پیش‌بینی پیامدهای شدید کووید-۱۹ با بررسی تفاوت‌ واکنش‌های سیستم ایمنی

به گزارش ایسنا و به نقل از وب‌سایت رسمی دانشگاه ییل، شاید تفاوت‌های میان سیستم‌های ایمنی بتوانند به پیش‌بینی پیامدهای شدید کووید- 19 کمک کنند.

پژوهشگران "دانشگاه ییل"(Yale University) آمریکا در بررسی جدید خود دریافتند که تفاوت در واکنش‌های سیستم ایمنی افراد مبتلا به کووید-19 می‌تواند به پیش‌بینی شدت پیامدهای بیماری کمک کند.

یافته‌های این پژوهش می‌توانند به پزشکان کمک کنند تا به شناسایی افرادی بپردازند که بیش از بقیه بیماران، در معرض ابتلا به پیامدهای شدید و بستری شدن در بیمارستان قرار دارند. بدین ترتیب، پزشکان می‌توانند داروهای مناسب برای درمان کووید-19 را متناسب با شرایط هر بیمار ارائه دهند.

پژوهشگران در این پروژه، 113 بیمار را مورد بررسی قرار دادند و واکنش سیستم ایمنی آنها را طی دوره بستری شدن در بیمارستان ارزیابی کردند. آنها در بررسی‌های خود دریافتند که نشانه متداولی از کووید-19 در فعالیت سیستم ایمنی بیماران وجود دارد اما افرادی که نشانه‌های متوسطی از بیماری در خود دارند، واکنش سیستم ایمنی آنها کاهش می‌یابد؛ در حالی که سیگنال‌های ایمنی در افرادی که بیماری آنها شدید است، تقویت می‌شود.

پژوهشگران حتی در مراحل نخست درمان نیز شاخص‌هایی را یافتند که پیش‌بینی می‌کردند کدام یک از بیماران بیشتر در معرض خطر ابتلا به نوع شدید بیماری خواهند بود.

پژوهشگران می‌دانستند که سیستم ایمنی بدن در موارد شدید کووید-19، با "طوفان سیتوکین"(cytokine storm) سهمگین و پر از آسیب رو به رو می‌شود اما عناصر خاص واکنش سیستم ایمنی که بیشترین مسئولیت این آسیب را بر عهده دارند، ناشناخته بودند.

پژوهشگران در بررسی‌های خود، به یک عامل خطر رسیدند. این عامل، وجود نوعی سیتوکین موسوم به "اینترفرون آلفا"(Interferon alfa) است که معمولا با پاتوژن‌های ویروسی مقابله می‌کند. بررسی‌ها نشان داد بیماران مبتلا به کووید- 19 که سطح بالایی از اینترفرون آلفا را در بدن خود دارند، معمولا نشانه‌هایی شدیدتر از بیماران دیگر در آنها دیده می‌شود. "آکیکو ایواساکی"(Akiko Iwasaki)، از پژوهشگران این پروژه گفت: به نظر نمی‌رسد که کروناویروس به اینترفرون آلفا اهمیتی بدهد.

پژوهشگران در بررسی‌های خود دریافتند بدن افرادی که واکنش بهتری نسبت به عفونت دارند، سطح بالایی از فاکتورهای رشد را بیان می‌کند. بدن آنها به بیان نوعی سیتوکین می‌پردازد که بافت‌های آسیب‌دیده را ترمیم می‌کند.

پژوهشگران باور دارند که داده‌های این پژوهش می‌توانند به پیش‌بینی و شناسایی بیمارانی که بیشتر در معرض خطر هستند، کمک کنند.

این پژوهش، در مجله "Nature" به چاپ رسید.