تحقیقات فراوانی به صورت پراکنده در شهرها و استان های مختلف انجام شده است که در این جا به نتایج برخی از آن ها اشاره می شود:
در بخشی از تحقیق سازمان بهداشت جهانی در ایران، عوامل خطر رفتارهای خودکشی در بین بالغان ایرانی بررسی شده است. نتایج این تحقیق نشان داده که میزان شیوع در طول عمر برای افکار خودکشی (14 درصد)، نقشه ی خودکشی (6/ 6 درصد) و اقدام به خودکشی (4/ 1 درصد) است. در ایران سنین جوانی، مصرف مواد و اختلال روانی طولانی مدت و ناتوانی جسمی به عنوان عوامل خطر خودکشی محسوب شده اند. (2008)
در مطالعه ای دیگر به بررسی خودسوزی در ایران پرداخته شده است. نتایج آن نشان می دهد 27 درصد خودکشی ها در ایران از طریق خودسوزی است و 71 درصد از اقدام کنندگان زنانی در سن متوسط 29 سال بوده اند. این نوع اقدام در مناطق روستایی و استان های مرزی کشور، استان هایی که با مشکلات بعد از جنگ درگیر بوده اند، بیش تر دیده شده است.
افراد با قومیت کُرد بیش تر اقدام به خودسوزی می کنند و بی کاری یک عامل خطرناک برای خودسوزی است. به طور کلی این مطالعه نشان داده که خودسوزی یک مشکل قابل توجه بهداشت عمومی در بعضی از نقاط ایران است. در این مطالعه عنوان شده که میزان خودسوزی در ایران از رقم بالایی در سطح جهان برخوردار است و اشاره شده که میزان خودسوزی در کشورهای با درآمد بالا، کم تر و برعکس، در کشورهای با درآمد پایین (به خصوص در آسیا و آفریقا) بیش تر است.
در اکثر تحقیقات انجام شده در استان های مختلف (سمنان، اردبیل، شیراز، اصفهان، تهران، کاشان)، نتایج حاکی از این است که اقدام کنندگان به خودکشی در سنین کم تر از 30 سال بوده اند.
در مورد خودکشی در کودکان و نوجوانان نیز در ایران مطالعات محدودی صورت گرفته که به شرح زیر است:
تحقیق انجام شده بر روی کودکان سنین 6 تا 13 ساله که اقدام به خودکشی کرده اند (بیمارستان لقمان، تهران، سال 77-78)، نشان می دهد که 62 درصد پسر و 38 درصد دختر بوده اند و استرس، خانواده ی گسسته و مشکلات تحصیلی عامل آن بوده است. افسردگی، بیش ترین بیماری این کودکان بوده است و 40 درصد آن ها خودکشی را از طریق تلویزیون، مادر و افراد خانواده یاد گرفته بودند.
در مطالعه ای دیگر، به بررسی علل اقدام به خودکشی نوجوانان در شهر اهواز (سال 79-80) پرداخته شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که مشکلات عاطفی - ارتباطی، علت خودکشی بیش تر این نوجوانان بوده است.
مطالعات راجع به ویژگی های شخصیتی و نگرش های مذهبی در افراد اقدام کننده به خودکشی نیز انجام شده است. مطالعه ی انجام شده در کرمانشاه نشان داد که اقدام کنندگان به خودکشی بیش تر دارای ویژگی های شخصیتی درون گرا، روان رنجور و روان پریش بودند و کم تر شیوه ی مقابله ی متمرکز بر حل مسئله را به کار برده و دارای نگرش های مذهبی ضعیف تری بوده اند.
هم چنین مطالعه ای در سال 1384 به بررسی مقایسه ایِ نگرش دانش آموزان دبیرستانی ایرانی و سوئدی درباره ی خودکشی پرداخته است که نشان داده این دو گروه دانش آموز معتقد نبودند افرادی که اقدام به خودکشی می کنند از نظر ذهنی بیمار هستند. آن ها خودکشی را راه مناسبی برای حل مشکلات می دانستند. هم چنین نوجوانان سوئدی در مقایسه با نوجوانان ایرانی برای دوستی که خودکشی ناموفق داشته پذیرش بیش تری داشتند. نوجوانان ایرانی بیش تر از نوجوانان سوئدی معتقد به زندگی و مجازات پس از مرگ بودند.
منبع مقاله :
سپهرمنش، زهرا؛ (1388)، پشگیری از خودکشی(راهنمای عملی ارزیابی و پیشگیری از خودکشی)، تهران: نشر قطره، چاپ اول 