عصر ایران - چند روز قبل، عکسی از کارکنان پلتفرم عرضه کتاب "طاقچه" منتشر شد که تعدادی از خانم ها در آن روسری نداشتند.
بدان حد که گویا فاجعه ای در حد ملی رخ داده باشد، برخی رسانه ها به بزرگنمایی آن پرداختند و تعدادی از ناشران نیز اعلام کردند که دیگر با طاقچه همکاری نخواهند کرد.
در پی این ماجرا، طاقچه بیانیه ای منتشر کرد که عینا می خوانید:
« این روزها در فضای مجازی، انتساب عکسی به طاقچه حاشیه‌هایی ایجاد کرده است. برای روشن‌شدن افکار عمومی، توضیحات زیر به اطلاع می‌رسد:
1. این عکس بیش از یک ماه پیش گرفته شده و در همان زمان در حسابی شخصی منتشر شده است. تصویر یادشده پس از خداحافظی یکی از همکاران، مقابل دیوار بیرونی و خارج از فضای کاری طاقچه گرفته شده و در هیچ‌یک از حساب‌های رسمی طاقچه انتشار نیافته است.
2. طاقچه پلتفرمی برای دسترسی به انواع کتاب‌های صوتی، الکترونیکی و چاپی است که مانند تمام کسب‌وکارها در چارچوب قوانین کشور فعالیت می‌کند. این شرکت در حدود یک دهه فعالیت خود در زمینهٔ کتاب کوشیده است متناسب با تمام سلیقه‌ها، انواع کتاب‌ها را در دسترس مخاطبان بگذارد. این‌که طاقچه توانسته است سهم مهمی در افزایش سرانهٔ مطالعهٔ کشور داشته باشد، به‌خاطر تلاش‌های بی‌وقفهٔ همکاران توانمند خود بوده است.
3. در پی حاشیه‌های ایجادشده، بعضی ناشران، خارج از چارچوب قراردادی که با طاقچه دارند، خواستار فسخ آن شده‌اند. طاقچه ضمن پذیرش این درخواست، فرایند فسخ را در دستور کار قرار داده است. »
انتظار می رفت با این توضیحات منطقی که در آن تاکید شده بود که:
اولاً عکس در یک حساب شخصی منتشر شده نه در حساب های رسمی طاقچه،
ثانیاً آنجا فضای کاری نبوده و جمع دوستانه ای برای خداحافظی با یکی از همکاران در مقابل دیوار بیرونی بوده
و ثانیاً طاقچه در چارچوب قوانین کشور فعالیت می کند،
قضیه فیصله پیدا کند.
با این حال، صدا و سیما در یکی از برنامه هایش به تحریف این بیانیه پرداخت و مجری جوان آن یک جوسازی دروغین و دور از شأن رسانه راه انداخت و مدعی شد که طاقچه گفته است "هر کی نمی خواد با ما همکاری نکنه ما خودمونم همکاری نمی کنیم، یعنی خیلی قلدرمابانه ، یعنی همینی که هست، هیچ کاری هم نمی تونید بکنید، همینه و همین روال رو هم ادامه می دیم."
واقعاً آن بیانیه مودبانه و متین کجا و این برداشت مریض کجا؟!
این خط را البته چند رسانه همسو با صدا و سیما هم در پیش گرفتند و نهایتاً حبر رسید که طاقچه را که یکی از فرهنگی ترین و شاخص ترین پلتفرم های ایران بود و نقش آن در توسعه کتابخوانی در کشور، غیر قابل انکار، مسدود کردند!
یعنی به همین راحتی یک مجموعه بزرگ فرهنگی را سر یک عکس و جوسازی ودروغین، منهدم کردند و تعداد زیادی جوان از برنامه نویس و توسعه دهنده نرم افزار و متخصص کتاب و نویسنده و کارمند و ... را بیکار و کلی ناشر و چند میلیون کاربر کتابخوان را که مشترک این پلتفرم بودند، سرگردان و حیرت زده کردند.
می بینید چقدر ساده و راحت با دسترنج شهروندان بازی می شود و بمب بدبینی را در زمین فرهیختگان مملکت منفجر می کنند؟ و بعد می گویند چرا نخبگان مهاجرت می کنند و چرا مردم کتاب نمی خوانند؟ و چرا و چرا و چرا؟!
وقتی صدا و سیمایی که باید رسانه ملی باشد، تریبون را دست یک جوان بی تجربه می دهد و او هم که احتمالاً تا کنون به اندازه دو نفر کار آفرینی نکرده و نمی داند که ایجاد شغل برای جوانان مملکت یعنی چه و تامین حقوق ماهانه آنها یعنی چه، دهانش را باز می کند هر چه را بر زبانش جاری می شود علیه یک استارتاپ فرهنگی کارآفرین روی آنتن می فرستد و بقیه هم در بوق و کرنا می کنند، معلوم است که بر صفحه ناامیدی خیلی ها، مُهر تایید زده می شود.
