برای رابطه ی بهتر با نوجوانان
به ظاهر متناقض می آید که ما برای بهبود رابطه با فرزند نوجوان مان و برای کمک به او، از دید خودمان به مسئله نگاه کنیم: یعنی گاهی به نظرمان می رسد که این روشی خودخواهانه و خودمحورانه است، اما شاید بسیار مسئولانه باشد. یعنی وقتی از دیدگاه خودتان به موضوع می نگرید و سئوالات پی در پی مطرح می کنید، از جانب خودتان انتخاب می کنید و چیزی را از محیط و وضعیت زندگی به شما تحمیل نمی شود.
این طور با مسئله برخورد کنید:
1- مسئله چیست؟
- من با فرزند نوجوانم رابطه ی خوبی ندارم.
2- چه راه حل هایی وجود دارد؟
همه ی راه ها حتی غیرمحتمل ترین آن ها را هم بنویسید.
- از خانه بیرونش کنم.
- مدرسه اش را عوض کنم.
- پیش همه آبرویش را ببرم.
- پول توجیبی اش را قطع کنم.
- با او حرف بزنم.
- کتکش بزنم.
- بفرستمش خانه ی اقوام.
- بفرستمش مدرسه ی شبانه روزی.
- خودم خانه را ترک کنم.
- سعی کنم جوری به خانه بیایم که با او مواجه نشوم.
- هر چه او می گوید گوش کنم و مطیع خواسته های او باشم.
- به هر قیمتی شده ثابت کنم حق با من است.
- تلاش کنم رابطه ام با او بهتر شود.
- به اتفاق همسرم برای حل مشکل تلاش کنیم.
- اگر لازم شد از دیگران کمک بگیریم.
3- محتمل ترین راه حل ها را انتخاب کنید.
4- با دید خودتان به هر کدام از راه حل ها، امتیاز مثبت یا منفی بدهید.
5- راه حلی را که کم ترین امتیاز منفی و بیش ترین امتیاز مثبت را گرفته انتخاب کنید.
6- به راه حل انتخاب شده عمل کنید.
7- یادتان باشد این راه حل از دید شما امتیاز گرفته و انتخاب شده، پس مسئولانه اجرایش کنید.
وقتی سعی می کنید برای حل مسئله با فرزندان تان وقت صرف کنید، از دیگران هم کمک بگیرید، توافق های لازم را انجام دهید و ... هر کاری که می کنید و هر قدر انرژی که برای حل مسئله صرف می کنید به روشی است که خودتان انتخاب کرده اید، همان راهی که از نظر شما بهترین بود.
سرانجام، همیشه از این که برای یافتن و اجرای بهترین راه حل انرژی صرف می کنید، احساس رضایت کنید.
منبع مقاله :
موسوی، شکوفه؛ (1387)، رابطه ی والدین و نوجوان (با نوجوان خود چگونه رفتار کنید؟)، تهران: نشر قطره، چاپ چهارم
