به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، افراسیاب گراوند سرپرست هیأت باستان شناسی با بیان این مطلب گفت :شمال غرب ایران به عنوان یک پل ارتباطی بین فلات ایران، قفقاز، آسیای صغیر و بین النهرین همیشه نقش مهمی را در روابط و تبادلات فرهنگی ایفا کرده است.
او افزود :در این میان دشت میانکوهی سیلوه پیرانشهر، به دلیل رودهای دائمی، چشمه ها، منابع حیوانی و گیاهی، مراتع و زمینهای حاصلخیز که در آن وجود دارد، از دیرباز برای استقرار بسیار مستعد بوده ولی تاکنون مورد بررسی باستان شناختی قرار نگرفته است.
این باستان شناس اظهار داشت : با در نظر گرفتن این نکته منطقه مسیر اصلی و طبیعی ارتباطات دو ناحیه شمالغرب و بین النهرین از دوران پیش از تاریخ تا به امروز بوده است ،امروزه بررسی های میدانی گامی مهم در برنامه های تحلیلی توسعه و تحول تاریخ انسان و کاوش در منطقه محسوب می شوند.
وی افزود : از این رو، در بیشتر موارد کاوشهای باستان شناختی بدون بررسیهای نخستین و یا بدون در نظر گرفتن نتایج بررسیهای پیشین عملی نیست. این پروژه با هدف بررسی و شناسایی مکان های استقراری، مشخص کردن پراکندگی محل های باستانی ، پیمایش دقیق و هدفمند کل شبکه و محدوده آب گیری و معرفی تمامی آثار تاریخی و فرهنگی مکشوفه بدون توجه به اهمیت، ارزش و نوع آنها صورت گرفته است .
سرپرست هیأت باستان شناسی گفت : پروژه بررسی و شناسایی حوضه آبگیر سد سیلوه بصورت تخصصی، دقیق و به جزیی ترین صورت ممکن، الویت بندی برای ثبت، مرمت، انتقال، کاوش و لایه نگاری، آثار کلیدی و مهمی که می تواند گامی موثر در شناخت پیشینه منطقه را ارائه دهندانجام گرفت .
این باستان شناس ، شناخت و تحلیل الگوهای استقراری و در نهایت بررسی ارتباطات فرهنگی با محوطه های باستانی را نیز از اهداف شکل گیری این پروژه اعلام کرد .
گراوند گفت : در بررسی باستان شناختی سد سیلوه شامل یک دشت حاصلخیز و کوهپایه ای به مساحت 99 کیلومتر مربع (9×11 کیلومتر) در شمال غربی شهرستان پیرانشهر و وجود عوارض طبیعی "کوهها" در دور تا دور آن برای شناسایی و کنترل بهتر عوارض دشت میانکوهی، ابتدا منطقه مورد بررسی به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد.
او رودخانه سیلوه را شاخص این تقسیم بندی دانست و افزود :حرکت هیئت از گوشه جنوب غربی منطقه به طرف شرق و شمال شرقی و در مسیر حرکت تمامی عوارض موجود به دقت مورد بازدید و بررسی قرار گرفت.
وی با اشاره به اینکه با توجه به موقعیت استراتژیک منطقه، بررسی بصورت پیمایشی و با پای پیاده انجام گرفت گفت : تا حد امکان تمامی مکان های موجود، اعم از غارها، پناهگاه های صخره ای و تمامی محوطه هایی که دارای شرایط استقرار و سکونت بودند، بویژه حاشیه رودها، نهرها، چشمه ها، همچنین دره ها، کوهپایه ها و مسیر سیلاب های فصلی بصورت دقیق مورد بررسی قرار گرفت.
به گفته این باستان شناس ، در این بررسی باستان شناختی تعداد 39 محوطه مورد شناسایی قرار گرفت که با توجه به مطالعه بر روی داده های فرهنگی به ویژه داده های سفالی بدست آمده از بررسی، معلوم شد آثار شناسایی شده متعلق به ادوار مختلف فرهنگی- تاریخی (نوسنگی، مس سنگی، مفرغ، آهن، دوران تاریخی و اسلامی) هستند.
