شک نیست که انتخابات در هر کشوری، اهمیت خاص خود را دارد و میزان مشارکت مردم در انتخابات، همواره نمایانگر میزان پیوند و حمایت مردم با دولت است . طبعا هر نظامی که از آرای بیشتری در انتخابات، برخوردار باشد; مشروعیت و قبولیت بیشتری پیدا می کند . در جامعه ما هم بعد از پیروزی انقلاب اسلامی که انتخابات، جایگاه مردمی و مستقل و رقابتی خود را پیدا کرد، همواره از اهمیت خاصی برخوردار بوده است . اما بنا به دلایل متعدد، انتخابات دوره هفتم مجلس شورای اسلامی در اول اسفند 1382 از حساسیت و اهمیت ویژه ای برخوردار بود; چراکه هم به خاطر آثار منفی منازعات و کشمکش های سیاسی و جناحی داخلی، هم به لحاظ سمپاشی ها و تبلیغات بسیار خطرناک و دامنه دار دشمنان خارجی نظام اسلامی به ویژه آمریکا و هم به جهت برآورده نشدن بسیاری از انتظارها و خواسته های اساسی ملت در دوره ششم مجلس; نگرانی های جدی در مورد کاهش حضور مردم در صحنه انتخابات، وجود داشت . به ویژه تبلیغات زهرآگین دشمنان خارجی به قدری گسترده و قدرتمند بود که بنا به اظهار یکی از تحلیل گران سیاسی داخلی که همه انتخابات های گذشته را زیر نظر داشته، حجم تبلیغات دشمنان خارجی برای منصرف کردن مردم از شرکت در انتخابات و مایوس کردن آنها از سلامت و نتایج انتخابات و نتایج; هیچ وقت به اندازه این انتخابات نبوده است . بعضی از تحلیل گران سیاسی ناراضی داخلی نیز مدعی شده بود بودند که دیگر نمی توان با قدرت «فتوا» مردم را پای صندوق های رای کشاند! . از این رو در بعضی گمانه زنی های بدبینانه و خصومت آمیز داخلی و خارجی، ادعا شده بود که تنها پنج تا پانزده درصد واجدین شرایط دادن رای، شرکت خواهند کرد! همه این گمانه زنی ها به این منظور بود که گسستن پیوند ملت با نظام اسلامی را به اثبات برسانند .
اما با همه اینها، خوشبختانه در عمل دیدیم که ملت آگاه و بیدار ایران، یک بار دیگر پیوند عمیق خود را با نظام اسلامی، جلوه گر ساخت و با چشم پوشی از ضعف ها و مشکلات داخلی، به رغم وسوسه گری های خارجی، با شور و علاقه در انتخابات رقابتی شرکت کرد و از این طریق، هم نقش خود را در مردم سالاری دینی و تعیین سرنوشت کشور، نمایان ساخت و طبق گزارش های مسؤولین انتخابات، شصت درصد واجدین شرایط، شرکت کردند، و هم همه ارزیابی های غلط را رسوا کرد .
طبعا انگیزه این حضور چشمگیر، هم بیداری و آگاهی سیاسی بسیار بالای مردم بود و هم توصیه ها و تاکیدهای مقام معظم رهبری و ریاست محترم جمهوری در مورد ضرورت حضور در انتخابات، و نیز شرکت و توصیه اکید مراجع معظم تقلید و بزرگان روحانیت، نقش بسیار مؤثر داشت .
ضمنا باید گفت که در این جا بحث پیروزی این جناح یا آن جریان سیاسی نیست، بلکه کسی که پیروز است ملت است، و هم چنانکه برای انتخاب شدگان باید تبریک گفت; از همه نامزدهای انتخاباتی که بر حسب احساس وظیفه شرکت کرده بودند، اما رای نیاوردند باید تشکر کرد .
نکته مهمی که در اینجا نباید از آن غفلت کرد، انتظارات مردم از مجلس هفتم است . انتظاراتی که در چهاسال گذشته، انباشته ماند و به جای تلاش جهت تامین و برآورده کردن آنها، وقت ها و فرصت ها صرف جنجال ها و کشمکش های سیاسی شد . اینک مجلس محترم هفتم باید با توجه به تجربه های تلخ گذشته، عمل کند و حداکثر تلاش صادقانه خود را به عمل آورد، وگرنه چهارسال دیگر، سرنوشت مجلس ششم در انتظار او نیز خواهد بود .
