سطوح پایین گلوبولین در خون نشان دهنده ی یک نوع کمبود پروتئین در بدن می باشد. گلوبولین یکی از پرتئین های خون می باشد که شامل گلوبولین های گاما (آنتی بادی ها) و انواعی از آنزیم ها و مولکول های پروتئینی بوده که به عنوان حاملان عمل می کنند. مشخصات خاص گلوبولین توسط الکتروفورز پروتئین تعیین شده که پروتئین ها را بر اساس اندازه و بار آن ها از هم جداسازی می کند. این ها چهار گروه اصلی گلوبولین ها می باشند که شامل گلوبولین های آلفا – 1، گلوبولین های آلفا – 2، گلوبولین های بتا و گلوبولین های گاما می باشند. برخی از گلوبولین ها در کبد تولید می شوند، در حالی که برخی دیگر توسط سیستم ایمنی بدن ترشح می شوند. گلوبولینیی که بخشی از سیستم ایمنی بدن را تشکیل می دهد، یکی از مهم ترین گلوبولین ها بوده و عمدتا به عنوان ایمنو گلوبولین ذکر می شوند. از آن جا که بخش گاما معمولا بزرگترین بخش گلوبولین ها را ایجاد می کنند، کمبود آنتی بادی همیشه با سطوح گلوبولین پایین در خون همراه می باشد.
محدوده ی بهینه ی گلوبولین در بدن بین 3/2 تا 8/2 گرم بر دسی لیتر می باشد. همراه با سطوح فردی گلوبولین، آن چه که معمولا محاسبه می شود نسبت آلبومین / گلوبولین می باشد. به طور ایده آل، نسبت آلبومین به گلوبولین 1 و یا بیشتر می باشد. حلالیت و سرعت مهاجرت الکتروفورز گلوبولین پایین تر از آلبومین می باشد. این تست در تشخیص اختلالات مختلف مانند بیماری های کبدی، بیماری کلیوی، سیروز، بیماری های خودایمنی، لوسمی و عدم تعادل هورمونی کمک می کند که این ها به عنوان بیماری هایی هستند که سطوح آلبومین را به میزان قابل توجهی پایین می آورند. مشاهده شده که نسبت پایین آلبومین / گلوبولین ممکن است منجر به تولید بیش از حد گلوبولین ها در بیماری هایی مانند میلوم متعدد یا تولید ناکافی گلوبولین ها در بیماری هایی مانند سیروز گردد. در زیر جزئیاتی در رابطه با هنگامی که سطوح گلوبولین پایین باشد و اتفاقاتی که در طی این موضوع رخ می دهد، ارائه شده است.
هیپوگلوبولین
اصطلاح "هیپوگلوبولین" اشاره به سطوح پایین گلوبولین در خون دارد. این شرایط می تواند نشانه ای از بیماری کلیوی باشد. به صورت ایده آل، سطوح پروتئین ادرار تقریبا ناچیز است. این امر به این دلیل است که در طول تشکیل ادرار، گلومرول ها که بخشی از نفرون است و در تصفیه دخالت دارد، اجازه ی عبور از ساختارهای بزرگ مانند سلول های خون و پروتئین ها را نمی دهند. با این حال، هنگامی که عفونت کلیوی وجود داشته باشد، ساختار گلومرول ها تخریب می شود که منجر به عبور پروتئین ها درون ادرار می گردد. فردی که از هیپوگلوبولین رنج می برد، پروتئین های او به تدریج از طریق ادرار از دست می روند.
یکی دیگر از بیماری هایی که در آن سطوح پایین گلوبولین وجود دارد، در کم خونی همولیتیک حاد می باشد. این بیماری می باشد که سلول های قرمز خون یا در رگ ها و یا در هر جای دیگری از بدن از بین می روند. طول عمر طبیعی سلول های قرمز خون حدود 120 روز می باشد. با این حال، هنگامی که سلول های قرمز خون در بدن قبل از اینکه 120 روز به اتمام برسد، تخریب می شوند، بیماری به نام کم خونی همولیتیک ایجاد می شود و از آن جا که سلول های خون مولکول های پروتئین را ایجاد می کنند تخریب و حذف آن ها از بدن منجر به کمبود پروتئین شده که در قالب هیپوگلوبولین آشکار می شود.
علل دیگر سطوح پایین گلوبولین در بدن شامل وجود یک بیماری کبدی می باشد. بیماری های کبدی اغلب منجر به زردی می شوند، که چیزی نیست جز افزایش در سطوح بیلی روبین که به دلیل تخریب سلول های خون در بدن اتفاق می افتد. حتی وجود بیماری های سوء تغذیه مانند کواشیورکور و ماراسموس می توانند منجر به کاهش سطوح گلوبولین در بدن گردند. بیماری سلیاک و بیماری التهاب روده نیز می توانند منجر به سطوح پایین گلوبولین در خون گردند.
شناسایی و تشخیص سطوح پایین گلوبولین در بدن زیاد مشکل نیست. دلیل این امر این است که علائم بسیاری مانند ورم اندام ها و بدن، افزایش حساسیت به بیماری های عفونی به واسطه ی کاهش سیستم ایمنی و غیره وجود دارد که به شناسایی این بیماری کمک می کند. برای نشان دادن سطوح پایین گلوبولین خون، آزمایشات خون می تواند انجام شود که به اندازه گیری سطوح گلوبولین و آلبومین کمک می کند. بنابراین، اگر شما هر یک از چنین علائمی را در خود مشاهده کردید، نیاز به تماس فوری با پزشک خود خواهید داشت، چون ممکن است این علائم نشان دهنده ی یک بیماری یا اختلال اساسی مهم در بدن شما باشد.
