به عنوان یکی از بنیادی ترین دانسته های علم کیهانشناسی، ستاره هایی که جرم کافی در اختیار دارند در پایان عمر پس از یک انفجار مهیب تحت عنوان «اَبَرنواَختر» در خود فروریخته و یک سیاهچاله را به وجود می آورند.
اما محققان اخیراً ستاره غول آسایی به نام «N6946-BH1» را در فاصله 22 میلیون سال نوری از زمین رؤیت کرده اند که به نظر می رسد بدون عبور از مرحله ابرنواختری، فقط کمی پر نور شده و سپس ناپدید گشته است. چنین اتفاقی منحصر به فرد نیست و بر اساس گفته های «کریستوفر کوچانک» از دانشگاه اُهایو، احتمالاً بین 10 تا 30 درصد ستاره های پر جرم در پایان عمر خود با ابرنواخترهای ناموفق به سیاهچاله تبدیل می شوند.
این اکتشاف جدید، شناخت ما از فرآیند تشکیل سیاهچاله های عظیم را دستخوش تغییر قرار خواهد داد؛ چرا که منطقی نیست یک ستاره، بخش زیادی از جرم خود را در انفجاری بزرگ از دست بدهد و سپس تبدیل به سیاهچاله ای پر جرم شود؛ بلکه این ستاره به جرم کنونی برای ورود به مرحله بعدی زندگی خود احتیاج خواهد داشت.
همچنین با توجه به یافته اخیر، دلیل تعداد اندک ابرنواخترهای رؤیت شده، نسبت به تعداد ابرنواخترهای مورد انتظار اخترشناسان نیز قابل توجیه خواهد بود. در مجموع نتایج اکتشاف علمی جدید و پژوهش های پیرامون آن می تواند به برخی از سؤالات حوزه کیهانشناسی پاسخ دهد.
