کروم غیرآلی به طور عمده از طریق کلیه دفع می شود؛ولی مقدار کمی از آن از طریق مو،عرق و صفرا نیز دفع می گردد.دفع کروم آلی از طریق صفرا صورت می گیرد.ورزش شدید ،افزایش دریافت قندهای ساده و جراحات بدنی سبب افزایش دفع کروم خواهد شد. کروم در تمام بدن وجود دارد،اما بیشترین غلظت آن در کبد ،کلیه، طحال و استخوان می باشد.اگر چه نیاز بدن به کروم بسیار کم است، اما تعداد زیادی از افراد در رژیم غذایی خود به میزان کافی کروم دریافت نمی کنند.
نقش کروم:کروم عمل انسولین را تقویت می کند؛بنابراین در متابولیسم کربوهیدرات ،لیپیدها و پروتئین نقش دارد.همچنین این عنصر به انسولین متصل می شود تا به عبور گلوکز از جدار سلول و ورود آن به داخل سلول کمک کند. نقش دیگر کروم تعدیل میزان قند خون و تنظیم میزان کلسترول خون می باشد.احتمالاً کروم در تنظیم بیان ژن هم دخیل است.
علایم کمبود کروم:کمبود کروم موجب افزایش مقاومت افراد به انسولین می شود.افرادی که کروم کافی مصرف نمی کنند؛ممکن است دچار عدم تحمل گلوکز شوند. این افراد قند خون بالایی دارند و علی رغم اینکه سطح انسولین بهبود پیدا نمی کند .از علائم دیگر کمبود کروم،استرس و نگرانی، خستگی، متابولیسم ناکافی اسیدهای آمینه و افزایش ریسک آرتریو اسکلروز است. کمبود این عنصر بیشتر در افرادی که مدت طولانی تغذیه وریدی دارند، دیده می شود.
مقادیر مورد نیاز: مقدار دریافت کافی توصیه شده برای جنس مذکر نه ساله و بالاتر 35-25 میکروگرم در روز و برای زنان در همان سنین 21-25 میکروگرم در روز می باشد و برای کودکان 1 تا 8 ساله بر حسب سن،روزانه 15-11 میکروگرم کافی است.
منابع غذایی: مخمرآبجو،صدف، جگر و سیب زمینی منابع غنی کروم می باشند. تصفیه گندم موجب جدا شدن کروم همراه با جوانه و سبوس می گردد.
بهترین حالت دریافت: دریافت این عنصر بهتر است همراه با ویتامین B3،گلایسین ،سیستئین و اسید گلوتامیک باشد.
دشمنان کروم :غذاهایی با فسفر بالا باعث کاهش جذب کروم می شوند. غذاهای سرشار از پروتئین و حبوبات مثل گوشت ،ماهی و تخم مرغ نیز ار منابع فقیر به حساب می آیند.
چه زمانی دریافت کروم باید افزایش یابد؟
دریافت کروم در افراد دچار اضافه وزن ،با کلسترول بالا و یا آنهایی که ورزش سنگین انجام می دهند و نیز کسانی که مصرف قند ساده در آنها بالا می باشد،باید افزایش یابد.
منبع:ماهنامه دنیای سلامت،شماره 50