اهل هنر و اندیشه، که برای عامه مردمی که با شعر سر و کار ندارند نیز مایه لذت و بیان احساس است. امروز فیلسوفان معاصر ایرانی، راز زندگی را در اندیشه سپهری می‌یابند و شیوه سحرآمیز وی در بیان این اندیشه عمیق را می‌ستایند و در تبیین آن آثار گوناگون تالیف می‌کنند.
این عضو هیئت علمی دانشگاه کاشان افزود: تب سپهری‌خوانی چهل سال بعد از مرگ شاعر فروکش نکرده و نخواهد کرد، چرا که سپهری دغدغه و اندیشه‌ای بشری داشت که با گوهر وجود خود سفته بود؛ اندیشه‌ای انسانی، بی‌مرز و بی‌رنگ، بی‌زمان و بی‌مکان بود.
وی اظهار کرد: گوهر سفته‌ای که با نگاه جستجوگرانه به ساده‌ترین و پیش‌پا افتاده‌ترین صحنه‌های روزمره اطرافش، تا عمیق‌ترین و اساسی‌ترین دغدغه‌های بشر جریان داشت. سپهری به ما آموخت که پدیده‌های هستی همچون خدا، طبیعت، اخلاق، زندگی و در نهایت مرگ را چگونه باید دید و شناخت و با آن‌ها زندگی کرد.
مشهدی نوش آبادی تاکید کرد: راز ماندگاری سپهری، درک عمیق دغدغه‌های اصلی بشر و بیان سحرآمیز جاری در اشعار وی است. بی‌تردید سپهری صدایی ماندگار در تاریخ فرهنگ پارسی است، در شمار کسانی مانند مولانا، سعدی و حافظ، که پایان ندارند و تا جهان انسانی برقرار است، اندیشه و شعر ایشان زنده خواهد ماند.
اول اردیبهشت، سالروز درگذشت سهراب سپهری، شاعر و نقاش معاصر در سال 1359 است. سپهری شاعری تصویرگر بود. آثار منظوم او شامل هشت کتاب، مرگ رنگ، زندگی خواب ها، آوار آفتاب، شرق اندوه، صدای پای آب، مسافر، حجم سبز، ما هیچ ما نگاه، آوار کتاب، زندگی خواب ها و تنهار اثر نثر او کتاب اتاق آبی است. مزار او در آستان سلطانعلی بن محمد باقر در مشهد اردهال کاشان است.
