طبق یک مطالعه‌ی جدید با استفاده از سؤالات گوناگون، اسکن‌های مغزی و سناریوهای واقعی برای شناسایی انگیزه‌ی پنهان در رفتارهای مشخص انسان‌ها، رفتارهای نوع‌دوستانه نظیر خواستن شادی برای دیگران و داشتن احساس خوب از پرداخت پول برای کمک، در نیمه‌ی دوم زندگی انسان‌ها قوی‌تر می‌شود. با بنیتا همراه شوید تا به بررسی این مطالعه بپردازیم.
محققان دریافته‌اند که افراد بالای 45 سال تمایل به کمک‌های مالی بیشتری برای فعالیت‌های نوع‌دوستانه دارند. به گفته‌ی دانشمندان، مراکز پاداش در مغز آن‌ها در زمان اسکن مغزی به هنگام مشاهده‌ی جمع‌آوری پول برای کمک به دیگران به نسبت دوران جوانی این افراد فعال‌تر می‌شود.
این مطالعه که توسط محققان دانشگاه اورگان انجام‌شده است، به دنبال جمع‌آوری یافته‌هایی از روانشناسی، اقتصاد و علوم اعصاب است. به گفته آن‌ها این تحقیق چند رشته‌ای منجر به نشانه‌های همسویی از نوع‌دوستی خالص در مغز افراد شد و به دانشمندان کمک کرد تا کم‌کم به یافتن دلایل رفتارهای بشردوستانه‌ی انسان‌ها در چنین سنینی نزدیک شوند.
برای مثال، افراد پول زیادی را برای بسیاری از دلایل غیر بشردوستانه نظیر فخرفروشی به دیگران و لذت بردن از چیزی خرج می‌کنند. ازاین‌رو هدف محققان یافتن یک نقطه‌ی روشن بود که در آن نوع‌دوستی یک عمل لذت‌بخش صرفاً برای کمک رساندن به دیگران بدون نیات شخصی است.
به این منظور، آن‌ها به 80 فرد بزرگ‌سال مبلغ 100 دلار دادند و از آن‌ها خواستند که در مورد خرج کردن این پول در زندگی تصمیم بگیرند. آن‌ها می‌توانستند این پول را به سازمان‌های خیریه اهدا کنند یا اینکه پول را برای خود نگه‌دارند. آن‌ها همچنین افراد را تحت اسکن مغزی ام‌آرآی قرار دادند تا عکس‌العمل مغزی آن‌ها به هنگام واریز پول به‌حساب خودشان و یا واریز آن به‌حساب یک موسسه‌ی خیریه را مشاهده کنند. محققان درنهایت از هرکدام از داوطلبان آزمایش‌های شخصیتی به عمل آوردند.
دانشمندان دریافتند که مراکز پاداش مغز برخی از داوطلبان به هنگام واریز پول به‌حساب خودشان به‌مراتب فعال‌تر شده است. نویسنده‌ی ارشد این مقاله دکتر اُلریچ مایر این واکنش را «واکنش خودخواهانه» می‌نامد.
اما مراکز پاداش افراد دیگر به هنگام واریز این پول به‌حساب مؤسسات خیریه فعال‌تر شد. در کل، این افراد زمانی که قادر به انتخاب بودند تمایل به پرداخت پول بیشتری به این مراکز داشته و همچنین در آزمایش‌های شخصیتی نیز نمره بالاتری در بخش صفات اجتماعی کسب کرده‌اند.
نویسندگان این مقاله می‌گویند برآیند این سه یافته یک خیرخواهی عمومی پنهان را نشان می‌دهد تا نوع‌دوستی برای اهداف شخصی. آن‌ها می‌افزایند این رفتار در میان افراد 45 سال به بالا قوی‌تر است.
محققان در کنار سن به فاکتورهای دیگری نیز توجه داشته‌اند؛ افراد مذهبی‌تر تمایل بیشتری برای بروز رفتارهای خیرخواهانه داشته، درحالی‌که جنسیت و گرایش‌های سیاسی هیچ نقشی در این پدیده ایفا نمی‌کنند. به‌علاوه میزان درآمد سالانه نیز تأثیری در رفتارهای خیرخواهانه نداشته است.
نویسندگان این مقاله خاطرنشان می‌سازند چیزی که افراد پیرتر دارند، گنجینه‌ای بزرگ‌تر از تجربیات زندگی است. مایر می‌گوید این تجارب ممکن است بذر نوع‌دوستی را در وجود دیگران کاشته و به آن‌ها نیز اجازه دهد در جهت کمک به جامعه تلاش کنند.
مطالعه‌ی دیگری که در مجله‌ی «روانشناسی تجربی» به چاپ رسیده است نیز به نتایج مشابه تحقیق دانشگاه اورگان دست‌یافته است. درحالی‌که این یافته‌های جدید دارای سندیت بیشتری هستند، نویسندگان این مقالات می‌گویند همچنان مطالعات بزرگ‌تری برای پشتیبانی از نتایج این تحقیقات در حال انجام است.
دکتر سانجای سِری‌واستاوا، یکی از نویسندگان این مقاله، می‌گوید این تحقیق به ما دیدی عمیق‌تر از افرادی را می‌دهد که سعی در کمک به مؤسسات خیریه و انجام رفتارهای بشردوستانه دارند. اگر به‌عنوان یک جامعه خواهان تقویت جوامع و گروه‌ها و داشتن جهانی حمایت گر باشیم، می‌توانیم به عقب بازگشته و این سؤال را مطرح کنیم که کدام سیاست‌ها و شرایط اجتماعی می‌توانند به افراد برای انجام چنین کارهایی کمک کنند.