جالب است که به بند آخر بیانیه هم گیر داده اند که طاقچه گفته است لغو قرارداد ناشرانی که نمی خواهند با آن کار کنند را پذیرفته است. خب! چه باید می کرد؟ بین آنها قراردادهایی وجود داشته و حالا طبق آن قرارداد یکی از طرفین خواهان پایان همکاری شده و طرف دیگر هم پذیرفته است. کجای این بند اشکال دارد و این قوم بنی اسرائیل ایراد گیر به دنبال چه هستند؟!
وانگهی وقتی یک شرکت، عکسی را در صفحات رسمی اش منتشر نکرده و یک نفر در حساب شخصی اش منتشر کرده که نمی توان آن را به حساب آن شرکت گذاشت و چرا باید یک شرکت، تاوان محتوای صفحه یک فرد را بدهد. این گونه باشد، از فردا هر کارمند خانمی که با شرکتش مشکل داشته باشد، می تواند در محل کارش روسری از سر بردارد و منتشر کند و بنشیند تا بیایند و او را جریمه و شرکت را ببندند!
گذشته از این، طبق کدام قانون جمهوری اسلامی اگر چند کارمند یک مجموعه حجاب نداشته باشند، کل آن سازمان را می بندند؟!
حتی در لایحه عفاف و حجاب نیز که مجازات ها تشدید شده و البته هنوز به تصویب نرسیده، علاوه بر جریمه نقدی خانم های بی حجاب، برای مدیر چنین مجموعه ای هم جزای مالی تعریف شده است نه انحلال شرکت و از نان انداختن کلی آدم در این وانفسای اشتغال!
از پشت پرده خبری نداریم ولی خیلی از این قبیل قضایا، بوی فرصت طلبی یا انتقام یا حذف رقیب می دهند و الا این رفتار تکانشینه با شرع مطابقت دارد، نه با قانون، نه با وجدان و نه با عرف و نه با هیچ چیز و هیچ چیز دیگر!
خطاب به کسانی که این گونه چکشی و قهرآمیز و غیرنبوی و غیر علوی با مردم و خطاهای احتمالی شان مواجهه می کنند باید به تصریح بگوییم: اسم این کار شما، هر چه باشد، دفاع از دین و شریعت و ارزش ها و حجاب نیست؛ پراکندن هر چه بیشتر بذرهای عصبانیت و نارضایتی عمومی است.
اگر دل تان به کسب و کار مردم و اشتغال جوانان و نان شب سرپرستان خانواده ها نمی سوزد، لااقل به حال جمهوری اسلامی بسوزد که با این کارها، بدان ضربه می زنید.
اصلاً فرض را بر خطای مسلم طاقچه می گذاریم و می پرسیم که به راستی اگر چنین اتفاقی در حکومت امام علی (ع) رخ می داد آیا ایشان نیز چنین رفتار می کردند؟
بهتر است در نامه ایشان به مالک اشتر (حاکم منصوب مصر) به دنبال جواب بگردیم:
" ای مالک! از مردم خطاها سر خواهد زد و لغزش هایی کنند، پس، از عفو و بخشایش خویش نصیبشان ده، همان گونه که دوست داری که خداوند نیز از عفو و بخشایش خود تو را نصیب دهد.
هر گاه کسی را بخشودی، از کرده خود پشیمان مشو و هر گاه کسی را عقوبت نمودی، از کرده خود شادمان مباش.
هرگز به خشمی، که از آن، امکان رهایی هست، مشتاب و مگوی که مرا بر شما امیر ساخته اند و باید فرمان من اطاعت شود. زیرا، چنین پنداری سبب فساد دل و سستی دین و نزدیک شدن دگرگونی ها در نعمت هاست.
هرگاه، از سلطه و قدرتی که در آن هستی در تو نخوتی یا غروری پدید آمد به عظمت ملک خداوند بنگر که برتر از توست و بر کارهایی تواناست که تو را بر آن ها توانایی نیست.
هیچ چیز چون ستمکاری، نعمت خدا را دگرگون نکند و خشم خدا را برنینگیزد، زیرا خدا دعای ستمدیدگان را می شنود و در کمین ستمکاران است.
باید که محبوب ترین کارها در نزد تو، کارهایی باشد که با میانه روی سازگارتر بود و با عدالت دم سازتر و خشنودی مردم را در پی داشته باشد زیرا خشم توده های مردم، خشنودی نزدیکان را زیر پای بسپرد و حال آن که، خشم نزدیکان اگر توده های مردم از تو خشنود باشند، ناچیز گردد."
ای کسانی که بر مردم سخت می گیرید!
نه در اسم، که در عمل "شیعه مولا علی علیه السلام" باشید یا به اسم دین و دفاع از ارزش ها این کارها را نکنید که این، به رستگاری نزدیک تر است.
